Chloris (nimfa)
| bogini kwiatów | |
 Chloris (fragment obrazu Sandra Botticellego Wiosna), tempera na desce, 1482, Galeria Uffizi, Florencja | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Odpowiednik | Flora (rzymski) |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Mąż | |
| Dzieci | Karpos |
Chloris (gr. Χλωρις Chlōris ‘Zielona’, łac. Chloris, Flora, od flor, floris ‘kwiat’) – w mitologii greckiej jedna z nimf; bogini kwiatów, utożsamiana z rzymską Florą[1][2].
Uchodziła za córkę Zeusa (albo Okeanosa) oraz za żonę boga wiatru zachodniego, Zefira, z którym miała syna Karposa (‘owoc’)[2]. Czasami uważano ją za jedną z hor – strażniczkę kwiatów (zamiast Anatole) i boginię wiosny[1][3].
Imieniem nimfy została nazwana jedna z planetoid – (410) Chloris.
Przypisy
- ↑ a b Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 147. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ a b Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 200. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ Vojtech Zamarovský, op.cit., s. 191. ISBN 80-8046-098-1.
Bibliografia
- Aaron J. Atsma: Khloris. theoi.com. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- Chloris. mythindex.com. [dostęp 2010-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-01)]. (ang.).
- Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 148. ISBN 83-01-03529-3.
- Carlos Parada: Chloris3 (Nymphs). maicar.com. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Chloris3. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-26]. (ang.).
- Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Chloris3. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-26]. (ang.).
Media użyte na tej stronie