China Open 2009

China Open
200820092010
Ilustracja
Liczba uczestników

35

Miejsce

Uniwersytet Pekiński, Pekin

Zwycięzca

Anglia Peter Ebdon

II miejsce

Szkocja John Higgins

Najwyższy break

140 Anglia Ricky Walden
140 Szkocja John Higgins

Mecze do zera

HaroldMaguire 5:0 (1R)
CarterBond 5:0 (1R)
DayMurphy 5:0 (QF)

World Snooker China Open – siódmy turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009, rozegrany w dniach od 30 marca do 5 kwietnia 2009 w audytorium Uniwersytetu Pekińskiego. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Stephen Maguire, który przegrał w swoim pierwszym meczu z Dave’em Haroldem 0:5.

Zwycięzcą turnieju został Peter Ebdon, który w finale pokonał Johna Higginsa 10:8. Dla Anglika było to ósme zwycięstwo w imprezie rankingowej w karierze; pierwsze od UK Championship w 2006 roku.

Mecz kwalifikacyjne odbyły się w dniach 21–24 stycznia 2009 roku w Prestatynie. Ze względów marketingowych mecz Lianga Wenbo z Robertem Milkinsem w trzeciej rundy kwalifikacji został przeniesiony do fazy głównej turnieju. Zwycięzca tego pojedynku, Milkins, spotkał się z Joe Swailem w czwartej rundzie eliminacji. Oba mecze odbyły się w Pekinie. Z tego powodu wszystkie breaki, które padły w czwartej rundzie kwalifikacji były zaliczane do fazy głównej turnieju.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Nagrody

  • Zwycięzca: £52 000
  • II Miejsce: £25 000
  • Półfinalista: £9 000
  • Ćwierćfinalista: £5 775
  • Ostatnia 16-ka: £5 000
  • Ostatnia 32-ka: £3 450
  • Ostatnia 48-ka: £2 050
  • Ostatnia 64-ka: £1 400
  • Najwyższy break turnieju: £2 000
  • Maksymalny break: £20 000
  • Najwyższy break eliminacji: £500
  • Maksymalny break w eliminacjach: £1 000

Łączna pula nagród: £271 000

Wydarzenia związane z turniejem

  • John Parrott po przejściu zwycięsko przez rundy kwalifikacyjne musiał wycofać się z dalszego udziału w turnieju ze względów zdrowotnych[1]. Po jego wycofaniu Cao Xinlong, który miał z nim zagrać w rundzie dzikich kart, automatycznie awansował do pierwszej rundy turnieju.

Zawodnicy

Zawodnicy rozstawieni

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej.

  1. Szkocja Stephen Maguire (obrońca tytułu)
  2. Anglia Ronnie O’Sullivan MBE
  3. Anglia Shaun Murphy
  4. Anglia Mark Selby
  5. Szkocja John Higgins MBE
  6. Szkocja Stephen Hendry MBE
  7. Anglia Allister Carter
  8. Walia Ryan Day
  1. Anglia Peter Ebdon
  2. Australia Neil Robertson
  3. Ding Junhui
  4. Anglia Joe Perry
  5. Szkocja Graeme Dott
  6. Hongkong Marco Fu
  7. Anglia Mark King
  8. Irlandia Północna Mark Allen

Zawodnicy nierozstawieni

Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju China Open poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu):

Runda dzikich kart

Tradycyjnie podczas chińskich turniejów, siedmiu lokalnych zawodników spotkało się z przeciwnikami z oficjalnej listy rankingowej. Zwycięzcy awansowali do pierwszej rundy fazy głównej turnieju. Mecze były rozgrywane 30 marca 2009 roku.

MeczWynik
WC1Anglia Judd Trump3-5 Tang Jun
WC2Anglia Ricky Walden5-0 Cao Kaisheng
WC3Anglia Stuart Pettman5-2 Cao Yupeng
WC4Anglia Rod Lawler3-5 Yu Delu
WC5Anglia John Parrott MBEwd-wo[1] Cao Xinlong
WC6Anglia David Gray1-5 Tian Pengfei
WC7Anglia Michael Holt3-5 Xiao Guodong

Drabinka turniejowa

 Pierwsza Runda (Do 5 frame’ów)Druga Runda (Do 5 frame’ów)Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów)Półfinały (Do 6 frame’ów)Finał (Do 10 frame’ów)
                        
Szkocja Stephen Maguire0 
Anglia Dave Harold5 
 Anglia Dave Harold3 
 Anglia Peter Ebdon5 
Anglia Peter Ebdon5
 Tang Jun2 
 Anglia Peter Ebdon5 
 Szkocja Stephen Hendry1 
Anglia Joe Perry2 
Anglia Ricky Walden5 
 Anglia Ricky Walden4
 Szkocja Stephen Hendry5 
Szkocja Stephen Hendry5
Anglia Robert Milkins3 
 Anglia Peter Ebdon6 
 Anglia Stuart Pettman1 
Anglia Allister Carter5 
Anglia Nigel Bond0 
 Anglia Allister Carter2
 Anglia Stuart Pettman5 
Irlandia Północna Mark Allen3
Anglia Stuart Pettman5 
 Anglia Stuart Pettman5
 Szkocja Graeme Dott2 
Szkocja Graeme Dott5 
 Yu Delu3 
 Szkocja Graeme Dott5
 Anglia Mark Selby1 
Anglia Mark Selby5
Anglia Stephen Lee1 
Anglia Peter Ebdon 10
Szkocja John Higgins8
Anglia Shaun Murphy5 
 Cao Xinlong1 
 Anglia Shaun Murphy5 
 Australia Neil Robertson1 
Australia Neil Robertson5
Irlandia Północna Gerard Greene2 
 Anglia Shaun Murphy0 
 Walia Ryan Day5 
Anglia Mark King5 
Walia Mark J. Williams2 
 Anglia Mark King2
 Walia Ryan Day5 
Walia Ryan Day5
Anglia Jamie Cope2 
 Walia Ryan Day4
 Szkocja John Higgins6 
Szkocja John Higgins5 
Anglia Anthony Hamilton4 
 Szkocja John Higgins5
  Tian Pengfei2 
Hongkong Marco Fu2
 Tian Pengfei5 
 Szkocja John Higgins5
 Anglia Ronnie O’Sullivan4 
 Ding Junhui3 
 Xiao Guodong5 
  Xiao Guodong3
 Anglia Ronnie O’Sullivan5 
Anglia Ronnie O’Sullivan5
Irlandia Fergal O’Brien3 

Przebieg finału

Finał: Lepszy z 19 frame’ów
Uniwersytet w Pekinie, Chiny, 5 kwietnia 2009. Sędzia: Anglia Michaela Tabb
Peter Ebdon (9)
Anglia
10-8John Higgins (5) MBE
Szkocja
Sesja popołudniowa: 4-87 (60), 84-1 (84), 109-15 (108), 15-78, 68-5, 68-57, 10-64
72-56 (54 Ebdon, 56 Higgins), 0-140 (140)
Sesja wieczorna: 114-16 (52, 57), 13-105 (62), 46-64, 55-25, 32-75 (51), 67-43, 53-63 (52 Ebdon)
64-3, 86-8 (71)
108Najwyższy break140
1100+ breaki1
750+ breaki5

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego

Statystyki turnieju

Statystyki pierwszej rundy

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia1546,88%
Chiny618,76%
SzkocjaSzkocja413,50%
WaliaWalia26,75%
Irlandia PółnocnaIrlandia Północna26,25%
AustraliaAustralia13,13%
HongkongHongkong13,13%
IrlandiaIrlandia13,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 113 (144)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,06
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1


Statystyki drugiej rundy

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia956,25%
SzkocjaSzkocja318,75%
Chiny212,50%
WaliaWalia16,25%
AustraliaAustralia16,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 58 (72)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,25
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Statystyki ćwierćfinałów

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia450,00%
SzkocjaSzkocja337,50%
WaliaWalia112,50%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 27 (36)
  • Średnia liczba partii w meczu: 6,75
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Statystyki półfinałów

PaństwoIl. zawodników% zawodników
AngliaAnglia250,00%
SzkocjaSzkocja125,00%
WaliaWalia125,00%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 17 (22)
  • Średnia liczba partii w meczu: 8,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 6-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Kwalifikacje

Mecze kwalifikacyjne do turnieju China Open 2009 były rozgrywane pomiędzy 21 a 24 stycznia 2009 roku w Pontin’s Centre, Prestatyn (Walia). Wyłoniły one 16 zawodników. 8 z kwalifikantów najwyżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zostało rozstawionych do drabinki turniejowej. Pozostałych 8 kwalifikantów najniżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zagrało z 8 lokalnymi zawodnikami w rundzie dzikich kart – zwycięzcy tych spotkań zagrali w pierwszej rundzie pojedynku zasadniczego[3][4].

Drabinka kwalifikacji

 Runda 1
Lepszy z 9 frame’ów
 Runda 2
Lepszy z 9 frame’ów
 Runda 3
Lepszy z 9 frame’ów
 Runda 4
Lepszy z 9 frame’ów
                
Anglia Lee Spick4 Anglia Andrew Norman5 Anglia Jimmy Michie5 Anglia Dave Harold5
Anglia Stephen Craigie5 Anglia Stephen Craigie4 Anglia Andrew Norman4 Anglia Jimmy Michie4
Anglia Kuldesh Johal5 Anglia Barry Pinches4 Anglia Judd Trump5 Irlandia Ken Doherty0
Anglia Michael Georgiou0 Anglia Kuldesh Johal5 Anglia Kuldesh Johal3 Anglia Judd Trump5
Anglia Simon Bedford5 Anglia Andy Hicks5 Anglia Ricky Walden5 Irlandia Michael Judge4
 Liu Chuang4 Anglia Simon Bedford2 Anglia Andy Hicks1 Anglia Ricky Walden5
Anglia Paul Davison2 Anglia Robert Milkins5  Liang Wenbo *2 Irlandia Północna Joe Swail *4
Walia Andrew Pagett5 Walia Andrew Pagett1 Anglia Robert Milkins5 Anglia Robert Milkins5
Szkocja Scott MacKenziewo Anglia Mark Joyce3 Szkocja Jamie Burnett5 Anglia Nigel Bond5
Irlandia Północna Declan Hugheswd Szkocja Scott MacKenzie5 Szkocja Scott MacKenzie3 Szkocja Jamie Burnett1
Anglia Peter Lines5 Anglia Stuart Pettman5 Szkocja Alan McManus3 Anglia Steve Davis OBE2
Nowa Zelandia Chris McBreen0 Anglia Peter Lines3 Anglia Stuart Pettman5 Anglia Stuart Pettman5
Walia Daniel Wells5 Anglia Rod Lawler5 Anglia Adrian Gunnell2 Walia Matthew Stevens4
Anglia Wayne Cooper2 Walia Daniel Wells4 Anglia Rod Lawler5 Anglia Rod Lawler5
Walia Jamie Jones2 Irlandia David Morris1 Anglia Tom Ford4 Anglia Stephen Lee5
 Jin Long5  Jin Long5  Jin Long5  Jin Long3
Tajlandia Supoj Saenla1  Liu Song4 Anglia John Parrott MBE5 Anglia Stuart Bingham2
Szkocja Robert Stephen5 Szkocja Robert Stephen5 Szkocja Robert Stephen3 Anglia John Parrott MBE5
Anglia Matthew Selt3 Walia Paul Davies2 Irlandia Północna Gerard Greene5 Walia Dominic Dale3
Anglia Andy Lee5 Anglia Andy Lee5 Anglia Andy Lee1 Irlandia Północna Gerard Greene5
Szkocja James McBain5 Anglia Mark Davis2 Anglia David Gilbert4 Walia Mark Williams MBE5
Holandia Stefan Mazrocis0 Szkocja James McBain5 Szkocja James McBain5 Szkocja James McBain4
Anglia Matthew Couch2 Walia Ian Preece3 Anglia Mike Dunn5 Anglia Jamie Cope5
Tajlandia Atthasit Mahitthi5 Tajlandia Atthasit Mahitthi5 Tajlandia Atthasit Mahitthi1 Anglia Mike Dunn3
Irlandia Północna Patrick Wallace5 Irlandia Joe Delaney3 Anglia Rory McLeod4 Anglia Anthony Hamilton5
Anglia David Grace3 Irlandia Północna Patrick Wallace5 Irlandia Północna Patrick Wallace5 Irlandia Północna Patrick Wallace1
Anglia Lewis Roberts5 Anglia David Gray5 Szkocja Marcus Campbell3 Anglia Barry Hawkins0
Irlandia Vincent Muldoon2 Anglia Lewis Roberts3 Anglia David Gray5 Anglia David Gray5
Irlandia Rodney Goggins3 Anglia David Roe1 Anglia Michael Holt5 Anglia Ian McCulloch3
Indie Aditya Mehta5 Indie Aditya Mehta5 Indie Aditya Mehta4 Anglia Michael Holt5
Anglia Jimmy White MBE3 Anglia Martin Gould5 Anglia Andrew Higginson5 Irlandia Fergal O’Brien5
 Li Hang5  Li Hang1 Anglia Martin Gould4 Anglia Andrew Higginson4
  • "*" Mecze rozgrywane w Pekinie.

Breaki stupunktowe kwalifikacji

Przypisy

  1. a b Parrott Pulls Out. World Snooker, listopad 2008. [dostęp 2008-11-20]. (ang.).
  2. a b c nieklasyfikowany w pierwszej 75. rankingu na sezon 2009/2010
  3. World Snooker Coverage: China Open Qualifying
  4. Global Snooker Coverage: Qualifying. [dostęp 2012-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Snooker balls triangled.png
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner.svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Northern Ireland (1953–1972).svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.