China Open 2009
| ||||
 | ||||
| Liczba uczestników | 35 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce | ||||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break | 140 | |||
| Mecze do zera | Harold – Maguire 5:0 (1R) | |||
World Snooker China Open – siódmy turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009, rozegrany w dniach od 30 marca do 5 kwietnia 2009 w audytorium Uniwersytetu Pekińskiego. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Stephen Maguire, który przegrał w swoim pierwszym meczu z Dave’em Haroldem 0:5.
Zwycięzcą turnieju został Peter Ebdon, który w finale pokonał Johna Higginsa 10:8. Dla Anglika było to ósme zwycięstwo w imprezie rankingowej w karierze; pierwsze od UK Championship w 2006 roku.
Mecz kwalifikacyjne odbyły się w dniach 21–24 stycznia 2009 roku w Prestatynie. Ze względów marketingowych mecz Lianga Wenbo z Robertem Milkinsem w trzeciej rundy kwalifikacji został przeniesiony do fazy głównej turnieju. Zwycięzca tego pojedynku, Milkins, spotkał się z Joe Swailem w czwartej rundzie eliminacji. Oba mecze odbyły się w Pekinie. Z tego powodu wszystkie breaki, które padły w czwartej rundzie kwalifikacji były zaliczane do fazy głównej turnieju.
W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.
Nagrody
- Zwycięzca: £52 000
- II Miejsce: £25 000
- Półfinalista: £9 000
- Ćwierćfinalista: £5 775
- Ostatnia 16-ka: £5 000
- Ostatnia 32-ka: £3 450
- Ostatnia 48-ka: £2 050
- Ostatnia 64-ka: £1 400
- Najwyższy break turnieju: £2 000
- Maksymalny break: £20 000
- Najwyższy break eliminacji: £500
- Maksymalny break w eliminacjach: £1 000
Łączna pula nagród: £271 000
Wydarzenia związane z turniejem
- John Parrott po przejściu zwycięsko przez rundy kwalifikacyjne musiał wycofać się z dalszego udziału w turnieju ze względów zdrowotnych[1]. Po jego wycofaniu Cao Xinlong, który miał z nim zagrać w rundzie dzikich kart, automatycznie awansował do pierwszej rundy turnieju.
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej.
|
Zawodnicy nierozstawieni
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju China Open poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu):
|
|
Runda dzikich kart
Tradycyjnie podczas chińskich turniejów, siedmiu lokalnych zawodników spotkało się z przeciwnikami z oficjalnej listy rankingowej. Zwycięzcy awansowali do pierwszej rundy fazy głównej turnieju. Mecze były rozgrywane 30 marca 2009 roku.
| Mecz | Wynik | ||
|---|---|---|---|
| WC1 |  Judd Trump | 3-5 |  Tang Jun |
| WC2 | Ricky Walden | 5-0 | Cao Kaisheng |
| WC3 | Stuart Pettman | 5-2 | Cao Yupeng |
| WC4 | Rod Lawler | 3-5 | Yu Delu |
| WC5 | John Parrott MBE | wd-wo[1] | Cao Xinlong |
| WC6 | David Gray | 1-5 | Tian Pengfei |
| WC7 | Michael Holt | 3-5 | Xiao Guodong |
Drabinka turniejowa
| Pierwsza Runda (Do 5 frame’ów) | Druga Runda (Do 5 frame’ów) | Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów) | Półfinały (Do 6 frame’ów) | Finał (Do 10 frame’ów) | |||||||||||||||||||
 | Stephen Maguire | 0 | |||||||||||||||||||||
| Dave Harold | 5 | |||||||||||||||||||||
| Dave Harold | 3 | |||||||||||||||||||||
| Peter Ebdon | 5 | |||||||||||||||||||||
| Peter Ebdon | 5 | |||||||||||||||||||||
| Tang Jun | 2 | |||||||||||||||||||||
| Peter Ebdon | 5 | |||||||||||||||||||||
| Stephen Hendry | 1 | |||||||||||||||||||||
| Joe Perry | 2 | |||||||||||||||||||||
| Ricky Walden | 5 | |||||||||||||||||||||
| Ricky Walden | 4 | |||||||||||||||||||||
| Stephen Hendry | 5 | |||||||||||||||||||||
| Stephen Hendry | 5 | |||||||||||||||||||||
| Robert Milkins | 3 | |||||||||||||||||||||
| Peter Ebdon | 6 | |||||||||||||||||||||
| Stuart Pettman | 1 | |||||||||||||||||||||
| Allister Carter | 5 | |||||||||||||||||||||
| Nigel Bond | 0 | |||||||||||||||||||||
| Allister Carter | 2 | |||||||||||||||||||||
| Stuart Pettman | 5 | |||||||||||||||||||||
 | Mark Allen | 3 | |||||||||||||||||||||
| Stuart Pettman | 5 | |||||||||||||||||||||
| Stuart Pettman | 5 | |||||||||||||||||||||
| Graeme Dott | 2 | |||||||||||||||||||||
| Graeme Dott | 5 | |||||||||||||||||||||
| Yu Delu | 3 | |||||||||||||||||||||
| Graeme Dott | 5 | |||||||||||||||||||||
| Mark Selby | 1 | |||||||||||||||||||||
| Mark Selby | 5 | |||||||||||||||||||||
| Stephen Lee | 1 | |||||||||||||||||||||
| Peter Ebdon | 10 | |||||||||||||||||||||
| John Higgins | 8 | |||||||||||||||||||||
| Shaun Murphy | 5 | |||||||||||||||||||||
| Cao Xinlong | 1 | |||||||||||||||||||||
| Shaun Murphy | 5 | |||||||||||||||||||||
 | Neil Robertson | 1 | |||||||||||||||||||||
| Neil Robertson | 5 | |||||||||||||||||||||
| Gerard Greene | 2 | |||||||||||||||||||||
| Shaun Murphy | 0 | |||||||||||||||||||||
 | Ryan Day | 5 | |||||||||||||||||||||
| Mark King | 5 | |||||||||||||||||||||
| Mark J. Williams | 2 | |||||||||||||||||||||
| Mark King | 2 | |||||||||||||||||||||
| Ryan Day | 5 | |||||||||||||||||||||
| Ryan Day | 5 | |||||||||||||||||||||
| Jamie Cope | 2 | |||||||||||||||||||||
| Ryan Day | 4 | |||||||||||||||||||||
| John Higgins | 6 | |||||||||||||||||||||
| John Higgins | 5 | |||||||||||||||||||||
| Anthony Hamilton | 4 | |||||||||||||||||||||
| John Higgins | 5 | |||||||||||||||||||||
| Tian Pengfei | 2 | |||||||||||||||||||||
 | Marco Fu | 2 | |||||||||||||||||||||
| Tian Pengfei | 5 | |||||||||||||||||||||
| John Higgins | 5 | |||||||||||||||||||||
| Ronnie O’Sullivan | 4 | |||||||||||||||||||||
| Ding Junhui | 3 | |||||||||||||||||||||
| Xiao Guodong | 5 | |||||||||||||||||||||
| Xiao Guodong | 3 | |||||||||||||||||||||
| Ronnie O’Sullivan | 5 | |||||||||||||||||||||
| Ronnie O’Sullivan | 5 | |||||||||||||||||||||
 | Fergal O’Brien | 3 | |||||||||||||||||||||
Przebieg finału
| Finał: Lepszy z 19 frame’ów Uniwersytet w Pekinie, Chiny, 5 kwietnia 2009. Sędzia: Michaela Tabb | ||
| Peter Ebdon (9) | 10-8 | John Higgins (5) MBE |
| Sesja popołudniowa: 4-87 (60), 84-1 (84), 109-15 (108), 15-78, 68-5, 68-57, 10-64 72-56 (54 Ebdon, 56 Higgins), 0-140 (140) Sesja wieczorna: 114-16 (52, 57), 13-105 (62), 46-64, 55-25, 32-75 (51), 67-43, 53-63 (52 Ebdon) 64-3, 86-8 (71) | ||
| 108 | Najwyższy break | 140 |
| 1 | 100+ breaki | 1 |
| 7 | 50+ breaki | 5 |
Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego
Ricky Walden 140, 128, 123, 109, 105
John Higgins 140, 132, 121, 110, 103- Peter Ebdon 138, 108, 100
Gerard Greene 134, 118- Mark Allen 132
- Stephen Hendry 129, 108
Ding Junhui 127- Joe Swail 127
- Ronnie O’Sullivan 124, 104
- Stuart Bingham 124
- Dave Harold 115
- Shaun Murphy 114
- Graeme Dott 109, 101, 100
- Jamie Cope 109
- Jin Long 109
- Stuart Pettman 109
- Xiao Guodong 108
- Mark Selby 105
- Tian Pengfei 105
Michael Judge 103- Judd Trump 100, 100
- David Gilbert 100
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 15 | 46,88% |
| Chiny | 6 | 18,76% |
| Szkocja | 4 | 13,50% |
| Walia | 2 | 6,75% |
| Irlandia Północna | 2 | 6,25% |
| Australia | 1 | 3,13% |
| Hongkong | 1 | 3,13% |
| Irlandia | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 113 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,06
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki drugiej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 9 | 56,25% |
| Szkocja | 3 | 18,75% |
| Chiny | 2 | 12,50% |
| Walia | 1 | 6,25% |
| Australia | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 58 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,25
- Najwyższe zwycięstwo: 5-1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki ćwierćfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 4 | 50,00% |
| Szkocja | 3 | 37,50% |
| Walia | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 27 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 6,75
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 2 | 50,00% |
| Szkocja | 1 | 25,00% |
| Walia | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 17 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 8,50
- Najwyższe zwycięstwo: 6-1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne do turnieju China Open 2009 były rozgrywane pomiędzy 21 a 24 stycznia 2009 roku w Pontin’s Centre, Prestatyn (Walia). Wyłoniły one 16 zawodników. 8 z kwalifikantów najwyżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zostało rozstawionych do drabinki turniejowej. Pozostałych 8 kwalifikantów najniżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zagrało z 8 lokalnymi zawodnikami w rundzie dzikich kart – zwycięzcy tych spotkań zagrali w pierwszej rundzie pojedynku zasadniczego[3][4].
Drabinka kwalifikacji
- "*" Mecze rozgrywane w Pekinie.
Breaki stupunktowe kwalifikacji
- Stuart Pettman 142
- Patrick Wallace 138
- Scott MacKenzie 131
- Liu Chuang 121
Atthasit Mahitthi 110- Kuldesh Johal 104
- Jin Long 103
- Martin Gould 103
Przypisy
- ↑ a b Parrott Pulls Out. World Snooker, listopad 2008. [dostęp 2008-11-20]. (ang.).
- ↑ a b c nieklasyfikowany w pierwszej 75. rankingu na sezon 2009/2010
- ↑ World Snooker Coverage: China Open Qualifying
- ↑ Global Snooker Coverage: Qualifying. [dostęp 2012-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)].
Linki zewnętrzne
- China Open na oficjalnej stronie Światowej Federacji Snookera (ang.)
- China Open na stronie Global-Snooker. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)]. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
.svg){kind=link}
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.