Chihuahua (rasa psa)

Chihuahua
Ilustracja
Chihuahua
Kraj patronacki

Meksyk

Wymiary
Wysokość

20 - 25 cm

Masa

1500–3000 g (w AKC dyskwalifikowane są psy cięższe niż 3,0 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa IX, Sekcja 6,
nr wzorca 218

AKC

Toy

ANKC

Grupa 1 (Toys)

CKC

Grupa 5 – Toys

KC(UK)

Toy

NZKC

Toy

UKC

Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa

Wzorce rasy

Chihuahua – rasa psa należąca według klasyfikacji FCI do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji chihuahua, nie podlegająca próbom pracy[1]. Istnieją dwie odmiany tej rasy: krótkowłosa i długowłosa. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, rasa ta należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa[2]. Typ wilkowaty[3].

Rys historyczny

Rasa ta to potomkowie starożytnych, podobnych, ale nieco większych psów żyjących na dworach azteckich władców, znanych jako Techichi. Najstarsza rasa w Ameryce Północnej. Nazwa tej rasy psów pochodzi od miejscowości i stanu w Meksyku (w języku hiszp. chihuahueño).

Wygląd

Silna, krępa budowa w formacie zbliżonym do kwadratu. Charakterystyczną cechą rasy jest duża, zaokrąglona głowa wyglądem przypominająca jabłko. Duże, sterczące uszy, szerokie u nasady i zwężające się ku zaokrąglonym końcom. Okrągłe, szeroko rozstawione oczy o ciemnym kolorze. Krótka kufa. Zgryz nożycowy lub cęgowy. Ogon noszony sztywno do góry, zawija się delikatnie na grzbiet. Dorosły pies rasy chihuahua, według wzorca rasy FCI o numerze 218, powinien ważyć od 1,5 kg do 3 kg. [4]

Szata i umaszczenie

Umaszczenie jest różnorodne, najczęściej występujące jednak płowe, czekoladowe, białe, piaskowe, srebrzystopłowe, srebrzystoszare, czarne, czarne podpalane, biało-brązowe i płowe pręgowane.

Przy czarnym kolorze psa widać na dole szyi biały krawacik i nieco brązowe skarpetki u łap.

Odmiany szaty u Chihuahua
  • krótkowłosa – przyległa i błyszcząca, rzadszy w okolicy gardła i podbrzusza. Dopuszczalny jest nieco dłuższy włos na ogonie i szyi. Psy te niekoniecznie posiadają podszerstek, jeśli jednak istnieje, włos jest dłuższy i mniej przylega do skóry.
  • długowłosa – włos delikatniejszy i bardziej miękki niż u krótkowłosej odmiany, prosty lub falowany. Na uszach, szyi, ogonie i tylnej cześć łap jest dłuższa tworząc charakterystyczne „pióra”, „kryza” i „portki”.

Oprócz umaszczenia marmurkowego (ang. merle) dopuszczane są wszystkie kolory i ich kombinacje.

Temperament

Czujny, ruchliwy, bardzo odważny[5]. Nie daje się zastraszyć przez inne psy bez względu na ich rozmiary. Jest wybredny, jeśli chodzi o towarzystwo i zazwyczaj wybiera przedstawicieli własnej rasy[6].

Zdrowie i pielęgnacja

Jedną z widocznych cech tej rasy psów jest charakterystyczne drżenie ciała, które występuje zarówno u odmiany długo-, jak i krótkowłosej, mimo że psy te nie wykazują większych tendencji do przeziębień niż inne rasy psów[7].

Pielęgnacja szaty długowłosego chihuahua wymaga regularnego czesania. Ważna jest profilaktyka okulistyczna (ma także znaczenie kosmetyczne – zakraplanie odpowiednich preparatów zapobiega powstawaniu "śladów łez") i dentystyczna.

Z powodu ich niewielkich rozmiarów wymagają opieki zarówno ze strony właścicieli, jak i specjalistów weterynarii, zwłaszcza z zakresu położnictwa. Mają genetyczne skłonności do anomalii neurologicznych jak i anatomicznych (zwichnięcie rzepki), potrzeby ruchowe muszą zrealizować podczas częstych spacerów.

Przypisy

  1. ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 349.
  2. ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 173.
  3. ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 176.
  4. ↑ Ewa Pietryka: Chihuahua - opis, usposobienie, wychowanie, pielęgnacja, opinie. Fajny Zwierzak, 2022-10-13. [dostęp 2022-10-13].
  5. ↑ chihuahua, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-07-01].
  6. ↑ David Taylor: Księga psów. s. 174–175.
  7. ↑ David Taylor: Księga psów. s. 174.

Bibliografia

  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 22. ISBN 83-7073-122-8.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Diana Najmanova, Zdenek Humpal, Psy Rasowe, Wydanie I, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1983, s. 244-245
  • David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
  • Sabine Winkler, Psy. Przewodnik dla właścicieli, (red.) Eva-Maria Krämer, Barbara Schroning, Martin Bucksh, tłum. Urszula Szymanderska, Wydawnictwo

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie