Chotylub

Chotylub

wieś
Kościół filialny św. Jadwigi Królowej
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	lubaczowski
Gmina	Cieszanów
Liczba ludności (2011)	427[1][2]
Strefa numeracyjna	16
Kod pocztowy	37-611
Tablice rejestracyjne	RLU
SIMC	0600042[3]
Położenie na mapie gminy Cieszanów Chotylub
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Chotylub
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Chotylub
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego Chotylub
50°14′21″N 23°13′38″E/50,239167 23,227222

Chotylub (w latach 1977–1981 Lubice) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Cieszanów^[3][4]. Leży w dolinie Brusienki na Płaskowyżu Tarnogrodzkim.

W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chotylub, po jej zniesieniu w gromadzie Dachnów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego. W latach 1977–1981 nosiła czasowo nazwę Lubice.

Wieś powstała w roku 1565 i do II wojny światowej zamieszkana była w połowie przez ludność narodowości ukraińskiej. Pierwszą cerkiew zbudowano w II poł. XVII w., następną w 1693 r. a obecna powstała na tym samym miejscu w 1888 r., być może z zachowaniem elementów starszej budowli. W latach 1944–1945 Chotylub doznał wielu zniszczeń wskutek walk z UPA, zamordowani zostali również mieszkańcy Chotylubia - na tym terenie działał kureń Iwana Szpontaka „Zalizniaka”.

We wsi znajduje się zabytkowa, drewniana greckokatolicka cerkiew pw. Najświętszej Marii Panny. Położona jest na nieznacznym wzniesieniu pośrodku wsi przy drodze z Cieszanowa do Brusna.

Po wysiedleniu ludności ukraińskiej cerkiew wykorzystywana była od 1947 r. jako kościół filialny parafii w Cieszanowie pw. Opieki NMP. Była remontowana na przełomie lat 60. i 70. XX w., a w roku 1986 dobudowano do babińca nieproporcjonalnie duży przedsionek. Po zbudowaniu nowego, murowanego kościoła w roku 2001 stoi zamknięta.

Na wschodnim krańcu wsi znajduje się nieczynny cmentarz greckokatlicki, ogrodzony drutem kolczastym na kamiennych słupkach, zarastający lasem. Jest tu wiele starych nagrobków bruśnieńskich oraz odnowione i ogrodzone drewnianym płotkiem okazałe nagrobki właścicieli Chotylubia – Zarzyckich.

• 

  Zabytkowa cerkiew

• 

  Dzwonnica przy cerkwi

• 

  Nieczynny cmentarz gr.kat.

Bibliografia

• Paweł Wład, Marek Wiśniewski, Roztocze Wschodnie, Wyd. Nauk. Turyst. i Eduk., Mielec 2004

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Chotyłub, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 640 .