Chlew

Chlewnia z odpowiednio wysokimi kominami wentylacyjnymi pozwalającymi zmniejszyć emisję odorów w otoczeniu chlewni.

W pomieszczeniach inwentarskich świnie mogą przebywać w kojcach.

Chlewnik wraz z wybiegiem dla świń w osadzie średniowiecznej - rekonstrukcja w Muzeum Archeologicznym w Biskupinie.

chlywik – budynek gospodarczy przy familokach – w Rybniku-Chwałowicach.

Chlewnia^[1], świniarnia, (arch. chlew) – budynek inwentarski służący do przetrzymywania, chowu oraz tuczu trzody chlewnej^[2]; także, zespół świń w różnym wieku (lochy, prosięta, knury), lub różnej kategorii (zwierzęta hodowlane, tuczniki) służący odpowiednim celom produkcyjnym, stąd nazwa: chlewnia hodowlana, chlewnia użytkowa, chlewnia o cyklu zamkniętym (chlewnia towarowa), tuczarnia itd.^[1].

Słowo „chlew” ma etymologię storogocką, podobnie jak wywodząca się od tej samej podstawy chyża^[3]. Prawdopodobnie od staropolskiej nazwy chlewu kob, pochodzi wyraz kobieta, który z czasem zatracił swoją pejoratywną konotację^[4].

Określenie „chlew” stosowane jest do tych budynków, w których chowana jest niewielka liczba świń, obiekty produkcyjne przystosowane do przetrzymywania kilkuset i więcej sztuk nierogacizny nazywane są chlewniami.

Chlewnia jest obiektem murowanym, najczęściej jednokondygnacyjnym, rozgrodzonym wewnątrz na różnego rodzaju kojce. Do karmienia zwierząt w chlewni wykorzystywane są w zależności od rodzaju tuczu: tucz "na mokro" (koryta), tucz "na sucho" (poidełka, dozowniki suchej karmy).

Chlewnie można podzielić na ściółkowe i bezściółkowe. Posadzka w chlewni ściółkowej wyściełana jest słomą, która wraz z odchodami trafia na pryzmę obornikową. Chlewnie ściółkowe ze względu na względu na wysokie nakłady pracy cieszą się coraz mniejszą popularnością. W nowoczesnych, wydajnych, bezściółkowych obiektach inwentarskich stosowane są różnego rodzaju ruszta.

Zobacz też

• bioasekuracja

Przypisy