Chris Lytle
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Chris Scott Lytle |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1974 Indianapolis |
| Obywatelstwo | Stany Zjednoczone |
| Wzrost | 180 cm |
| Masa ciała | 77 kg |
| Styl walki | zapasy, boks |
| Kategoria wagowa | półśrednia |
| Klub | Integrated Fighting Academy |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 54 |
| Zwycięstwa | 31 |
| Przez nokauty | 3 |
| Przez poddania | 22 |
| Przez decyzje | 6 |
| Porażki | 18 |
| Remisy | 5 |
Chris Scott Lytle (ur. 18 sierpnia 1974 w Indianapolis) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) oraz bokser. Były Mistrz Świata Cage Rage w wadze półśredniej. Wieloletni zawodnik Ultimate Fighting Championship.
Kariera MMA
W MMA zadebiutował 13 lutego 1999. Przez kolejne dwa lata występował głównie na japońskich galach Pancrase, lecz nie osiągnął tam większych sukcesów, notując porażki m.in. z Dave'em Menne'em, Ikuhisą Minową czy Shoniem Carterem. W latach 2001-2003, znaczącymi osiągnięciami była wygrana nad Kazuo Misakim oraz zdobycie mistrzowskiego pasa organizacji HOOKnSHOOT. Poza tym przegrywał z takimi zawodnikami jak Nick Diaz, czy Robbie Lawler na UFC 45.
W latach 2004-2006 związany głównie z Ultimate Fighting Championship oraz World Extreme Cagefighting, gdzie wygrywał większość walk, głównie przed czasem. 5 lutego 2005, przegrał z Ormianinem Karo Parizjanem na UFC 51, a 19 maja tego samego roku, pokonał Patricka Healy'ego na gali WEC 15.
4 lutego 2006, zdobył pas brytyjskiej organizacji Cage Rage w wadze półśredniej, poddając w mistrzowskim pojedynku Rossa Masona. W tym samym roku wziął udział w reality show The Ultimate Fighter. Doszedł w nim do finału, w którym, 11 listopada, przegrał z Mattem Serrą niejednogłośnie na punkty. W kolejnej walce dla UFC, 3 marca 2007, zmierzył się z gwiazdą organizacji, byłym mistrzem, Mattem Hughesem, ostatecznie przegrywając wysoko na punkty.
Lata 2007-2011, to występy wyłącznie dla UFC gdzie przez swoje emocjonujące i dynamiczne walki otrzymywał bonusy finansowe od organizatorów. W sumie zebrał ich aż dziesięć w ramach nokautu, poddań oraz walk wieczoru. W tym czasie, mierzył się z takimi zawodnikami jak Matt Brown, Thiago Alves, Josh Koscheck, Matt Serra czy Dan Hardy – wygrywając z Brownem (dwukrotnie), w rewanżu z Serrą oraz Hardym. Za pokonanie tego ostatniego otrzymał dwie nagrody bonusowe – za poddanie i walkę wieczoru. Po walce z Brytyjczykiem zakończył karierę zawodniczą[1].
Kariera bokserska
Między startami w MMA, rywalizował również w zawodowym boksie. W latach 2002-2005 uzyskał bilans 13 zwycięstw, 1 porażki oraz 1 remisu. W tym czasie zdobył m.in. mistrzostwo Stanu Indiana, które dwukrotnie obronił[2].
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki:
- 2003: Mistrz HOOKnSHOOT w wadze półśredniej
- 2003: Mistrz AFC w wadze półśredniej[3]
- 2006-2007: Mistrz Świata Cage Rage w wadze półśredniej
- 2006: The Ultimate Fighter 4 – finalista programu
- 10-krotny zdobywca nagród bonusowych w UFC (sześć walk, jeden nokaut oraz trzy poddania wieczoru)[4]
Boks:
- 2003: Mistrz Indiana Boxing Association w wadze półciężkiej
Przypisy
- ↑ Erik Fontanez: Chris Lytle Retires from MMA; Dan Hardy Honored to be His Last Opponent (ang.). mmaweekly.com, 14.08.2011.
- ↑ Chris Lytle – rekord bokserski (ang.). boxrec.com.
- ↑ AFC #5 (ang.). fcfighter.com, 2003.
- ↑ Chris Lytle – profil na UFC (ang.). ufc.com.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Oryginalnym przesyłającym był East718 z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 2.5
The author was contacted and agreed to release all images under the terms of the Creative Commons Attribution-ShareAlike 2.5 license. Permission is on file with the WMF.