Chorzeń

Chorzeń

Dzielnica Konina
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miasto	Konin
W granicach Konina	1968
Powierzchnia	3,63 km²
Wysokość	98 m n.p.m.
Populacja (2016) • liczba ludności	1690
Strefa numeracyjna	63
Kod pocztowy	62-510
Tablice rejestracyjne	PN
Położenie na mapie Konina Chorzeń
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Chorzeń
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Chorzeń
52°13′56″N 18°13′27″E/52,232267 18,224214
Portal Polska

Chorzeń – położona w zachodniej części miasta dzielnica Konina.

Wieś królewska starostwa konińskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie konińskim województwa kaliskiego^[1].

Historia

Do 1967 roku Chorzeń był wsią (sołectwem Konina) położoną przy drodze prowadzącej do Poznania. Działała w niej szkoła podstawowa i istniejąca do dziś Ochotnicza Straż Pożarna Konin-Chorzeń. W latach 50. XX w. w wyniku napływu ludności z Konina we wsi powstało wiele domów jednorodzinnych a dotychczasowy budynek szkoły stał się za mały, dlatego podjęto decyzję o budowie nowego gmachu, który otwarto w 1964 roku. W 1967 roku sołectwo zostało przyłączone do Konina. Wówczas Szkołę Podstawową w Chorzniu przemianowano na Szkołę Podstawową nr 9 w Koninie. W połowie lat 80. siedem dużych zakładów pracy z regionu konińskiego zawarło porozumienie mające na celu budowę na przyłączonych do miasta ziemiach nowego osiedla bloków mieszkalnych z mieszkaniami dla pracowników. W tym celu zarejestrowano w sądzie Międzyzakładową Spółdzielnię Mieszkaniową „Związkowiec”. Pierwszy budynek, przy ulicy Makowej 1, oddano do użytku w 1990 roku, a ostatni, przy ulicy Krokusowej 3, w 1999. Łącznie wybudowano 23 bloki mieszkalne, w których mieści się 1256 mieszkań. Budynek, w którym mieściła się szkoła podstawowa, znów stał się za mały, dlatego w 1993 roku otwarto nowy gmach, w którym do dzisiaj mieści się ta placówka. Stary budynek stał się siedzibą Szkoły Zawodowej im. Mikołaja Kopernika. W 2003 roku – 4 lata po przywróceniu gimnazjów do polskiego systemu oświaty – obok Szkoły Podstawowej nr 9 stanął gmach Gimnazjum nr 3. W 2008 roku otwarto budynek, do którego zostało przeniesione Gimnazjum Towarzystwa Salezjańkiego^[2]. Przed zbudowaniem osiedla Chorzeń na potrzeby pracowników wagonowni zbudowano Osiedle Zakładowe PKP (prowizoryczne baraki położone przy przystanku Konin Zachód nadal są zamieszkiwane).

Edukacja

W Chorzniu znajdują się 3 placówki edukacyjne:

• Przedszkole nr 16
• Szkoła Podstawowa nr 9
• Szkoła Podstawowa Towarzystwa Salezjańskiego

Transport

W pobliżu Chorznia znajduje się przystanek osobowy Konin Zachód, położony na trasie międzynarodowej linii kolejowej E 20 łączącej Berlin z Moskwą. Zbudowano go, ponieważ zakładano, że powstające w latach 80. i 90. osiedle będzie znacznie większe. Tak się jednak nie stało, gdyż zmiana ustroju gospodarczego przerwała wsparcie państwa dla spółdzielni mieszkaniowych.

Przez dzielnicę, przejeżdżają linie MZK: 52, 58, 61, 64, 65, 100.

Przemysł

Za linią kolejową Berlin – Warszawa – Moskwa znajdował się budynek Zakładu Napraw Taboru i lokomotywowni Polskich Kolei Państwowych, który w latach 90. XX wieku został zamknięty, przez co zakład stał opuszczony. Lokomotywownia obsługiwała między innymi przewozy na linii Konin – Kazimierz Biskupi. W 2011 roku został sprzedany spółce Torpol, która rozpoczęła działanie w dotąd nieużywanych budynkach.

Przypisy

Bibliografia

• Historia Chorznia
• Informacje o Chorzniu. hdksmz.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-03)].

Linki zewnętrzne

• Chorzeń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 634 .
• Chorzeń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 323 .
• Panorama Chorznia (wideo)
• Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 września 1967 r. w sprawie zmiany granic miasta Konina w powiecie konińskim, województwie poznańskim.
• Ochotnicza Straż Pożarna na Chorzniu. konin-chorzen.osp.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-10)].
• Parafia Katolicka pod wezwaniem św. Faustyny prowadzona przez Salezjanów