China Southern Airlines

China Southern Airlines Company Limited
Zhōngguó Nánfāng Hángkōng Gōngsī
中国南方航空公司
Ilustracja
IATA
CZ
ICAO
CSN
Znak
CHINA SOUTHERN
Historia
Data założenia

1 lipca 1988

Lokalizacja
Państwo

 Chiny

Kooperacja
Program lojalnościowy

Sky Pearl Club

Sojusz

SkyTeam

Flota
Liczba samolotów

488

Liczba tras

193

Przedsiębiorstwo
Siedziba

Kanton

Członkowie zarządu

Si Xianmin

Udziałowcy

China Southern Airlines Co., Ltd.

Strona internetowa
Airbus A380-841 linii China Southern
Boeing 777F podczas lądowania we Frankfurcie

China Southern Airlines (chiń. upr. 中国南方航空公司; chiń. trad. 中國南方航空公司; pinyin Zhōngguó Nánfāng Hángkōng Gōngsī) – chińskie linie lotnicze z siedzibą w Kantonie. Są największą linią lotniczą w Azji. Główne huby stanowią port lotniczy Guangzhou i port lotniczy Pekin. Linie rozpoczęły działalność 1 lipca 1988, od tego czasu dynamiczny rozwój sprawił że dziś znajdują się w trójce największych chińskich przewoźników lotniczych obok Air China i China Eastern Airlines[1]. W 2010 China Southern Airlines przewiozły 76,5 miliona pasażerów w ruchu krajowym i międzynarodowym ze średnim wypełnieniem 79,2%.[2]

Historia

Założenie

Linie China Southern Airlines powstały w 1988 w wyniku decyzji chińskiego rządu o wydzieleniu z Administracji Lotnictwa Pasażerskiego Chin (CAAC) sześciu linii lotniczych[3].Mimo tego że linie wciąż były pod kontrolą CAAC, szybko nawiązano współpracę z zachodnimi firmami i w roku 1990 przy współpracy z Hutchison Whampoa oraz Lockheed Corporation otworzono bazę techniczną Guangzhou Aircraft Maintenance Engineering Co. (GAMECO)[4]. W roku 1991 linie przewiozły prawie sześć milionów pasażerów, flota w tym czasie składała się z 38 samolotów a linie obsługiwały 90 połączeń krajowych oraz 17 międzynarodowych[3]. Wybuch konfliktu w Zatoce Perskiej spowodował spadek zapotrzebowania na nowe samoloty na światowych rynkach, pozwoliło to liniom na złożenie zamówienia na 4 Boeingi 777-200 oraz 2 777-200ER w roku 1992[5]. Gwarantowało to dalszy rozwój połączeń długodystansowych. Również w roku 1992 China Southern Airlines razem z Air China oraz China Eastern Airlines uzyskały niezależność finansową, niosło to ze sobą pewne wady ponieważ zwiększyły się koszty operacyjne związane z wydatkami na paliwo oraz opłaty lotniskowe[3].

Inwestycje zagraniczne

W 1994 roku w związku ze zniesieniem przez rząd chiński ograniczeń związanych z inwestowaniem zagranicznego kapitału w linie lotnicze, China Southern Airlines rozpoczęły rozmowy z United Airlines na temat współpracy. Nawiązano również współpracę z kilkoma amerykańskimi przewoźnikami dotyczącą szkoleń załóg oraz obsługi technicznej samolotów. Dochody zwiększyły się dwukrotnie jednak nie szło to w parze z zyskami co było uwarunkowane dużymi kosztami związanymi z rozwojem[3].

Pierwszy z zamówionych Boeingów 777-200 został dostarczony 28 grudnia 1995[5], China Southern Airlines były pierwszymi liniami lotniczymi w Azji w których flocie pojawił się Boeing 777[3]. Pierwsze połączenie długodystansowe Guangzhou–Pekin–Amsterdam zostało otworzone w 1996[6]. W następnym roku uruchomiono również pierwsze połączenie przez Pacyfik pomiędzy Guangzhou i Los Angeles obsługiwane przez Boeingi 777, trzy lata później samoloty te zaczęły również obsługiwać połączenia do Sydney i Melbourne[6]. Podpisano również umowy na połączenia codeshare w celu zwiększenia oferowania na połączeniach międzynarodowych.

Rozwój i zamówienia

W lipcu 2000 roku CAAC ogłosiło, że dziesięć linii lotniczych będących pod jej bezpośrednim zarządzaniem, połączy się w trzy większe przedsiębiorstwa, skupiające się wokół Air China, China Eastern Airlines i China Southern Airlines[1]. W sierpniu 2000 China Southern wchłonęły Zhongyuan Airlines, a w ciągu następnego roku nabyły China Northern Airlines oraz China Xinjiang Airlines. Obecnie linie są większościowym udziałowce w Xiamen Airlines (51%), Chongqing Airlines (60%) oraz inwestują w Sichuan Airlines.

Mimo że większość linii lotniczych w chinach jest niezależna, większość zamówień nowych samolotów jest zawierana przez spółkę China Aviation Supplies Imp. & Exp. Group. (CASGC)[7]. W 2003 linie złożyły zamówienie na 4 Airbusy A330-200, których dostawy miały się rozpocząć na początku 2005 roku. Była to część złożonego przez China Aviation Supplies Imp. & Exp. Group w kwietniu zamówienia na 30 Airbusów A330[8]. Pierwszy egzemplarz został dostarczony 28 lutego 2005 roku. Miesiąc wcześniej 28 stycznia, linie złożyły również zamówienie na 5 Airbusów A380-800, które miały zostać dostarczone w 2008 roku tuż przed Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi w Pekinie. Tego samego dnia rząd chiński podpisał umowę z Boeingiem na dostawę 60 Boeingów 787 dla 6 chińskich linii w tym m.in. China Southern Airlines[9]. Z powodu opóźnień w dostawach nie udało się dotrzymać harmonogramu dostaw i pierwszy Airbus A380 został dostarczony 12 października 2011[10].

W sierpniu 2005 zostało złożone kolejne zamówienie za pośrednictwem CASGC na 10 Airbusów A330, 8 większych A330-300 oraz 2 A330-200. Dostawy miały być realizowane między 2007 a 2008 rokiem[11]. Kolejne duże zamówienie zostało złożone 7 lipca 2006 i obejmowało dostawę 50 wąskokadłubowych Airbusów A320, w tym 13 A319-100, 20 A320-200 oraz 17 A321-200[12]. W grudniu 2005, China Southern Airlines ogłosiły kolejne zamówienie poprzez CASGC, na 9 Boeingów 737-700 i 11 Boeingów 737-800. W czerwcu 2006, linie potwierdziły kolejne zamówienie na 3 Boeingi 737-700 oraz 7 Boeingów 737-800. Zamówienia miały być realizowane w 2010[13]. Kolejne zamówienie zostało złożone 18 października 2006, dotyczyło 6 Boeingów 777F dla China Southern Cargo, filii zajmującej się przewozem cargo[14].

W 2007 roku linie złożyły zamówienie na 25 Boeingów 737-700 oraz 30 737-800, które mają być dostarczone między majem 2010 a październikiem 2013[15]. W tym samym roku linie zamówiły również następne 10 Airbusów A330-200[16].

Najnowsze wydarzenia

W 2010 linie złożyły kolejne zamówienia, 21 stycznia 2010 na 20 Airbusów A320[17], a w listopadzie 2010 na kolejne 30 Airbusów A320 oraz 6 szerokokadłubowych Airbusów A330[18]. W styczniu 2011, China Southern Airlines ogłosiły że wyleasingują 10 Embraerów 190, które zostały dostarczone w drugiej połowie 2011 roku[19].

China Southern Airlines zostały nagrodzone 4 gwiazdkami w rankingu Skytrax. Jest to obecnie największa 4 gwiazdkowa linia lotnicza[20].

Pierwszy komercyjny rejs Airbusem A380 odbył się 17 października 2011, mimo to do października 2012 samolot operował tylko na trasach krajowych, z powodu braku stosownych zezwoleń do operowania na trasach długodystansowych[21].

Flota

Flota China Southern Airlines[22]
SamolotLiczbaZamówieniaMiejscaUwagi
PCWYSuma
Airbus A319-1004082384115
Airbus A320-2001208241201525 w Chongqing Airlines
Airbus A321-2007312143179
Airbus A330-2001642447142217
2449184257
Airbus A330-30014448208284
Airbus A380-8005870428506
Boeing 737–3004145145zastępowane przez 737-800
Boeing 737–70027824881203 w Guizhou Airlines

2 w Zhuhai Airlines

824119143
Boeing 737–800114782413216477 z wingletami
Boeing 757–20013823160191zastępowane przez A321
Boeing 777–20081840316374
Boeing 777-300ER443444227309
Boeing 787–810424200228
Comac C91920bd
Embraer 14550506 w przechowaniu
Embraer 195LR2069298
Suma46827

Cargo

China Southern Cargo jest filią China Southern Airlines, zajmującą się przewozem towarów pomiędzy Chinami a Ameryką Północną, Europą i Australią. Linie operują z portu lotniczego Szanghaj-Pudong do Amsterdamu, Anchorage, Chicago, Frankfurtu, Los Angeles, Vancouver oraz Wiednia. Natomiast z portu lotniczego Guangzhou latają do Amsterdamu oraz Mediolanu. Linie są członkiem sojuszu SkyTeam Cargo do którego przystąpiły w listopadzie 2010[23].

Flota China Southern Cargo
TypLiczba
Boeing 777F8
Suma8

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

China Southern Airlines Airbus A380-841 Zhao.jpg
Autor: Allen Zhao, Licencja: GFDL 1.2
China Southern Airlines Airbus A380-841
China southair.JPG
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
China Southern Airlines A330-200 B-6516 AMS 2011-4-9.png
Autor: Jules Meulemans, Licencja: GFDL
A China Southern Airlines Airbus A330-223 at Schiphol Airport (AMS / EHAM)