Chlorek rtęci(II)

Chlorek rtęci(II)
Ogólne informacje
Wzór sumarycznyHgCl
2
Masa molowa271,50 g/mol
Wyglądbiały lub prawie biały, krystaliczny proszek, albo bezbarwne, białe lub prawie białe kryształy, albo ciężka krystaliczna masa[1]
Identyfikacja
Numer CAS7487-94-7
PubChem24085
DrugBankDB13765
Podobne związki
Inne anionyfluorek rtęci(II), bromek rtęci(II), jodek rtęci(II)
Inne kationychlorek cynku, chlorek kadmu, chlorek rtęci(I) (kalomel)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATCD08AK03

Chlorek rtęci(II), pot. sublimat, HgCl
2
nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i rtęci na II stopniu utlenienia. Dobrze rozpuszczalny w wodzie, silnie trujący. Związek ten stosowany jest jako katalizator w syntezie organicznej, a także jako środek dezynfekujący w stężeniu 0,1%[5].

Objawy zatrucia

Objawy zatrucia drogą wziewną i po spożyciu są bardzo podobne i należą do nich:

W przypadku przeżycia występują objawy uszkodzenia układu nerwowego.

Otrzymywanie

Chlorek rtęci(II) można otrzymać kilkoma sposobami – na przykład działając kwasem solnym na tlenek rtęci(II) lub w reakcji siarczanu rtęci(II) z mieszaniną chlorku sodu i kwasu solnego[6]:

HgO + 2 HCl HgCl
2
+ H
2
O
HgSO
4
+ 2 NaCl HgCl
2
+ Na
2
SO
4

W pierwszej metodzie tlenek rtęci ogrzewa się z kwasem solnym do rozpuszczenia, po czym sączy się i schładza do krystalizacji. Wydzielone kryształy odsącza się i przemywa niewielką ilością zimnej wody. Z połączonych przesączów po zagęszczeniu można uzyskać kolejną porcję produktu.

Można go także otrzymać przez bezpośrednie działanie chloru na rtęć[7] lub dodając kwasu solnego do gorącego, stężonego roztworu azotanu rtęci(I):

Hg
2
(NO
3
)
2
+ 4HCl 2HgCl
2
+ 2H
2
O + 2NO
2

Przypisy

  1. a b Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. a b c d e f g h CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-73, 6-92, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  3. a b Chlorek rtęci(II), karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck KGaA, 11 września 2021, numer katalogowy: 449202 [dostęp 2022-04-11]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Mercury dichloride (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2022-04-11].
  5. Farmakopea Polska IV, Ministerstwo Zdrowia, t. 1, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1965, s. 1393, OCLC 603050816.
  6. Janusz Supniewski, Preparatyka nieorganiczna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 288–290.
  7. Julian Gałecki, Preparatyka nieorganiczna, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1964, s. 640.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Lühuagong(II).JPG
Autor: Leiem, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mercury(II) chloride.
GHS-pictogram-silhouete.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
GHS-pictogram-acid.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for corrosive substances
GHS-pictogram-skull.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for toxic substances
Mercury(II)chloride.png
Autor: Mrgreen71, Licencja: CC BY-SA 3.0
Structure of mercury(II)chloride
GHS-pictogram-pollu.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for environmentally hazardous substances