Chomiczak długoogonowy

Chomiczak długoogonowy
Cricetulus longicaudatus[1]
(Milne-Edwards, 1867)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

chomiki

Rodzaj

chomiczak

Gatunek

chomiczak długoogonowy

Synonimy
  • Cricetus (Cricetulus) longicaudatus Milne-Edwards, 1867[2]
  • Cricetulus phaeus griseiventris Satunin, 1903[3]
  • Cricetulus dichrootis Satunin, 1903[4]
  • Cricetulus andersoni O. Thomas, 1908[5]
  • Cricetulus nigrescens G.M. Allen, 1925[6]
  • Cricetulus kozhantschikovi Vinogradov, 1927[7]
Podgatunki
  • C. l. longicaudatus (Milne-Edwards, 1867)
  • C. l. chiumalaiensis Wang & Cheng, 1973[8]
  • C. l. kozhantschikovi Vinogradov, 1927
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[9]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

Chomiczak długoogonowy[10], chomik długoogonowy[11] (Cricetulus longicaudatus) – gatunek ssaka z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Chomiczak długoogonowy występuje w środkowej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku[12]:

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1867 roku francuski zoolog Alphonse Milne-Edwards nadając mu nazwę Cricetus (Cricetulus) longicaudatus[2]. Holotyp pochodził z pobliża Linfen, w północnym Shanxi, w Chińskiej Republice Ludowej[13].

C. longicaudatus jest jedynym gatunkiem z grupy gatunkowej longicaudatus[12]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[12].

Etymologia

  • Cricetulus: rodzaj Cricetus Leske, 1779 (chomik); łac. przyrostek zdrabniający -ulus[14].
  • longicaudatus: łac. longus „długi”; caudatus „ogonowy”, od cauda „ogon”[15].
  • chiumalaiensis: dystrykt Chiumali, Qinghai, Chińska Republika Ludowa[16].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 80–135 mm, długość ogona 35–48 mm, długość ucha 15–20 mm, długość tylnej stopy 15–21 mm; masa ciała 15–50 g[17].

Tryb życia

Zasiedla obszary pustynne, scrub, łąki wysokogórskie (w południowej części zasięgu występowania), skaliste stepy górskie oraz półpustynie. Preferuje południowe zbocza pod górami. Występuje obficie na stepach uprawnych w Piedmoncie nie wyżej niż 1900 m n.p.m.[9] Aktywny nocą. Spożywa głównie nasiona, czasem owady. Żyją w płytkich norach, rozciągających się poziomo pod powierzchnią, często pod skałami. Tworzą tam gniazda z trawy i spiżarnie. Zdarza się, że zajmuje gniazda wykonane przez inne ssaki. W ciągu roku wychowuje dwa mioty po 4–9 młodych. Rozmnażanie zaczyna się od marca, albo kwietnia[9].

Zagrożenia

W wyniku wypasu zwierząt może dojść do degradacji naturalnych siedlisk Chomika długoogonowego. Na niektórych obszarach inne gatunki gryzoni mogą z nim konkurować. Zagrażają mu również susze. Zmiany środowiskowe i działalność człowieka nie są uznanie za źródło zagrożenia. Nie odnotowano żadnego spadku liczebności[9].

Przypisy

  1. Cricetulus longicaudatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b A. Milne-Edwards: Recherches pour servir à l’histoire naturelle des mammifères: comprenant des considérations sur la classification de ces animaux. Paris: G. Masson, 1868–1874, s. ryc. 13, 136. (fr.).
  3. Satunin 1902 ↓, s. 566.
  4. Satunin 1902 ↓, s. 567.
  5. O. Thomas. The Duke of Bedford’s zoological exploration in eastern Asia. – X. List of mammals from the provinces of Chih-li and Shan-si, N. China. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1908 (3), s. 642, 1908. (ang.). 
  6. G.M. Allen. Hamsters collected by the American Museum Asiatic Expeditions. „American Museum novitates”. 179, s. 2, 1925. (ang.). 
  7. Б.С. Виноградов: Мелкие млекопитающие Минусинского округа и Урянхая. T. 6. Moskwa: Ежегодник Государственного музея имени Н. М. Мартьянова в г. Минусинске, 1927, s. 36. (ros.).
  8. S. Wang & C.L. Cheng. „Acta Zoologica Sinica”. 19 (1), s. 61–68, 1973. (ang. • chiń.). 
  9. a b c d A. Batsaikhan, D. Tinnin, B. Lhagvasuren & G. Sukhchuluun, Cricetulus longicaudatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-15] (ang.).
  10. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  11. J. Ziomek, A. Banaszek. Chomik europejski. „Monografie Przyrodnicze”. 19, 2008. Wydawnictwo Klubu Przyrodników. ISSN 1428-6823. (pol.). 
  12. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 342. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  13. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cricetulus longicaudatus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-15].
  14. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 203, 1904. (ang.). 
  15. The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  16. J. Zijlstra: Cricetulus longicaudatus chiumalaiensis Wang & Cheng, 1973. Hesperomys project. [dostęp 2021-11-15]. (ang.).
  17. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 284. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

  • K.A. Satunin. Neue Nagetiere aus Centralasien. „Ежегодникъ Зоолoгическаго Музея Імператорсуй Академіи Наукъ”. 7, s. 547–589, 1902. (niem.). 

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Cricetulus longicaudatus distribution.svg
Distribution of Cricetulus longicaudatus