China Open 2008
| ||||
Liczba uczestników | 40 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break | 147 Stephen Maguire | |||
Rozegrane mecze | 39 | |||
Mecze do zera |
Snookerowy turniej rankingowy Honghe Industrial 2008 World Snooker China Open był rozgrywany w dniach 24 – 30 marca 2008 roku w auli Uniwersytetu Pekińskiego.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Graeme Dott, który przegrał w swoim pierwszym meczu z Barry Pinchesem 1:5. Zwycięzcą turnieju został Szkot Stephen Maguire, któremu uległ 9:10 Shaun Murphy.
W pierwszej rundzie fazy zasadniczej turnieju, w pojedynku Shauna Murphy’ego i Dave’a Harolda, rozegrany został najdłuższy frame w historii zawodowego snookera. Ostatni, ósmy frame tego spotkania trwał 93 minuty i 12 sekund.
China Open był przedostatnim turniejem sezonu 2007/2008; po nim zostały rozegrane tylko Mistrzostwa świata.
W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.
Nagrody
- Zwycięzca: £48 000
- II Miejsce: £22 500
- Półfinalista: £12 000
- Ćwierćfinalista: £6 500
- Ostatnia 16-ka: £4 275
- Ostatnia 32-ka: £2 750
- Ostatnia 48-ka: £1 725
- Ostatnia 64-ka: £1 325
- Najwyższy break turnieju: £2 000
- Maksymalny break: £20 000
- Najwyższy break eliminacji: £500
- Maksymalny break w eliminacjach: £1 000
Łączna pula nagród: £250 000
Wydarzenia związane z turniejem
- Ostatni frame meczu pierwszej rundy między Shaunem Murphy i Dave Haroldem był najdłuższym w historii snookera. Trwał 93 minut i 12 sekund. Poprzedni rekord wynoszący 92 minuty i 59 sekund ustanowili w 1994 roku Cliff Thorburn oraz Stephen O’Connor w trakcie kwalifikacji do turnieju Welsh Open.
- Maksymalny break uzyskany przez Stephena Maguire w drugim frejmie meczu półfinałowego z Ryanem Dayem był pierwszym tego typu osiągnięciem podczas turnieju rankingowego rozgrywanego w Azji.
Zawodnicy
Zawodnicy zakwalifikowani z listy rankingowej
Zawodnicy wyłonieni w ramach kwalifikacji
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju China Open poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu):
- Joe Swail (17)
- Joe Perry (18)
- Barry Hawkins (19)
- Matthew Stevens (20)
- Mark King (21)
- Jamie Cope (22)
- Stuart Bingham (23)
- Nigel Bond (25)
- Marco Fu (27)
- Mark Allen (29)
- Dave Harold (30)
- Ricky Walden (36)
- Fergal O’Brien (37)
- Marcus Campbell (52)
- Barry Pinches (56)
- Mike Dunn (59)
Runda dzikich kart
Runda dzikich kart odbyła się w Pekinie. Padły w niej następujące wyniki:
Mecz | Wynik | ||
---|---|---|---|
WC1 | Barry Pinches | 5-1 | Zhang Anda |
WC2 | Fergal O’Brien | 5-2 | Cao Xinlong |
WC3 | Marcus Campbell | 5-4 | Ah Bulajiang |
WC4 | Mike Dunn | 5-1 | Yang Qingtian |
WC5 | Dave Harold | 5-4 | Jin Long |
WC6 | Mark Allen | 5-2 | Li Hang |
WC7 | Marco Fu | 5-4 | Li Yuan |
WC8 | Ricky Walden | 5-3 | Yu Delu |
Drabinka turniejowa
Pierwsza Runda (Do 5 frame’ów) | Druga Runda (Do 5 frame’ów) | Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów) | Półfinały (Do 6 frame’ów) | Finał (Do 9 frame’ów) | |||||||||||||||||||
Graeme Dott | 1 | ||||||||||||||||||||||
Barry Pinches | 5 | ||||||||||||||||||||||
Barry Pinches | 1 | ||||||||||||||||||||||
Nigel Bond | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Lee | 3 | ||||||||||||||||||||||
Nigel Bond | 5 | ||||||||||||||||||||||
Nigel Bond | 0 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Maguire | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Maguire | 5 | ||||||||||||||||||||||
Fergal O’Brien | 3 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Maguire | 5 | ||||||||||||||||||||||
Barry Hawkins | 2 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Hendry | 1 | ||||||||||||||||||||||
Barry Hawkins | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Maguire | 6 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 5 | ||||||||||||||||||||||
Peter Ebdon | 5 | ||||||||||||||||||||||
Jamie Cope | 1 | ||||||||||||||||||||||
Peter Ebdon | 2 | ||||||||||||||||||||||
Mark J. Williams | 5 | ||||||||||||||||||||||
Mark J. Williams | 5 | ||||||||||||||||||||||
Marcus Campbell | 1 | ||||||||||||||||||||||
Mark J. Williams | 3 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 5 | ||||||||||||||||||||||
Matthew Stevens | 3 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ken Doherty | 3 | ||||||||||||||||||||||
Ken Doherty | 5 | ||||||||||||||||||||||
Mike Dunn | 2 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Maguire | 10 | ||||||||||||||||||||||
Shaun Murphy | 9 | ||||||||||||||||||||||
Shaun Murphy | 5 | ||||||||||||||||||||||
Dave Harold | 3 | ||||||||||||||||||||||
Shaun Murphy | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ding Junhui | 4 | ||||||||||||||||||||||
Ding Junhui | 5 | ||||||||||||||||||||||
Joe Perry | 3 | ||||||||||||||||||||||
Shaun Murphy | 5 | ||||||||||||||||||||||
Mark Allen | 3 | ||||||||||||||||||||||
Allister Carter | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stuart Bingham | 3 | ||||||||||||||||||||||
Allister Carter | 3 | ||||||||||||||||||||||
Mark Allen | 5 | ||||||||||||||||||||||
Neil Robertson | 2 | ||||||||||||||||||||||
Mark Allen | 5 | ||||||||||||||||||||||
Shaun Murphy | 6 | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 3 | ||||||||||||||||||||||
Ronnie O’Sullivan | 4 | ||||||||||||||||||||||
Marco Fu | 5 | ||||||||||||||||||||||
Marco Fu | 3 | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 5 | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ricky Walden | 2 | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 5 | ||||||||||||||||||||||
John Higgins | 2 | ||||||||||||||||||||||
Steve Davis | 2 | ||||||||||||||||||||||
Mark King | 5 | ||||||||||||||||||||||
Mark King | 1 | ||||||||||||||||||||||
John Higgins | 5 | ||||||||||||||||||||||
John Higgins | 5 | ||||||||||||||||||||||
Joe Swail | 4 |
Finał
Finał: Do 10 frame’ów Uniwersytet Pekiński, Pekin, Chiny, 30 marca 2008. | ||
Stephen Maguire | 10-9 | Shaun Murphy |
Sesja popołudniowa: 60-41, 32-63 (54), 0-72 (72), 74-0 (74), 120-0 (106), 68-24, 114-0 (102), 0-136 (136) Sesja wieczorna: 24-75 (75), 36-61, 8-92 (81), 39-74, 137-0 (137), 80-15, 80-0 (80), 97-17 (89), 0-107 (86), 46-61, 64-40 | ||
137 | Najwyższy break | 136 |
3 | Breaki 100+ | 1 |
3 | Breaki 150+ | 5 |
Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego
- Stephen Maguire 147, 137, 126, 106, 105, 102
- Ken Doherty 140, 136
- Shaun Murphy 136, 112, 111
- Mark Allen 135, 118
- Mark Selby 132, 127, 117, 109, 106
- Fergal O’Brien 128
- John Higgins 127, 116
- Barry Pinches 127, 116
- Ryan Day 123, 104
- Marco Fu 121, 114, 105
- Jin Long 115
- Neil Robertson 112
- Marcus Campbell 110, 106
- Mark J. Williams 110, 108, 101
- Ricky Walden 107, 104
- Nigel Bond 104, 101, 100
- Barry Hawkins 102
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 17 | 53,13% | |
Szkocja | 5 | 15,63% | |
Walia | 3 | 9,38% | |
Irlandia Północna | 2 | 6,25% | |
Irlandia | 2 | 6,25% | |
Chiny | 1 | 3,13% | |
Australia | 1 | 3,13% | |
Hongkong | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 10
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 6
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 118 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,38
- Najwyższe zwycięstwo: 5-1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki drugiej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 8 | 50,00% | |
Szkocja | 2 | 12,50% | |
Walia | 2 | 12,50% | |
Irlandia Północna | 1 | 6,25% | |
Irlandia | 1 | 6,25% | |
Chiny | 1 | 6,25% | |
Hongkong | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 10
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 59 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,38
- Najwyższe zwycięstwo: 5-1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki ćwierćfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 3 | 37,50% | |
Szkocja | 2 | 25,00% | |
Walia | 2 | 25,00% | |
Irlandia Północna | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Statystyki półfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 2 | 50,00% | |
Szkocja | 1 | 25,00% | |
Walia | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 20 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 10,00
- Najwyższe zwycięstwo: 6-3
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Kwalifikacje
Kwalifikacje do turnieju zostały rozegrane w dniach 22 – 25 stycznia 2008 roku w Prestatynie (Walia). Szesnastu najlepszych zawodników uzyskało awans do fazy zasadniczej; ośmiu najwyżej sklasyfikowanych w rankingu zapewniło sobie miejsce w pierwszej rundzie turnieju, natomiast ośmiu pozostałych wzięło udział w tzw. "rundzie dzikich kart", w której zmierzyli się z chińskimi rywalami, wytypowanymi przez organizatorów turnieju.
Drabinka kwalifikacji
Breaki stupunktowe kwalifikacji
- Munraj Pal 144
- Andrew Higginson 138
- Jamie Cope 134
- James McBain 131
- Liu Chuang 130, 104, 101
- Mike Dunn 128
- Mark Allen 128
- Jimmy Michie 125
- Barry Pinches 120
- Jamie O’Neill 119
- Anthony Hamilton 119
- Liu Song 114, 113
- David Roe 113
- David Morris 112
- Michael Holt 110
- Leo Fernandez 104
- Stuart Pettman 104
- Dave Harold 104
- Matthew Selt 103, 103, 102
- Marco Fu 101, 101
- Michael Judge 100
- Lee Spick 100
- Fergal O’Brien 100
- Ian McCulloch 100
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flaga Finlandii