Chomiczak długoogonowy
Cricetulus longicaudatus[1] | |||
(Milne-Edwards, 1867) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | chomiczak długoogonowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[9] | |||
Zasięg występowania | |||
Chomiczak długoogonowy[10], chomik długoogonowy[11] (Cricetulus longicaudatus) – gatunek ssaka z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Chomiczak długoogonowy występuje w środkowej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku[12]:
- C. longicaudatus longicaudatus – skrajnie wschodni Kazachstan, Rosja (Tuwa i Zabajkale), Mongolia oraz północna i środkowa Chińska Republika Ludowa (północny i północno-zachodni Sinciang, Gansu, Mongolia Wewnętrzna, wschodnie Qinghai, Ningxia, Shaanxi, Shanxi, Hebei, Pekin, Tiencin, północny Henan i północno-zachodni Syczuan).
- C. longicaudatus chiumalaiensis – południowo-środkowa Chińska Republika Ludowa (południowe Qinghai i skrajnie północno-wschodni Tybetański Region Autonomiczny).
- C. longicaudatus kozhantschikovi – południowo-wschodni Kraj Krasnojarski w południowo-wschodniej Syberii (Rosja).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1867 roku francuski zoolog Alphonse Milne-Edwards nadając mu nazwę Cricetus (Cricetulus) longicaudatus[2]. Holotyp pochodził z pobliża Linfen, w północnym Shanxi, w Chińskiej Republice Ludowej[13].
C. longicaudatus jest jedynym gatunkiem z grupy gatunkowej longicaudatus[12]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[12].
Etymologia
- Cricetulus: rodzaj Cricetus Leske, 1779 (chomik); łac. przyrostek zdrabniający -ulus[14].
- longicaudatus: łac. longus „długi”; caudatus „ogonowy”, od cauda „ogon”[15].
- chiumalaiensis: dystrykt Chiumali, Qinghai, Chińska Republika Ludowa[16].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 80–135 mm, długość ogona 35–48 mm, długość ucha 15–20 mm, długość tylnej stopy 15–21 mm; masa ciała 15–50 g[17].
Tryb życia
Zasiedla obszary pustynne, scrub, łąki wysokogórskie (w południowej części zasięgu występowania), skaliste stepy górskie oraz półpustynie. Preferuje południowe zbocza pod górami. Występuje obficie na stepach uprawnych w Piedmoncie nie wyżej niż 1900 m n.p.m.[9] Aktywny nocą. Spożywa głównie nasiona, czasem owady. Żyją w płytkich norach, rozciągających się poziomo pod powierzchnią, często pod skałami. Tworzą tam gniazda z trawy i spiżarnie. Zdarza się, że zajmuje gniazda wykonane przez inne ssaki. W ciągu roku wychowuje dwa mioty po 4–9 młodych. Rozmnażanie zaczyna się od marca, albo kwietnia[9].
Zagrożenia
W wyniku wypasu zwierząt może dojść do degradacji naturalnych siedlisk Chomika długoogonowego. Na niektórych obszarach inne gatunki gryzoni mogą z nim konkurować. Zagrażają mu również susze. Zmiany środowiskowe i działalność człowieka nie są uznanie za źródło zagrożenia. Nie odnotowano żadnego spadku liczebności[9].
Przypisy
- ↑ Cricetulus longicaudatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b A. Milne-Edwards: Recherches pour servir à l’histoire naturelle des mammifères: comprenant des considérations sur la classification de ces animaux. Paris: G. Masson, 1868–1874, s. ryc. 13, 136. (fr.).
- ↑ Satunin 1902 ↓, s. 566.
- ↑ Satunin 1902 ↓, s. 567.
- ↑ O. Thomas. The Duke of Bedford’s zoological exploration in eastern Asia. – X. List of mammals from the provinces of Chih-li and Shan-si, N. China. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1908 (3), s. 642, 1908. (ang.).
- ↑ G.M. Allen. Hamsters collected by the American Museum Asiatic Expeditions. „American Museum novitates”. 179, s. 2, 1925. (ang.).
- ↑ Б.С. Виноградов: Мелкие млекопитающие Минусинского округа и Урянхая. T. 6. Moskwa: Ежегодник Государственного музея имени Н. М. Мартьянова в г. Минусинске, 1927, s. 36. (ros.).
- ↑ S. Wang & C.L. Cheng. „Acta Zoologica Sinica”. 19 (1), s. 61–68, 1973. (ang. • chiń.).
- ↑ a b c d A. Batsaikhan , D. Tinnin , B. Lhagvasuren & G. Sukhchuluun , Cricetulus longicaudatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-15] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ J. Ziomek, A. Banaszek. Chomik europejski. „Monografie Przyrodnicze”. 19, 2008. Wydawnictwo Klubu Przyrodników. ISSN 1428-6823. (pol.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 342. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cricetulus longicaudatus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-15].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 203, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ J. Zijlstra: Cricetulus longicaudatus chiumalaiensis Wang & Cheng, 1973. Hesperomys project. [dostęp 2021-11-15]. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 284. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
- K.A. Satunin. Neue Nagetiere aus Centralasien. „Ежегодникъ Зоолoгическаго Музея Імператорсуй Академіи Наукъ”. 7, s. 547–589, 1902. (niem.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Distribution of Cricetulus longicaudatus