Christian Estrosi

Christian Estrosi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1955
Nicea

Mer Nicei
Okres

od 15 maja 2017

Przynależność polityczna

LFA

Poprzednik

Philippe Pradal

Mer Nicei
Okres

od 21 marca 2008
do 13 czerwca 2016

Przynależność polityczna

Republikanie

Poprzednik

Jacques Peyrat

Następca

Philippe Pradal

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP

Christian Estrosi (ur. 1 lipca 1955 w Nicei) – francuski polityk pochodzenia włoskiego, deputowany, członek francuskiego rządu, w latach 2008–2016 i od 2017 mer Nicei, a od 2015 do 2017 prezydent regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże.

Życiorys

Do początku lat 80. z sukcesami brał udział w wyścigach motocyklowych, występował w ramach MotoGP. Prowadził działalność gospodarczą jako dealer motocykli marki Kawasaki.

Zaangażował się później w działalność polityczną w ramach gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki, był członkiem biura krajowego tego ugrupowania. Od 2002 należał do powstałej m.in. na bazie RPR Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

Obejmował szereg funkcji w administracji terytorialnej. W latach 1983–1990 był radnym Nicei. Od 1992 do 2002 zasiadał w radzie regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże (do 1998 jako pierwszy wiceprzewodniczący). Od 1985 wybierany w skład rady generalnej departamentu Alpy Nadmorskie, w latach 2003–2008 był jej przewodniczącym.

Od 1988 do 2005 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Zrezygnował w związku z objęciem stanowiska ministra delegowanego ds. zarządzania terytorialnego w gabinecie Dominique’a de Villepin. W wyborach w 2007 ponownie został posłem, przyjął jednak ofertę pozostania w administracji rządowej jako sekretarz stanu przy ministrze spraw wewnętrznych (ds. terytoriów zależnych) w rządzie François Fillona.

W 2008 wybrano go na urząd mera Nicei. W związku z tym zrezygnował ze stanowiska w rządzie, powracając jednocześnie do pracy w parlamencie XIII kadencji. Po rekonstrukcji gabinetu z 23 czerwca 2009 został ministrem ds. przemysłu (podległym Christine Lagarde), pełnił tę funkcję do 13 listopada 2010. W wyborach parlamentarnych w 2012 uzyskał poselską reelekcję[1]. W 2014 ponownie został merem Nicei.

W grudniu 2015 jako kandydat centroprawicy, w tym powstałych na bazie UMP Republikanów, zwyciężył w drugiej turze wyborów na prezydenta regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, pokonując w niej jedną z liderek Frontu Narodowego Marion Maréchal-Le Pen[2]. Z uwagi na zasady łączenia stanowisk w czerwcu 2016 zrezygnował z urzędu mera Nicei, został natomiast pierwszym zastępcą mera[3]. 15 maja 2017 ponownie został merem Nicei, rezygnując uprzednio z kierowania regionem PACA[4]. W 2020 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[5]. Pozostawał przy tym radnym regionu, utrzymując mandat również w 2021[6].

W 2017 utworzył ruch polityczny „La France audacieuse”, który w 2020 przekształcił w partię[7]. Zwolennik współpracy z prezydentem Emmanuelem Macronem. W 2021 zrezygnował z członkostwa w Republikanach[8]. W tym samym roku przystąpił do ugrupowania Horizons, którą założył Édouard Philippe[9].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Résultats des élections législatives 2012 (fr.). lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2015-12-14].
  2. Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015 (fr.). interieur.gouv.fr. [dostęp 2015-12-14].
  3. Philippe Pradal officiellement élu maire de Nice (fr.). nicematin.com, 13 czerwca 2016. [dostęp 2016-07-03].
  4. Christian Estrosi réélu maire de Nice après sa démission de la présidence de la région PACA (fr.). lemonde.fr, 15 maja 2017. [dostęp 2017-05-15].
  5. Jérémy Maccaud: Nice: Christian Estrosi réélu sans surprise pour un troisième mandat (fr.). bfmtv.com, 28 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-29].
  6. Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021 (fr.). interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28].
  7. Christian Estrosi transforme sa «France audacieuse» en parti politique (fr.). leparisien.fr, 22 września 2020. [dostęp 2021-10-09].
  8. Christian Estrosi quitte à son tour LR en dénonçant une «dérive» (fr.). lepoint.fr, 6 maja 2021. [dostęp 2021-10-09].
  9. Christian Estrosi rejoint Horizons, le parti de l’ancien premier ministre Edouard Philippe (fr.). lemonde.fr, 1 grudnia 2021. [dostęp 2022-05-01].
  10. a b Décret du 31 décembre 2020 portant promotion et nomination dans l'ordre national de la Légion d'honneur (fr.). legifrance.gouv.fr, 1 stycznia 2021. [dostęp 2021-10-09].
  11. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 sierpnia 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. poz. 1090).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Christian Estrosi - 2017 (24778920307) (cropped).jpg
Autor: Joao Pedro Correia - www.joaomakesphotos.com, Licencja: CC BY 2.0
POL Order Zaslugi RP kl4 BAR.svg
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Oficerskiego Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej