Choroba kosmiczna

Astronauci NASA przygotowują się do przebywania w stanie nieważkości, w samolocie KC-135. Samolot podczas lotu parabolicznego wywołuje krótkie momenty stanu nieważkości[1].

Choroba kosmiczna – zanik czynności motorycznych organizmu spowodowany długotrwałym przebywaniem w stanie nieważkości[2].

Szacuje się, że połowa astronautów cierpi na chorobę kosmiczną[2]. Jej podstawowe objawy, oprócz zaniku czynności motorycznych, to: brak apetytu, nudności i wymioty. Dolegliwości samoistnie ustępują po 2-3 dniach pobytu na Ziemi.

Spośród wszystkich astronautów najgorzej chorobę tę przechodził Edwin Jacob Garn, dlatego żartobliwie nazwano ją "skalą Garna".[3].

Przypisy

  1. ↑ Mixed Up in Space, NASA. science.nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-17)]..
  2. ↑ a b Tony Quine. Addicted to space: An appreciation of Anousheh Ansari, Part II. „Spaceflight”. 49 (4), s. 144, April 2007. British Interplanetary Society (BIS). ISSN 0038-6340 (ang.). 
  3. ↑ "he represents the maximum level of space sickness that anyone can ever attain, and so the mark of being totally sick and totally incompetent is one Garn" https://historycollection.jsc.nasa.gov/JSCHistoryPortal/history/oral_histories/StevensonRE/StevensonRE_5-13-99.htm

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Space adaptation syndrome acclimation.jpg
Astronauts and Canadian space medicine researcher Douglas Watt (top left) acclimating themselves to space adaptation syndrome in a KC-135 airplane that flies parabolic arcs to create short periods of weightlessness.