Chris Chelios
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 185 cm |
| Pozycja | Obrońca |
| Uchwyt | prawy |
| Draft | NHL 1981, numer: 40 (2 runda) |
Chris Chelios, właśc. Christos Kostas Tselios (ur. 25 stycznia 1962 w Chicago, Illinois) – były zawodowy amerykański hokeista greckiego pochodzenia, występujący na pozycji obrońcy. Obecnie związany zawodowo z klubem NHL, Detroit Red Wings.
Jego kuzyn, Nikos Chelios oraz synowie Jake i Dean również zostali hokeistami.
Kariera zawodnicza
Moose Jaw CPR (1980–1981)- Wisconsin Badgers (1981–1983)
Montréal Canadiens (1983–1990)- Chicago Blackhawks (1990–1999)
- Detroit Red Wings (1999–2009)
EHC Biel (2004)- Motor City Mechanics (2004–2005)
- Grand Rapids Griffins (2008–2009)
- Chicago Wolves (2009–2010)
- Atlanta Thrashers (2009–2010)
Wczesne lata
Chelios wychowywał się w Chicago i wyróżniał się pod względem umiejętności hokejowych wśród swoich rówieśników. Chodził do Mount Carmel High School, lecz w 1977 roku przeprowadził się na południe Kalifornii. Chelios został wybrany jako 40. zawodnik w drafcie w 1981 roku przez Montreal Canadiens. Wcześniej grał w zespole Moose Jaw Canucks w SJHL. Po drafcie Chelios spędził dwa dobre lata na Uniwersytecie Wisconsin-Madison. Jako jeden z czołowych graczy uniwersyteckich Chelios został wybrany do reprezentacji USA na Mistrzostwa Świata Juniorów. W 1983 roku zdobył z zespołem Badgers mistrzostwo NCAA i był wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju finałowego. Chelios pojechał też na Igrzyska Olimpijskie do Sarajewa. Po tej imprezie zadebiutował w barwach Canadiens, grając w 12 meczach sezonu zasadniczego i w 15 meczach playoff. Latem tego roku wziął udział w Pucharze Kanady z reprezentacją USA.
W kolejnym sezonie na dobre wprowadził się już do drużyny, dzięki czemu zasłużył sobie na występ w Meczu Gwiazd NHL. Został też wybrany do Drużyny Gwiazd Pierwszoroczniaków w 1985 roku. Zdobył w tym roku 64 punkty w 74 meczach sezonu zasadniczego. W 9 meczach playoff zaliczył 10 oczek i +17 w klasyfikacji plus/minus. Mimo iż w sezonie 1985/86 wystąpił tylko w 41 meczach, sięgnął z zespołem po Puchar Stanleya grając ze zdobywcą Conn Smythe Trophy w bramce – Patrickiem Roy.
Przeprowadzka do Chicago
Po dwóch kolejnych dobrych sezonach Chelios zagrał jeden fantastyczny rok. W sezonie 1988/89 zdobył 73 punkty w 80 meczach i skończył z +35. Został wybrany do Drużyny Gwiazd i wygrał James Norris Memorial Trophy. W finale konferencji przeciwko Philadelphia Flyers, wygranym przez Canadiens w sześciu meczach Chelios zaszedł kibicom z Philadelphi za skórę uderzeniem na Brianie Proppie, po którym zawodnik ten doznał wstrząsu mózgu, który wyeliminował go z następnego spotkania. W końcu Ron Hextall, bramkarz Flyers, postanowił wziąć sprawy w swoje ręce i w zemście za tamto uderzenie, sam uderzył Cheliosa swoim kijem.
Rok później Chelios wystąpił w 53 meczach, grając jako współkapitan z Guyem Carbonneau. 29 czerwca 1990 Chelios został oddany do Chciago Blackhawks za Denisa Savarda. Do Blackhawks powędrował też wybór w 2. rundzie draftu. W pierwszym sezonie w swoim rodzinnym mieście Chelios podtrzymywał swoją dobrą postawę strzelecką, zdobywając 64 punkty, co dało mu miejsce w Drugiej Drużynie Gwiazd NHL. Chelios pomógł Blackhawks dojść do finałów playoff w 1992 roku, gdzie przegrali jednak z Pittsbugh Penguins. Rok później zdobył 73 punkty, rozegrał kolejny wyśmienity sezon i po raz drugi zdobył Norris Trophy.
Sytuacje powtórzyła się w kolejnym sezonie. Znowu 73 punkty, znowu bardzo dobra gra i kolejny Norris Trophy. Latem 1996 roku Chelios pomógł reprezentacji swojego kraju osiągnąć duży sukces na arenie międzynarodowej, pokonując Kanadę w finale hokejowego Pucharu Świata. Został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju. W latach 1995–1999 Chelios kontynuował dobrą grę w Blackhawks, będąc kapitanem zespołu.
Kariera w Red Wings
Pod koniec lat 90. wiek Cheliosa dawał o sobie znać, przez co zawodnik nie zdobywał już tylu punktów i nie grał już tak dobrze w obronie jak wcześniej. Mimo tego, jego doświadczenie i postawa na lodzie cały czas powodowały, że był bardzo wartościowym graczem. 23 marca 1999 roku Chelios został oddany do Detroit Red Wings za Andersa Erikssona i dwa wybory w pierwszej rundzie draftu.
Ta przeprowadzka, po której nie miał już aż tylu pierwszoplanowych obowiązków, dobrze wpłynęła na grę Cheliosa. Chris odzyskał doskonałą formę, co udowodnił chociaż w roku 2002, który zakończył z +40 w klasyfikacji plus/minus, co było najlepszym wynikiem w lidze. Ponownie został wybrany do Drużyny Gwiazd. Pomógł też reprezentacji USA w zdobyciu srebrnego medalu na Olimpiadzie w Salt Lake City. Tam też został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju. Sezon zakończył wielkim sukcesem ze Skrzydłami, którzy pokonali Carolina Hurricanes w finale playoff i zdobyli Puchar Stanleya.
W sezonie 2004/05, kiedy w NHL panował lokaut, Chelios wraz z Derianem Hatcherem i Krisem Draperem postanowił zagrać dla Motor City Mechanics w lidze UHL. Zespół ten znajduje się w miejscowości Fraser w stanie Michigan. W październiku tego roku trenował z amerykańską drużyną bobslejową, gdyż sam chciał wystąpić na Olimpiadzie w Turynie reprezentując w tej dyscyplinie Grecję. 4 sierpnia 2005 roku Chelios podpisał kolejny jednoroczny kontrakt z Red Wings.
Ostatnie lata
1 lutego 2006 roku Chelios po raz kolejny został kapitanem hokejowej reprezentacji USA na igrzyska olimpijskie. Tę samą funkcję spełniał w latach 1998 w Nagano i w 2002 w Salt Lake City. Chelios kontynuuje swoją przygodę z Detroit Red Wings, w barwach których jest jednym z najważniejszych obrońców i, mimo swojego wieku, spędza na lodzie dużo czasu. Bije też różne rekordy jako najstarszy zawodnik w lidze. 21 kwietnia 2007 roku został najstarszym graczem w historii NHL, który zdobył bramkę w osłabieniu w meczu playoff. Jest też najstarszym aktywnym zawodnikiem na taflach NHL (trzeci wśród wszystkich graczy w historii).
22 maja 2007 roku Red Wings odpadli z rywalizacji o Puchar Stanleya, przegrywając z Anaheim Ducks. Po meczu Chelios zrezygnował ze ściskania dłoni zawodników drużyny przeciwnej, jak dyktuje tradycja. Podjechał tylko do ławki Ducks, gdzie uścisnął ręce trenerom. Spowodowało to lekkie zamieszanie w mediach i wśród fanów, lecz Chelios tłumaczył później, że był zbyt zdruzgotany porażką i po prostu nie był w stanie walczyć z emocjami na środku lodu.
12 czerwca Chelios przedłużył na jeszcze jeden rok swój kontrakt z Red Wings. Potrzebuje jeszcze wystąpić w dwóch meczach playoff, aby zostać liderem pod względem ilości rozegranych takich spotkań. Będzie to jego 24. sezon w NHL a 10. w barwach Wings.
6 sierpnia 2010 zawodnik poinformował o zakończeniu kariery zawodniczej. Jednocześnie pozostał zatrudniony w klubie Detroit Red Wings[1].
Statystyki
Ogółem w swojej wieloletniej karierze Chelios wystąpił w 1651 meczach sezonu regularnego NHL, strzelając w nich 185 goli i zaliczając 948 asyst. W fazie play-off rozegrał 266 spotkań, a w nich uzyskał 31 bramek i 144 asyst.
| Sezon zasadniczy | Play-off | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Liga | M | G | A | Pkt | Min | M | G | A | Pkt | Min | ||
| 1981-82 | Wisconsin Badgers | WCHA | 43 | 6 | 43 | 49 | 50 | — | — | — | — | — | ||
| 1982-83 | Wisconsin Badgers | WCHA | 45 | 16 | 32 | 48 | 62 | — | — | — | — | — | ||
| 1983-84 | Montreal Canadiens | NHL | 12 | 0 | 2 | 2 | 12 | 15 | 1 | 9 | 10 | 17 | ||
| 1984-85 | Montreal Canadiens | NHL | 74 | 9 | 55 | 64 | 87 | 9 | 2 | 8 | 10 | 17 | ||
| 1985-86 | Montreal Canadiens | NHL | 41 | 8 | 26 | 34 | 67 | 20 | 2 | 9 | 11 | 49 | ||
| 1986-87 | Montreal Canadiens | NHL | 71 | 11 | 33 | 44 | 124 | 17 | 4 | 9 | 13 | 38 | ||
| 1987-88 | Montreal Canadiens | NHL | 71 | 20 | 41 | 61 | 172 | 11 | 3 | 1 | 4 | 29 | ||
| 1988-89 | Montreal Canadiens | NHL | 80 | 15 | 58 | 73 | 185 | 21 | 4 | 15 | 19 | 28 | ||
| 1989-90 | Montreal Canadiens | NHL | 53 | 9 | 22 | 31 | 136 | 5 | 0 | 1 | 1 | 8 | ||
| 1990-91 | Chicago Blackhawks | NHL | 77 | 12 | 52 | 64 | 192 | 6 | 1 | 7 | 8 | 46 | ||
| 1991-92 | Chicago Blackhawks | NHL | 80 | 9 | 47 | 56 | 245 | 18 | 6 | 15 | 21 | 37 | ||
| 1992-93 | Chicago Blackhawks | NHL | 84 | 15 | 58 | 73 | 282 | 4 | 0 | 2 | 2 | 14 | ||
| 1993-94 | Chicago Blackhawks | NHL | 76 | 16 | 44 | 60 | 212 | 6 | 1 | 1 | 2 | 8 | ||
| 1994-95 | EHC Biel | NLA | 3 | 0 | 3 | 3 | 4 | — | — | — | — | — | ||
| 1994-95 | Chicago Blackhawks | NHL | 48 | 5 | 33 | 38 | 72 | 16 | 4 | 7 | 11 | 12 | ||
| 1995-96 | Chicago Blackhawks | NHL | 81 | 14 | 58 | 72 | 140 | 9 | 0 | 3 | 3 | 8 | ||
| 1996-97 | Chicago Blackhawks | NHL | 72 | 10 | 38 | 48 | 112 | 6 | 0 | 1 | 1 | 8 | ||
| 1997-98 | Chicago Blackhawks | NHL | 81 | 3 | 39 | 42 | 151 | — | — | — | — | — | ||
| 1998-99 | Chicago Blackhawks | NHL | 65 | 8 | 26 | 34 | 89 | — | — | — | — | — | ||
| 1998-99 | Detroit Red Wings | NHL | 10 | 1 | 1 | 2 | 4 | 10 | 0 | 4 | 4 | 14 | ||
| 1999-00 | Detroit Red Wings | NHL | 81 | 3 | 31 | 34 | 103 | 9 | 0 | 1 | 1 | 8 | ||
| 2000-01 | Detroit Red Wings | NHL | 24 | 0 | 3 | 3 | 45 | 5 | 1 | 0 | 1 | 2 | ||
| 2001-02 | Detroit Red Wings | NHL | 79 | 6 | 33 | 39 | 126 | 23 | 1 | 13 | 14 | 44 | ||
| 2002-03 | Detroit Red Wings | NHL | 66 | 2 | 17 | 19 | 78 | 4 | 0 | 0 | 0 | 2 | ||
| 2003-04 | Detroit Red Wings | NHL | 69 | 2 | 19 | 21 | 61 | 8 | 0 | 1 | 1 | 4 | ||
| 2004-05 | Motor City Mechanics | UHL | 23 | 5 | 19 | 24 | 25 | — | — | — | — | — | ||
| 2005-06 | Detroit Red Wings | NHL | 81 | 4 | 7 | 11 | 108 | 6 | 0 | 0 | 0 | 6 | ||
| 2006-07 | Detroit Red Wings | NHL | 71 | 0 | 11 | 11 | 34 | 18 | 1 | 6 | 7 | 12 | ||
| 2007–08 | Detroit Red Wings | NHL | 69 | 3 | 9 | 12 | 36 | 14 | 0 | 0 | 0 | 10 | ||
| 2008–09 | Detroit Red Wings | NHL | 28 | 0 | 0 | 0 | 18 | 6 | 0 | 0 | 0 | 2 | ||
| 2008–09 | Grand Rapids Griffins | AHL | 2 | 0 | 1 | 1 | 2 | — | — | — | — | — | ||
| 2009–10 | Chicago Wolves | AHL | 46 | 5 | 17 | 22 | 24 | 14 | 0 | 0 | 0 | 12 | ||
| 2009–10 | Atlanta Thrashers | NHL | 7 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | — | — | — | — | ||
| NHL Ogółem | 1651 | 185 | 763 | 948 | 2891 | 266 | 31 | 113 | 144 | 423 | ||||
Sukcesy i osiągnięcia
Chelios był do 2010 najstarszym grającym zawodnikiem w lidze i wśród aktywnych graczy rozegrał najwięcej spotkań w NHL. Przewodził też pod względem minut spźdzonych na ławce kar. 24 listopada 2006 wystąpił w swoim 1496. meczu w NHL wyprzedzając Phila Housleya na pierwszym miejscu listy liczby rozegranych spotkań przez hokeistów amerykańskich. W ostatnim sezonie wystąpił w swoich 22. playoffach, co jest rekordem ligi.
- Reprezentacyjne
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002 z reprezentacją USA
Mistrzostwa Świata 1996 z reprezentacją USA
- Klubowe
- Mistrzostwo NCAA (WCHA): 1982, 1983
- Puchar Stanleya (3 razy): 1986 z Montreal Canadiens, 2002 z Detroit Red Wings, 2008 z Detroit Red Wings
- Indywidualne
- James Norris Memorial Trophy - najlepszy obrońca w sezonie NHL: 1989, 1993, 1996
- NHL Plus/Minus Award 2002
- NHL All-Star Game: 1989, 1993, 1995, 1996, 2002
- Puchar Świata w Hokeju na Lodzie 1996:
- Skład gwiazd turnieju
- Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002:
- Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- turnieju: +9 (ex aequo) z Aleksiejem Kowalowem i Joe Sakicem
- Skład gwiazd turnieju
- Najlepszy obrońca turnieju
- NHL (200/2007):
- Wyróżnienia
- Hockey Hall of Fame: 2013[2]
- Galeria Sławy IIHF: 2018[3][4]
Inna działalność
W 1994 roku wystąpił w filmie Potężne Kaczory 2.
Chris Chelios jest też właścicielem dwóch barów/restauracji w Dearborn (otwarta w 2003 roku) i Detroit (2006). Nazywają się one Cheli's Chilli Bar I i II. Wcześniej prowadził taką restaurację w Chicago, lecz zamknął ją przy przeprowadzce do Detroit.
2 stycznia 2007 roku dwóch pracowników restauracji zostało zaatakowanych nożem, w wyniku czego ponieśli śmierć. 49-letnia Megan Soroka była menadżerem restauracji a 52-letni Mark Bernard zmywał tam naczynia. Policja zatrzymała 17-letniego Justina Blackshere'a, który miał przyznać się do popełnienia przestępstwa. Pracował on również w tej samej restauracji, lecz został zwolniony w listopadzie 2007 roku. W związku z tą tragedią Chelios przerwał swoją grę w NHL aby pomóc rodzinom ofiar i powiedział, że wróci do gry, kiedy będzie czuł że on i rodziny są już gotowe. Chelios wrócił na lód 9 stycznia.
Przypisy
- ↑ The Sports Network - National Hockey League. [dostęp 2022-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].
- ↑ Niedermayer, Chelios, Shanahan get 2013 Hall call | NHL.com, www.nhl.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ Andrew Podnieks: IIHF Hall of Fame Class of 2018. 2018.iihfworlds.com, 2017-12-01. [dostęp 2017-12-10].
- ↑ John Sanful: IIHF Hall of Fame inducts new members. new-iihf.com, 2018-05-20. [dostęp 2018-05-23]. (ang.).
Bibliografia
- Chris Chelios [w:] eliteprospects.com
- Chris Chelios – profil na stronie NHL
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Dave O from North Vancouver, CANADA, Licencja: CC BY-SA 2.0
Detroit Red Wings players, Chris Chelios, Kirk Maltby, Robert Lang and Kris Draper heading to the rink from the the Pan Pacific Hotel at Canada Place in Vancouver, BC for the National League hockey game vs Vancouver Canucks on CBC's Hockey Night in Canada.