Chlorek berylu
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny | BeCl2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 79,92 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd | biały, żółtawy lub żółtozielonkawy krystaliczny proszek | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | 7787-47-5 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | 24588 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Chlorek berylu, BeCl2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy chlorków, sól kwasu chlorowodorowego i berylu.
Chlorek berylu otrzymuje się m.in. w reakcji berylu z chlorem lub chlorowodorem, lub przez ogrzewanie tlenku berylu z chlorem i węglem lub ze związkami chlorującymi (CCl4, PCl3, PCl5 itp.). Można oczyścić go przez sublimację[1].
Chlorek berylu tworzy silnie higroskopijne kryształy. Bezwodny chlorek berylu dobrze rozpuszcza się w rozpuszczalnikach nukleofilowych, np. alkoholu i eterze. Łatwo również tworzy z takimi rozpuszczalnikami związki addycyjne zawierające najczęściej dwie cząsteczki organiczne. Wodne roztwory chlorku berylu mają odczyn silnie kwasowy. W stanie stopionym słabo przewodzi prąd elektryczny (σ = 0,0032 Ω−1cm−1). Jest związkiem o deficycie elektronów, stosowany jest jako katalizator (kwas Lewisa), łagodniejszy od AlCl3.
W stanie stałym tworzy łańcuchy zbudowane z czworościanów [BeCl4], w których beryl ma liczbę koordynacyjną 4. W fazie gazowej tworzy liniowe monomery oraz dimery zawierające dwa mostkowe atomy chloru (l.k. berylu 3).
Pod wpływem wody łatwo hydrolizuje z wytworzeniem kompleksu [Be(H2O)4]Cl2, w którym cząsteczki wody są bardzo silnie związane.
Przypisy
- ↑ a b c d e Beryllium chloride (nr 201197) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2012-01-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Chlorek berylu (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2015-03-28].
- ↑ Chlorek berylu (nr 201197) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-01-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
Bibliografia
- Philip John Durrant, Bryl Durrant: Zarys współczesnej chemii nieorganicznej. Warszawa: PWN, 1965, s. 479–481.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for toxic substances
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for environmentally hazardous substances
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.
Symbol of pollutants to the environment, according to the directive 67/548/EWG of 'European Chemicals Bureau (European Chemicals Agency).
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
Ball-and-stick model of part of the crystal structure of beryllium chloride, BeCl2.
X-ray crystallographic data from R. E. Rundle and Paul H. Lewis (January 1952). "Electron Deficient Compounds. VI. The Structure of Beryllium Chloride". J. Chem. Phys. 20 (1): 132-134. DOI:10.1063/1.1700153.