Chicago Sting
| Przydomek | The Sting, Der Sting | ||
|---|---|---|---|
| Barwy | żółto-czarne | ||
| Data założenia | |||
| Data rozwiązania | |||
| Liga | NASL (1975–84) | ||
| Państwo | |||
| Adres | |||
| Stadion | Stadiony: | ||
| Właściciel | Lee Stern | ||
| |||
Chicago Sting – nieistniejący już amerykański klub piłkarski z Chicago, w stanie Illinois. Drużyna występowała w lidze NASL (1975–84) i MISL (1982–83 i 1984–88), a jego domowymi obiektami były: Soldier Field (1975–1976), Wrigley Field (1977–1984) i Comiskey Park (1980–1985), a obiektami domowymi halowego zespołu były: Chicago Stadium (1980–1988) i Rosemont Horizon (1984–1988). Zespół istniał w latach 1974–1988.
Historia
Klub został założony w 1974 roku przez Lee Sterna, który starał się o to, by liga NASL była jedną z najważniejszych lig sportowych w Chicago. Wkrótce Lee Stern wybrał pierwszego trenera w historii klubu - Billa Foulksa, byłego obrońcy Manchesteru United.
Bill Foulkes zbudował zespół składający się w większości z brytyjskich piłkarzy (10 w sezonie 1975, 11 w sezonie 1976 i 1977), w tym Gordona Hilla - piłkarza Manchesteru United, 6-krotnego reprezentanta Anglii. W pierwszym sezonie na mecze zespołu przychodziło średnio 4,330 widzów, choć blisko 14,000 widzów oglądało mecz towarzyski swojej drużyny z reprezentacji Polski (skład z Mundialu 1974 (0:1) dnia 3 lipca 1975 roku[1].
W sezonie 1976 do zespołu dołączyli: polski napastnik Janusz Kowalik - król strzelców NASL w sezonie 1968 w barwach Chicago Mustangs oraz Brytyjczycy (John James (z Tranmere Rovers), John Lowey (z młodzieżówki Manchesteru United), Lammie Robertson (z Exeter City) i Alan Waldron (Bolton Wanderers i Blackpool F.C.).
Przełomowym sezonem Chicago Sting okazał się sezon 1981, w którym zespół zdobył mistrzostwo ligi oraz mistrzostwo sezonu zasadniczego, a halowa drużyna Chicago Sting zdobyła wicemistrzostwo halowej ligi NASL oraz mistrzostwo sezonu zasadniczego, a Karl-Heinz Granitza z 42 golami został królem strzelców tych rozgrywek. Drugie mistrzostwo ligi NASL drużyna zdobyła w sezonie 1984 - ostatnim sezonie ligi NASL.
Po upadku ligi NASL w 1984 roku drużyna Chicago Sting występowała już tylko wyłącznie w halowych rozgrywkach MISL. Podczas sezonu 1987/1988 klub zmagał się z problemami finansowymi, a właściciele klubu rozważali możliwość przeniesienia siedziby do Denver[2].
Kilka tygodni po zakończeniu rozgrywek MISL właściciel klubu Lee Stern ogłosił wycofanie Chicago Sting z ligi, powołując się na niską frekwencję na ich meczach, problemy ze znalezieniem inwestorów i obawy, że liga była na skraju załamania[3]. Jeszcze tego samego tygodnia FIFA przyznała Stanom Zjednoczonym prawo organizacji Mundialu 1994, wtedy Lee Stern stwierdził: "Piłka nożna wróci. Wraz ze zbliżającym się do kraju Mundialem, odsetki będą wysokie. Sting będzie w jakiś sposób zaangażowane w organizację tej imprezy"[4]. Wkrótce klub został rozwiązany.
Osiągnięcia
NASLHalowe NASL
Nagrody indywidualneKról strzelców Halowego NASL Trener Roku NASL Odkrycie Sezonu NASL MVP Meczu Gwiazd Jedenastka Sezonu NASL
Jedenastka Sezonu Halowego NASL
| Jedenastka Sezonu MISL
Jedenastka Dublerów NASL
Wyróżnienia NASL
Wyróżnienia MISL
Jedenastka Sezonu Halowego NASL
Członkowie Galerii Sław
|
Sezon po sezonie
| Sezon | Liga | Bilans meczów | Sezon | Playoff | Śr. frekwencja |
|---|---|---|---|---|---|
| 1975 | NASL | 12–10 | 2.miejsce, Dywizja Środkowa | Nie zakwalifikował się | 4,330 |
| 1976 | NASL | 15–9 | 1.miejsce, Dywizja Północna, Konferencja Amerykańska | Ćwierćfinał | 5,801 |
| 1977 | NASL | 10–16 | 4.miejsce, Dywizja Północna, Konferencja Amerykańska | Nie zakwalifikował się | 5,199 |
| 1978 | NASL | 12–18 | 2.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Amerykańska | Pierwsza runda | 4,188 |
| 1979 | NASL | 16–14 | 2.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Amerykańska | Ćwierćfinał | 8,036 |
| 1980 | NASL | 21–11 | 1.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Amerykańska | Pierwsza runda | 11,672 |
| 1981 | NASL | 23–9 | 1.miejsce, Dywizja Środkowa | Mistrz | 12,889 |
| 1982 | NASL | 13–19 | 4.miejsce, Dywizja Zachodnia | Nie zakwalifikował się | 9,377 |
| 1983 | NASL | 15–15 | 2.miejsce, Dywizja Zachodnia | Ćwierćfinał | 10,937 |
| 1984 | NASL | 13–11 | 1.miejsce, Dywizja Zachodnia | Mistrz | 8,376 |
Halowa NASL
| Sezon | Liga | Bilans meczów | Sezon | Playoff | Śr. frekwencja |
|---|---|---|---|---|---|
| 1976 | Halowa NASL | 1–1 | 2.miejsce, Region Midwest | Nie zakwalifikował się | 1,700 |
| 1980–81 | Halowa NASL | 13–5 | 1.miejsce, Dywizja Środkowa | Finalista | 6,164 |
| 1981–82 | Halowa NASL | 12–6 | 1.miejsce, Dywizja Środkowa | First Round | 13,322 |
| 1982–83 | MISL | 28–20 | 3.miejsce, Dywizja Zachodnia | Pierwsza runda | 9,201 |
| 1983–84 | Halowa NASL | 20–12 | 3.miejsce | Półfinał | 11,974 |
| 1984–85 | MISL | 28–20 | 2.miejsce, Dywizja Zachodnia | Pierwsza runda | 10,628 |
| 1985–86 | MISL | 23–25 | 6.miejsce, Dywizja Zachodnia | Nie zakwalifikował się | 7,345 |
| 1986–87 | MISL | 23–29 | 5.miejsce, Dywizja Zachodnia | Nie zakwalifikował się | 5,879 |
| 1987–88 | MISL | 24–32 | 5.miejsce, Dywizja Zachodnia | Nie zakwalifikował się | 5,977 |
Trenerzy
- 1975–1977:
Bill Foulkes - 1977–1986:
Willy Roy - 1978: Malcolm Musgrove
- 1986–1988:
Erich Geyer - 1988: Gary Hindley
Przypisy
- ↑ Archives Chicago Tribune - Poles nip Sting 1-0 before 13,942 fans. pqasb.pqarchiver.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-14)]. (ang.)
- ↑ If Sting Heads West, Halos Could Be Born [dostęp:1988-03-20] (ang.)
- ↑ Sting Quits Misl, But... Stern Says He`ll Retain Name, Explore New Leagues [dostęp:1988-07-09] (ang.)
- ↑ Stern Just Keeps Sting Step Ahead [dostęp:1988-07-10] (ang.)
- ↑ Hey Now, You're An All-Star [dostęp:2009-02-09] (ang.)
- ↑ Rowdies, Sockers Head All-Stars [dostęp:1982-03-31] (ang.)
- ↑ NASL:All-Stars [dostęp:1984-04-10] (ang.)
Linki zewnętrzne
- Chicago Sting na Nasljerseys.com (ang.)
- Chicago Sting na Funwhileitlasted.net (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Bruno-ban, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Meia com listras pretas.
Football kit template socks
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
 | This image is used by the football kit template. It has been added to the Football kit body/collars category. For instructions, see the associated documentation. For additional patterns, see the Football kit templates category. |
Autor: Ethan160222, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kit sleeves thick black hoop, transparent background, generic template.
Autor: Ethan160222, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kit sleeves thick black hoop, transparent background, generic template.
Autor: The White Lion, Licencja: Copyrighted free use
Kit shorts yellow stripes
Autor: Fma12, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kit shorts black stripes, transparent background, generic template.