Christoph Clark

Christoph Clark
Ilustracja
Christoph Clark (12 stycznia 2008)
Prawdziwe imię i nazwisko

Gilbert Grosso[1]

Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1958[2]
Marsylia[3]

Używane pseudonimy

Christophe Jackson, Christophe Clark, Christophe Clarck, Christoff Clark, Christophe Gill, Christophe Grosso, Christopher Grosso, Pascal Sofflet[2]

Lata aktywności

1983–2018[2]

Narodowość

francuska[4]

Liczba filmów

695 jako aktor (za IAFD)[2],
298 jako reżyser (za IAFD)[2]

Wzrost

175 cm[5][6]

Penis

20 cm

Kolor włosów

blond[6]

Kolor oczu

niebieski[6][4]

Christoph Clark (ur. 9 lutego 1958 w Marsylii) – francuski aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmów pornograficznych[7]. Występował także jako Silvio Bello, Chris Christopher, Gilbert Grosso, Kriss Klark i Jean Ramatuelle[8][6]. Znalazł się na liście finalistów alei sław Hall of Fame i odebrał nagrodę honorową AVN Award (2002)[9][10] i XRCO Award (2008)[11].

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Marsylii[3] (niektóre źródła podają Franche-Comté[12][13]) w rodzinie rzymskokatolickiej[5][14][15]. Przystąpił do pierwszej komunii świętej[16].

Po opuszczeniu szkoły w południowej Francji, w wieku szesnastu lat wyjechał do Hiszpanii, gdzie pracował jako kelner. W 1978, kiedy miał dwadzieścia lat, mieszkał we Frejus, gdy podczas święta na Ibizie francuski fotograf zaproponował mu sesję zdjęciową w Paryżu[17][18][19].

Początki kariery

W 1978 rozpoczął karierę jako fotomodel[20]. Dorabiał we francuskiej kawiarni w Paryżu[15]. W 1981 zadebiutował przed kamerą dla szwedzkiego producenta[15][18].

W dramacie kryminalnym Plum Productions Zakazany owoc (Le fruit défendu, 1983)[17] w reż. Jeana-Luca Bruneta nie brał udziału w scenach seksu. Na początku lat 80. występował w wielu filmach pornograficznych realizowanych przede wszystkim we Francji, w tym Cinévog Productions – Gwałty w kornetach (Viols en cornettes, 1983) w roli lokaja w scenie seksu z zakonnicą, Specjalne traktowanie niezadowolonego burżua (Traitement spécial pour une bourgeoise insatisfaite, 1984) jako asystent lekarza, Potrzeby ciała (Les besoins de la chair, 1984) jako Louis - brat panny młodej, Uczeń wezjozy (Apprendiste viziose, 1985) w reż. Roberta Xaviera w scenie mikcji z Mariną Hedman[21], a także Autostopowiczki nie noszą kuloty (Les Stoppeuses ne portent pas de culotte, 1982) jako gość, Dominacje tropikalne (Dominations tropicales, 1983) jako Sylvain[22], Magiczny Singapur (Une fille dans la peau, 1984), Gorące pożądanie (Échange de femmes pour le week-end, 1985) jako hipis i Dziewczyny z matką (Les filles de leur mère, 1985) na motywach powieści Pierre’a Louÿsa. Parodiował Arsène’a Lupine’a w filmach Jamesa H. Lewisa (Gilberta Roussela): Triples penetrations explosives (1983), Ecole pour salopes tres speciales (1984) i Entrecuisses en chaleur (1984)[23]. Grywał też w filmach Pierre’a B. Reinharda - Bien au fond du petit trou (1984) jako Marc, De la pénétration par tous les trous (1984), Petits Derrières très accueillants (1984) oraz wersji erotycznej opery mydlanej Dallas - Extases anales (1985) jako Karl Regensburg.

W pornograficznej fotonoweli „Supersex” (1985) z Gabrielem Pontello w roli tytułowej przedstawiony był jako Silvio Barrault[24][25].

Wziął też udział w zachodnioniemieckiej realizacji Herzog Video Intymny kontakt prywatny (Intim Kontakt privat, 1985)[26]. Podjął pracę jako model erotyczny dla magazynu „Colour Climax”[27].

W 1989 zadebiutował jako reżyser produkcji Extension 101 Inc Sweet & Perverse Milly[28][29], której producentem był Gerard Damiano[30].

Rozwój kariery w Europie

Włoski reżyser i właściciel studia Diva Futura - Riccardo Schicchi zaangażował go do swoich filmów, gdzie główną postacią była Cicciolina: Porno Poker (1984), Banane al cioccolato (1986) czy Cicciolina Number One (1986). Brał też udział w produkcjach włoskich Mario Bianchiego i Riccardo Schicchiego, w tym w baśniach Złe nawyki Baby i chciwość Ramby (Il vizio di Baby e l’ingordigia di Ramba (1989) z Roberto Malone i Rocco Siffredim i Smutna księżniczka (L’uccello del piacere, 1989) jako Robin Hood oraz Le Pornololite Di Diva Futura (1994) z Tao i Zoltanem Kabai. Na planie trzech produkcji z udziałem Ciccioliny - Rozwój i upadek rzymskiej cesarzowej (Carne bollente, 1987) jako adwokat Marengo, Diabeł w panu Holmesie (The Devil in Mr. Holmes, 1987)[31] i Backdoor Summer 1 (1988) spotkał się z hollywoodzkim gwiazdorem porno Johnem Holmesem i Amber Lynn.

Był obecny w niemieckich realizacjach Teresy Orlowski: Foxy Lady 2 (1986), Flames of Fortune (1987), Teresa the Woman Who Loves Men 2 (1988), Sexplosion in Ibiza (1988), Take It Adam (1989), Forbidden Cherries (1989), Daughters of Sin (1989), Gilbert Fools Around (1989) czy Welcome to the Dale of Dolls (1989). W filmie Foxy Lady 6 (1986) wystąpił w scenie jako aktyw z shemale Daną Douglas (w napisach: Angie Damazo). Następnie grał w produkcjach Saschy Alexandra, w tym Joker of Love (1987) jako Ulli oraz Sarah Young Collection 2 (1990) w scenie w limuzynie i The Sarah Young Collection 4 (1991) w scenie gang bang z Sarah Young.

Występował w niemieckich filmach Videorama w reż. Harry’ego S. Morgana, w tym Teeny Exzesse 5: Perverse Fruchtchen (1990) i Maximum Perversum 61: Lust und Crime und harte Toure (1996)[32][33]. Był protagonistą w dreszczowcu Maxa Bellocchio Ostatni pociąg (Ultimo treno/L’ultimo treno, 1994). W erotycznej wersji operetki Franciszka Lehára Wesoła wdówka (Vedova Allegra, 1995)[34] w reż. Mario Bianchi (Nicholas Moore) był hrabią Daniło. W stylowym melodramacie kostiumowym Rebeka: Pani pożądania (Rebecca: La signora del desiderio, 1995), reklamowanym nawet jako najpiękniejszy film porno, jaki kiedykolwiek powstał[35][36], wcielił się rolę Lorenzo. Michel Ricaud zaangażował go do roli podróżnika Didiera w produkcji Double Defi Ona to kocha (U elle aime, 1992). W dramacie Maxa Bellocchio Panna młoda (La sposa, 1995) był ojcem chrzestnym tytułowej bohaterki, z którą w drodze do kościoła na ślub występuje w scenie seksu na tylnym siedzeniu limuzyny Lincoln. W porno parodii Nikita - Sexy Killer, Nikita - prima parte (1997) z Sarah Young zagrał postać Sergio z tajnej służby francuskiego rządu, a w Lara Croft: Tomb Raider - Zagłada wojownika (Doom Fighter, 2000)[37] wystąpił jako antagonista dr Zolt Raider.

Za rolę księdza działającego w sprzeciwiającej się międzyrasowemu romansowi organizacji Ku Klux Klan w Ku Klux Klan – Brutalne historie z wczorajszej Ameryki (KKK – storie violente dell’America di ieri, 2000) zdobył nominację do nagrody Złotej Gwiazdy 2001 (Zlatá Hvězda) na czeskim festiwalu Prague Erotica Sex. Wziął też udział w produkcjach Rocco Siffrediego – Rocco’s Private Fantasies 1 (1997), Rock ’n Roll Rocco 2 (1997) i Rocco’s True Anal Stories 1 (1998), Davida Perry’ego – Puritan International, Ltd. Sexxx 3: Double Gulp (2003) i Pierre’a Woodmana – Woodman Casting X 82 (2010). Był obsadzony w realizacjach DDF Network: Xtreme Sex Party (2015)[38], Valentine’s Anal Fuck (2018) i Big Busty Surprise (2018).

Jego film Colmax / MyPorn Productions DXK (DXK, David Sex King, 2011) z Roberto Malone w roli głównej był inspirowany oskarżeniem o napastowanie seksualne Dominique’a Strauss-Kahna[39].

Vidéo Marc Dorcel (VMD)

Współpracę z Vidéo Marc Dorcel zapoczątkował od występu w filmach J. Helbie’ego: Gurpanof i jego kobiety (Des femmes pour Gourpanof, 1983) jako listonosz[40], Sekret Elise (Le Secret d’Elise, 1984) jako Eric, narzeczony Elise i Okup za Ewę (La rançon d'Eva, 1985) jako jeden z porywaczy. Po udziale w Dziewczynie w skórze (Une Fille dans la peau, 1984)[41] i Faworytach Zofii (Les Faveurs de Sophie, 1984), wystąpił w produkcjach Michela Ricaud: Les 7 Derniers Outrages (1984) jako Chris, mąż panny młodej, Sekrety kobiet (Le Secret Femmes, 1986), Une femme nommée désir (1986), Attention fillettes! (1987), Szantaż kobiet (Chantage de femmes, 1989), Czarująca panna Todd (Les charmes secrets Miss Todd, 1990) z Tracey Adams, Mężczyzna, który szalał za kobietami (L'homme qui était fou des femmes, 1990) jako Pan Młody, Klinika pożądania (Désir clinique, 1990), Gwałt na telefon (Viol au Telephone, 1990), Ona woli starszych (Elle préfere les vieux, 1990), Sexterror (1990), Przymusowe rozkosze (A Force De Plaisirs, 1990), La femme en noir (1990), Amatorskie kino (Ciné Amateur, 1991), Niewierne pary (Couples infidèles, 1991), Hotelik, czyli burdelik (Souris d’hôtel, 1991), Vue sur maison close (1991), Photos Passions (1991), Naruszona prywatność (Intimité violée, 1992) z Sunny McKay, pastiszu Błękitny anioł - Błękitna Wenus (La Venus bleue, 1993), Marianne on Tour (1994) oraz Offertes à tout no. 4 (1995) jako narzeczony Beaty. Z kolei Gabriel Pontello zaangażował go do roli fotografa w Urzekających modelkach (Mannequins Envoutants/Piege A filles/Snatch Shots, 1989) u boku Rocco Siffrediego. Był też obsadzany w produkcjach Alaina Payet: Gode-Party (1991), w roli lekarza w parodii Goście, goście – Les Visiteuse (1994), uhonorowanej nagrodą specjalną klubów wideo Hot d’or, i jako doktor Loïc Perrin w Punkcie Q (Le Point Q, 2000) jako doktor Loïc Perrin.

Postać maniaka seksualnego, wykreowanego na Hannibala Lectera z Milczenia owiec w Przestępstwie uwiedzenia (Délit de séduction, 1993) w reż. Michela Ricauda przyniosła mu nagrodę Hot d’or na Festiwalu Filmów Erotycznych w Cannes w kategorii „Najlepszy aktor europejski”. Marc Dorcel powierzył mu rolę bogatego lorda Sir Rémy’ego w Zapachu Matyldy (Le Parfum de Mathilde, 1994), uhonorowanym AVN Award jako jeden z 500 najlepszych filmów dla dorosłych i na Festiwalu Kina Erotycznego w Brukseli jako najlepszy europejski film porno[42]. Wystąpił też jako biznesmen nieprzestrzegający żadnych praw etyki Sasza Pietrowski w filmie Księżniczka i dziwka (La princesse et la pute, 1996) w reż. Marca Dorcela. Grał głównych bohaterów w filmach z Laure Sainclair: Miłość Laury (L’Amour de Laure, 1996), Talizman - ukryte pożądanie (Le Le désir dans la peau, 1996) jako Paul, Obsesja Laury (L’Obsession de Laure, 1996) jako psychiatra dr Clark, Amnezja - Apetyt na Laurę (La Ruée vers Laure, 1997) w roli Kevina oraz Zaskakujący spadek (L’Héritage de Laure, 1998) jako adwokat.

Za rolę playboya i bogatego magnata V.H. Shane’a w Obywatelu Shane (Citizen Shane, 1996) w reż. Marca Dorcela otrzymał nagrodę na Praskim Festiwalu Erotycznym w Pradze i Hot d’or na festiwalu w Cannes w kategorii „Najlepszy aktor europejski”[43].

Clark był też reżyserem kilku filmów Vidéo Marc Dorcel: Offertes à tout 3 (1993), Offertes à tout 5 (1996), Offertes à tout 7: Fantasmes à l'Est (1996), Offertes à tout 8 (1996), Jolis seins de l’est (2000), Filles de l’est et gros seins (2002), Prostitution a l’est (2003) i Videos Privees De Pornstars (2012). Za realizację filmu Młode lubieżne wdowy (Jeunes Veuves Lubriques, 1996) odebrał Hot d’or w Cannes jako najlepszy nowy europejski reżyser[17]. Niektóre ze scen tych produkcji Vidéo Marc Dorcel umieszczono w Anita Blond & Anita Dark Infinity: Best Of (2005), Marc Dorcel: 35th Anniversary Encyclopedia (2014) i 40th Anniversary: Libertinage (2019).

DBM Video

Po udziale w realizacjach Dino’s Blue Movie austriackiego producenta i reżysera filmów porno Josefa „Dino” Baumbergera Diamentowa robota (Diamond Job, 1988), Dziwaczne przyjęcie 2 (Party Bizarr 2, 1989) i Paryżanka (Moonrise 17 - la Parisienne, 1989), wziął udział w scenach z Dolly Buster: Dolly Buster in Exzess (1990), Memories of Dolly 1 (1991), Casting 1 (1992), Dreams of Anal (1992) czy Memories Of Dolly 2 (1993). „Dino” wybrał go do roli tytułowego protagonisty Wolfganga Amadeusa Mozarta w niemieckim filmie Sekrety Mozarta (Secrets of Mozart, 1992), za którą zdobył nominację do Hot d’or na festiwalu w Cannes w kategorii „Najlepszy aktor europejski”[44]. W filmie DinoVision Tylko jeden dzień (Just One Day, 1991) był pilotem samolotu Cessna Citation, a w Dino’s Blue Movie 64: Act Studio (1992) wystąpił w scenie triolizmu (chłopak/chłopak/dziewczyna) z Angelicą Bellą i Robertem Malone. W latach 1993-97 dla DBM Video Christoph Clark wyreżyserował 34 filmy.

Magma Film

Niemiecki reżyser Walter Nils „Moli” Molitor zaangażował go do swojej debiutanckiej produkcji Magma Film Waterpower Teenies (1988). Clark zagrał potem kowboja Victora McHammera, który odwiedza miasteczko Cock w westernie Wystrzałowe kolty (Spritzende Colts, 1991)[45] i wcielił się w postać Kalifa von Samarkanda w filmie Osmańskie niewolnice seksualne (Osmanische Sexsklavinnen, 1991). Jako klaun August z cyrku „Mosen” w Arenie namiętności (Manege der Lüste, 1991) odebrał nagrodę Hot d’or na Festiwalu Filmów Erotycznych w Cannes w kategorii „Najlepszy aktor europejski”[46][47]. W parodii Mad Max z gatunku science-fiction Mad Sex (1994) wystąpił jako Loth, lider Breastless Ones[34].

Mario Salieri Productions

Początkiem współpracy z Mario Salierim była rola Chrisa – asystenta szefa mafii i przyjaciela Gabrielli w dramacie kryminalnym Wola ojca chrzestnego (Roma Connection, 1991), gdzie współreżyserem został Sascha Alexander. Wkrótce Clark został obsadzony w pastiszu porno Wehikuł czasu – Zagubiona w czasie 3 (Viaggio nel tempo 3, 1991) w roli gestapowca i Harem (1991) jako handlarz kobietami Aldo, a także w dramacie wojennym Wspomnienia życia (Tutta una vita, 1992), którego akcja rozgrywa we Włoszech okupowanych przez niemiecki Wehrmacht podczas II wojny światowej.

Wystąpił też w kolejnych produkcjach Salieriego: Viva Italia! (1993), Młodzieńcze perwersje (Adolescenza Perversa/Viva Italia 2!, 1993), Arabika (1993) jako Francesco oraz Długa noc strachu (Violences Italienne/La lunga notte della paura, 1994) jako Nicholas Ribera. Był amerykańskim oficerem, który utrzymuje kontakty seksualne z zakonnicami i mieszkankami klasztoru podczas II wojny światowej w Tajemnicy klasztoru (Mistero del convento/Geheimnis einer Nonne, 1993). Zagrał antagonistę jako Luigi Alfani, włoski przestępca skazany na dożywocie w Erosie i ekscesach (Eros e Tanatos, 1995).

Inne filmy Mario Salieri Entertainment Group z udziałem Christopha Clarka to: Sogni d’Estate a Riccione (1992; reż. Nicky Ranieri), Inside Gabriella Dari (1992; reż. Nicky Ranieri), Corpi venduti (1994; reż. Sergio Cristaldi), Inside Luana Borgia (1994; reż. Nicky Ranieri) i Sarajevo (1994; reż. Nicky Ranieri).

Gold Pictures/In-X-Cess International Eros Productions Inc. (SCT)

Luca Damiano[48] i Joe D’Amato[49] zaangażowali go do roli Aladyna w wysokobudżetowej[17] kostiumowej produkcji Erotyczne marzenia Aladyna (The Erotic Dream of Aladdin X, 1995)[50], za którą otrzymał dwie nagrody jako „Najlepszy aktor europejski” – na European X Festival w Brukseli i Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona.

U Joego D’Amato zagrał też w innych filmach kostiumowych: Złodziejaszki (Donne gioielli e culi belli, 1994), Spiando Simona (Souillures extrêmes/Transex, 1994) jako chłopak Giuly, Baron von Masoch (Il Barone von Masoch, 1995), Seks z duchami (Fantasmi Al Castello/Amazing Sex, 1996) jako turysta, Marqués de Sade (1996) jako wujek de Sade i Latający lekarze (Le Porcone volanti, 1996).

Wystąpił również w realizacjach, których reżyserem był Luca Damiano: Księga tysiąca i jednej nocy (1001 Nights: Esclaves au harem, 1994) jako sułtan Szachrijar, opartej na motywach powieści Alberto Moravii włoskiej produkcji Mężczyzna, który patrzy (Il marito guardone – Sesso spiato, 1994) jako hrabia Yoster, Trzy panie z pokaźnymi udami (Tre Signore A Coscie Larghe / Tres marranas en el harén, 1995) jako podróżnik, który przybywa do królestwa egzotycznej orientalnej księżniczki (Tabitha Cash), Dekameron X (Decameron X, 1995)[51] według Giovanniego Boccaccia oraz jako szekspirowski tytułowy duński książę w dramacie Hamlet – erotyczne rozterki (Amleto-Per Amore di Ophelia, 1996)[52].

Private

W 1997 włoski producent Claudio Mattei i jego żona Ivana Bláhová z Bohem Productions w Pradze Šeberov podjęli współpracę z Christophem Clarkiem podczas castingu World Modeling do realizacji dla Private Media Group[53]. Zrealizował m.in.: Przeszkody miłości (Gaia 1: Les obstacles de l’amour, 1997), Włoskie dziedzictwo (Gaia 4: Italian Legacy, 1997), Reportera (Private Gold 18: Reporter, 1997), Ostatnie życzenie (Private Gold 20: Dead Man’s Wish, 1997), Weekend w Bolonii (Private Gaia 3: Weekend in Bologna, 1997) i Aktorki (Private Gaia 6: Profession: Porn Actress, 1998). Za film Pokusy Clarisse (Private Gaia 5: The Temptations of Clarisse, 1998) z Nikki Anderson był nominowany do AVN Award w kategorii najlepszy reżyser zagraniczny.

W Triple X 24 (1997)/I Want to Fuck You in the Toilet (2004) wystąpił w scenie seksu w toalecie z Silvią Saint, a w Private Video Stories 21 (1997) w scenie nad czerwonym stołem bilardowym z Mishi[54]. Zagrał postać Cyklopa w trylogii Private Virtualia: Dark Side: A New Sex Dimension (2002).

Kariera w Stanach Zjednoczonych

Zaprzyjaźnił się z amerykańskim aktorem i reżyserem porno Johnem Leslie i jego żoną Kathleen[55]. Wystąpił w amerykańskich filmach Caballero Home Video Lady By Night (1986) z Niną Hartley i Club Ecstasy (1986) z Niną Hartley i Johnem Leslie. Był partnerem Porsche Lynn w filmach hollywoodzkich: parodii Rzymskie wakacje – Barbara Dare’s Roman Holiday (1987) z Barbarą Dare, Grand PriXXX (1987) i Porsche The Girl The Car The Legend (1987). Wziął udział w scenach produkcji Sin City – Sensations (1996) z Jill Kelly i Markiem Davisem, a także Sensations 2 (1996) z Rebeccą Lord i Tonym Tedeschi.

W 1991 podjął współpracę z amerykańskim producentem i reżyserem Johnem Stagliano, pojawiając się w jego studyjnych filmach pornograficznych[56]. W 1997 John Stagliano poprosił Clarka, by przyłączył się do jego rosnącej grupy reżyserskiej Evil Angel[17][57]. W 2007 odebrał dwie branżowe nagrody AVN Award w kategoriach: „Najlepsza seria” Obsession i „Najlepsza zagraniczna cała seria” Euro Domination[58], a w 2009 otrzymał AVN Award w kategorii „Najlepszy reżyser zagranicznego niepełnometrażowego filmu” za Nasty Intentions 2 (2008)[59]. W 2008 został wpisany do Galerii Sław XRCO zarządzanej przez X-Rated Critics Organization[60].

Wziął udział w dwóch produkcjach Brazzers – Brazzers Worldwide: Budapest 1 (2012) i Brazzers Worldwide: Paris (2012)[61].

Styl

Clark produkował cykle filmów w stylu gonzo[62] i zwykle wchodził w interakcję na ekranie ze swoją ekipą filmową i aktorkami. Jego serie takie jak Euro Angels[17], Beautiful Girls[17], Euro Hardball[17], Big Natural Tits Euro Domination[17], Christoph Clark’s Obsession[17], Swallow[63] i Top Wet Girls[64], które rozpoczęły się w 1997, często przedstawiały seks na krzesłach, balkonach lub blatach, z ciałami do góry nogami lub w nietypowych pozycjach. Dzięki jego sukcesom europejskie produkcje porno zyskały popularność w Stanach Zjednoczonych[65][66].

W 2005 jego cztery produkcje otrzymały nagrodę honorową AVN Award jako jedne z 500 najlepszych filmów dla dorosłych: Euro Angels 10: Anal Decadence (1998), Euro Angels Hardball 1 (1998), Christoph’s Beautiful Girls 17 (2004) i Euro Domination 3 (2005).

Obecność w kulturze masowej

Na kinowym ekran zadebiutował jako Cricri w komedii Winorośl widocznego smutku (Pinot simple flic, 1984)[67], której operatorem filmowym był nominowany do Oscara za najlepsze zdjęcia Eduardo Serra. W dramacie Francisa Leroia Emmanuelle IV (1984)[68][69][70] u boku Sylvii Kristel i Patricka Bauchau zagrał drugoplanową rolę Alfredo, narzeczonego Marii. Znalazł się też w obsadzie dramatu Annabelle partagée (1991)[71].

Gościł w dramacie Dziwka (Yo puta, 2004)[72][73] według powieści Isabel Pisano z udziałem Daryl Hannah, Denise Richards i Joaquima de Almeidy.

W 2013 był bohaterem teledysku wyprodukowanego przez Chaï Chaï Films do piosenki Brantôme „Hello, Dirty Operator!” (reż. Mathias Mangin i Jonas Parient)[74].

Od 2015 na swoim koncie YouTube, Facebook i Twitter jako Tonton Chris Clark regularnie nagrywał siebie i publikował filmiki wideo[75], gdzie wyrażał swoją opinię, np. o porażce reprezentacji Francji w piłce nożnej[76].

Życie prywatne

Podczas wizyty w Marbelli poznał węgierską aktorkę porno Deborah Wells[77][78], z którą się związał i dla niej przeprowadził się do Budapesztu. Pobrali się w roku 1990[79]. Razem zagrali w scenach seksu w filmowych produkcjach: Buttman's European Vacation 1 (1991), Vue sur Maison Close (1991), Roma Connection (1991), Photos Passions (1991), Leather Dreams (1991), Hard Cut 2 (1991), Osmańskie dziewice (Osmanische Sexsklavinnen, 1991), Fucking Holidays (1991), U elle aime (1992) jako Didier Adventures of Misty McKain 2 (1992), Memories of a Lifetime (Viva Italia!, 1992), Sogni d'Estate a Riccione (1992), Lussuria di Donna (1992), Inside Gabriella Dari (1992), porno wersji Blond Venus - Błękitna Wenus (La Venus Bleue, 1993), parodii porno Milczenia owiec - Przestępstwo uwiedzenia (Délit de Séduction, 1993), Tajemnica klasztoru (Il Mistero del Convento (1993), Offertes à tout 4 (1994), pornobaśni Królewna Śnieżka (Hótehénke, 1994, LUX Videó, reż. Kovi), Sarajevo (1994), Corpi venduti (1994), Confessioni Anali (1998) i Hot Shots of Angelica Bella (1999)[80]. Jednak w roku 1994 nastąpił rozpad ich związku[81]. Christoph Clark romansował z Moaną Pozzi[82], Jessicą Rizzo[82], Luaną Borgią[82] i Anitą Blond (1996)[82].

Zamieszkał wraz z rodziną w Egerze[83]. Ma dwóch synów (ur. 2002 i 2004)[84][5][85].

W 2015 roku, po 20 latach małżeństwa, rozwiódł się[86] i osiedlił w Gödöllő. Dorabiał jako lokaj w prywatnych gospodarstwach domowych[87].

Nagrody i nominacje

RokNagrodaKategoriaFilmInni wykonawcyRezultat
1992Hot d’OrNajlepszy aktor europejski[88]Arena namiętności (Manege der Lüste, 1991)–Wygrana
1993Najlepszy aktor[89]Sekrety Mozarta (Secrets of Mozart, 1992)–Nominacja
European X Festival (Bruksela, Belgia)Najlepszy aktor europejski––Nominacja
1994Hot d’OrNajlepszy aktor europejski[90]Przestępstwo uwiedzenia (Délices et Séduction, 1993)–Wygrana
1995Najlepszy aktor europejskiObywatel Shane (Citizen Shane, 1994)–Wygrana
European X Festival (Bruksela, Belgia)Najlepszy aktor europejskiErotyczne marzenia Aladyna (The Erotic Dream of Aladdin X, 1994)–Wygrana
Ninfa (FICEB)–Wygrana
1996Hot d’OrNajlepszy nowy reżyser[91]Młode lubieżne wdowy (Jeunes Veuves Lubriques, 1995)–Wygrana
1998AVN AwardNajlepsza scena seksu grupowego – wideo[92]Rock 'n' Roll Rocco 2: Backstage Pass (1997)Clarissa Bruni, Elizabeth King, Eva, Heidy Cassini, Illana Moore, Jeanette La Douce, Lenka Veborova, Olga Lovi, Dina Pearl, Regina Sipos, Stephanie Silver, Samantha del Rio, Katarina Martinez, Roberto Malone, Sophie Call, Cassandra, Vivienne Clash, Andrea Nobili, Andrea Spider, Francesco Malcom, Jean-Yves Le Castel, Pavel Sahaj, Richard Langin, Robert Rosenberg, Rocco Siffredi i Silvio EvangelistaNominacja
Prague Erotica Sex (Czechy)Najlepszy aktor europejskiObywatel Shane (Citizen Shane, 1996)–Wygrana
1999AVN AwardNajlepszy reżyser zagranicznyPokusy Clarisse (Private Gaia 5: The Temptations of Clarisse, 1998)–Nominacja
Najlepsze zagraniczne wideoEuro Angels 2 (1997)
Euro Angels 3 (1997)
Euro Angels 8: Tunnels of Love (1998)		–Nominacja
Euro Angels 10: Anal Decadence (1998)–Wygrana
Najlepszy wykonawca roku[93]––Nominacja
Najlepsza scena seksu analnego - wideoButtman in Budapest (1998)Nikki Anderson i Andrew YoungmanNominacja
Najlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji wideoEuro Angels 4 (1998)Ispahan, Vanda Vitus i Yves BaillatNominacja
2000Hot d’OrNajlepszy aktor europejski[94]Obywatel Shane (Citizen Shane, 1996)–Nominacja
Najlepsza europejska realizacjaEuro Angels 19 (1999)–Nominacja
AVN AwardNajlepszy wykonawca roku––Nominacja
Najlepsze zagraniczne wideoEuro Angels Hardball 3: Anal Therapy (1999)–Nominacja
Euro Angels 14 (1999)–Nominacja
Najlepsza scena seksu w produkcji zagranicznejEuro Angels Hardball 3: Anal Therapy (1999)Nikki Anderson i Daniella RushNominacja
2001AVN AwardNajlepsza scena seksu w obcojęzycznej wersji[95]Obsesja Laury (L'Obsession de Laure, 1996)NikitaNominacja
Prague Erotica Sex (Czechy)Najlepszy aktor europejski – Złota Gwiazda (Zlatá Hvězda)Ku Klux Klan (KKK – storie violente dell’America di ieri, 2000)–Nominacja
2002AVN AwardNajlepszy wykonawca roku[96]––Nominacja
Najlepsza scena seksu w produkcji zagranicznej[96]A Bevy of Blondes (2001)Sophie AngelNominacja
Najlepsza scena seksu w parze – wideo[96]ChristalNominacja
Hall of Fame (Aleja Sław)[9]–-Wygrana
Najlepsze zagraniczne wideo[97]za serię Euro Angels Hardball–Wygrana
Najlepsze zagraniczny film pełnometrażowy[97]Christoph’s Beautiful Girls (2001)–Wygrana
2003AVN AwardNajlepsza zagraniczna winieta taśmy[98]Euro Angels Hardball 16: Anal Training (2002)–Nominacja
Najlepszy zagraniczny wykonawca roku[98]–-Nominacja
Najlepszy reżyser realizacji zagranicznej[98]Christoph’s Beautiful Girls 4 (2002)–Nominacja
Najlepsza zagraniczna winieta serii[99]Euro Angels Hardball–Wygrana
2004AVN AwardNajlepsza scena seksu w produkcji zagranicznejEuro Angels Hardball 19: Reverse Gang Bang Edition (2002)Carmen, Kelli, Leslie, Jennifer Cool, Lucy Lee, Allison More, Tina Wagner, Vivienne Laroche i Greg CentauroNominacja
2006AVN AwardNajlepsza zagraniczna seria[100]Euro Domination–Wygrana
Najlepszy reżyser realizacji zagranicznej[101]Euro Domination 4 (2005)–Nominacja
2007AVN AwardNajlepsza zagraniczna realizacja[102][103]Obsession (2006)–Wygrana
Najlepsza zagraniczna cała seria[104][103]Euro Domination (2006)–Wygrana
VOD Awards (Video On Demand)Najlepszy film zagranicznyBig Natural Tits 15 (2006)–Nominacja
2008AVN AwardNajlepszy reżyser filmu zagranicznego[105]Angel Perverse 8 (2007)–Nominacja
Najlepsza zagraniczna realizacja[106]–Wygrana
XRCO AwardHall of Fame (Aleja Sław)[107]––Wygrana
2009AVN AwardNajlepszy reżyser zagranicznego filmu niepełnometrażowego[108]Niegrzeczne intencje 2 (Nasty Intentions 2)–Wygrana
Hot d’OrNajlepszy reżyser europejskiej produkcji gonzo[109]Angel Perverse (2008)–Wygrana
2010AVN AwardNajlepsza realizacja o dużych biustach[110]Big Natural Tits 21 (2008)–Nominacja
Najlepsza zagraniczna realizacja[111]Bobbi Violates Europe (2009)–Wygrana
Najlepszy reżyser produkcji zagranicznej[112]Anita Pearl is Fresh on Cock (2008)–Nominacja
2011AVN AwardNajlepszy film zagraniczny[113]Russian Angels 2 (2009)–Nominacja
2012AVN AwardNajlepszy reżyser filmu zagranicznego[112]Angel Perverse 18 (2010)–Nominacja
Najlepsza film zagraniczny[114]Christoph Meets the Angels 1 (2011)–Nominacja
XBIZ AwardNajlepsza europejska niefabularna forma filmowaAngel Perverse 20 (2011)–Nominacja
2013AVN AwardNajlepszy reżyser filmu zagranicznego[115]Jessie Volt is my Sexy Toy (2012)–Nominacja
Sex AwardsUlubiony reżyser[112]––Nominacja
XBIZ AwardEuropejski reżyser roku[116]––Nominacja
2014AVN AwardNajlepszy reżyser filmu zagranicznego[117]I’m Your Bitch: Lyen (2013)–Nominacja
Najlepsza europejska niefabularna forma filmowa[117]Christoph’s Anal Attraction (2013)–Nominacja
XBIZ AwardEuropejska realizacja roku niebędąca filmem fabularnym[118]–Nominacja
Europejski reżyser roku[118]––Nominacja
2015AVN AwardNajlepszy zagraniczny wykonawca roku[119]––Nominacja
XBIZ AwardEuropejski reżyser roku[120]––Nominacja
Wykonawca zagraniczny roku[120]––Nominacja
Nightmoves AwardNajlepszy reżyser filmu niepełnometrażowego[121]––Nominacja
Nightmoves Fan AwardsNajlepszy reżyser filmu niepełnometrażowego[112]––Nominacja
2016XBIZ AwardReżyser zagraniczny roku[122]––Nominacja
2017AVN AwardNajlepszy reżyser zagraniczny[123]Christoph’s Anal Attraction 6 (2015)–Nominacja
XBIZ AwardNiepełnometrażowa realizacja zagraniczna roku[124]Fuck My Ass #6 (2016)–Nominacja

Przypisy

  1. ↑ Christoph Clark w bazie IMDb (ang.)
  2. ↑ a b c d e Christoph Clark w serwisie IAFD
  3. ↑ a b Tonton L’Unique. Instagram. [dostęp 2022-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-03)]. (fr.).
  4. ↑ a b Christoph Clark w serwisie Adult Film Database
  5. ↑ a b c Profile for Christoph Clark. MySpace. [dostęp 2014-07-05]. (ang.).
  6. ↑ a b c d Christoph Clark Pornstar Bio - HD Videos & Free Porn Movies. DDFNetwork.com. [dostęp 2017-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-02)]. (ang.).
  7. ↑ Who is Christoph Clark?. Omnilexica. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  8. ↑ Christoph Clark. Bússola do Terror. [dostęp 2017-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-10)]. (port.).
  9. ↑ a b Hall of Fame. avnawards.com. [dostęp 2020-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-04)]. (ang.).
  10. ↑ AVN Awards Past Winners. AVN.com. [dostęp 2007-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-04)]. (ang.).
  11. ↑ David Sullivan (2008-05-01): XRCO Announces 2008 Award Winners. AVN.com. [dostęp 2017-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  12. ↑ Christoph Clark Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-09-03]. (ang.).
  13. ↑ Christoph Clark kimdir ve hakkında bilgi. Türkçe Bilgi. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-21)]. (tur.).
  14. ↑ Tonton Clark. Facebook. [dostęp 2018-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-08)]. (ang.).
  15. ↑ a b c Interview Christoph Clark. Sextrends Magazin. [dostęp 2015-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (niem.).
  16. ↑ Avant de faire du X j,etais (photo) apres je suis devenu un saint. Twitter. [dostęp 2015-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  17. ↑ a b c d e f g h i j Christoph Clark Biography (1958-). EvilAngel.com. [dostęp 2017-02-27]. (ang.).
  18. ↑ a b Ernest (2009-07-29): Entretien avec Christophe Clark, acteur et réalisateur classé X. Marc Dorcel Blog. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (fr.).
  19. ↑ Interview de l’acteur porno Christophe Clark. Marc Dorcel Blog. [dostęp 2008-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (fr.).
  20. ↑ Online: Wywiad z Christophem Clarkiem. Orgazmik. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (niem.).
  21. ↑ Apprendiste viziose (1985). iafd.com. [dostęp 2017-09-26]. (ang.).
  22. ↑ Dominations tropicales. The European Girls Adult Film Database. [dostęp 2018-04-14]. (ang.).
  23. ↑ Phil Hardy: The BFI Companion to Crime. University of California Press. [dostęp 2016-08-16]. (ang.).
  24. ↑ Supersex 181. Vdocuments.site. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-13)]. (ang.).
  25. ↑ Supersex #175. superzeta.it. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-13)]. (wł.).
  26. ↑ Intim Kontakt privat (1985). egafd.com. [dostęp 2020-06-03]. (ang.).
  27. ↑ Selection of Porn Magazines with Sexstar Christopher Clark. PornStarSexMagazines.com. [dostęp 2022-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-03)]. (ang.).
  28. ↑ Ele é bem conhecido entre os fãs de pornografia Francesa. Hiper CECG&B, 2017-11-08. [dostęp 2022-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-10)]. (port.).
  29. ↑ Marco Aragno: Milly D’abbraccio, chi è, quanti anni ha, i film. Teleclubitalia, 2020-01-14. [dostęp 2022-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-23)]. (wł.).
  30. ↑ Sweet & Perverse Milly. Blu-ray Disc Association. [dostęp 2022-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-28)]. (ang.).
  31. ↑ Christoph Clark. Blog Multibússola, 10 maja 2021. [dostęp 2021-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-22)]. (port.).
  32. ↑ Maximum Perversum 61: Lust und Crime und harte Toure (1996). PiXhost. [dostęp 2020-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-11)]. (ang.).
  33. ↑ Maximum Perversum #61 - Lust & Crime & Harte Touren. PornoLab.Net. [dostęp 2020-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-11)]. (ros.).
  34. ↑ a b Vintage & Classic Porn Movies/ Videos (60s-90s). Top Board. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  35. ↑ Rebecca The Lady Of Desire. Minerva Pictures International. [dostęp 2020-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-29)]. (ang.).
  36. ↑ Rebecca la signora del desiderio. ttsteroids.info. [dostęp 2020-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-29)]. (ang.).
  37. ↑ Cannes, trionfo italiano al festival del porno. il Repubblica. [dostęp 2015-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (wł.).
  38. ↑ Daddy’s Birthday Present Loren Minardi. twitter. [dostęp 2017-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  39. ↑ DXK - film 2011. AlloCiné. [dostęp 2017-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (fr.).
  40. ↑ Des femmes pour gourpanof. akuly-pera.ru. [dostęp 2017-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-30)]. (ros.).
  41. ↑ Une fille dans la peau (1984). ČSFD.cz. [dostęp 2017-02-27]. (cz.).
  42. ↑ Festival De L‘Erotisme und European-X-Awards 2004. German-Adult-News. [dostęp 2020-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-04)]. (niem.).
  43. ↑ Citizen Shane. Historias del porno. [dostęp 2020-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-10)]. (hiszp.).
  44. ↑ Papagalli (1992). DinoVision. [dostęp 2015-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (niem.).
  45. ↑ Christoph Clark. Fdb. [dostęp 2016-08-17]. (cz.).
  46. ↑ Hot d’or 1992. facebook. [dostęp 2017-04-17]. (ang.).
  47. ↑ Bob Malone Hot d’or 1992. facebook. [dostęp 2022-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-18)]. (ang.).
  48. ↑ Luca Damiano. MYmovies. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (wł.).
  49. ↑ Joe D’Amato. MYmovies. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (wł.).
  50. ↑ Christoph Clark - Actor. CinemaRx. [dostęp 2017-02-27]. (rum.).
  51. ↑ Christoph Clark. ČSFD.cz. [dostęp 2017-02-27]. (cz.).
  52. ↑ Christoph Clark Porn Star. ExcaliburFilms.com. [dostęp 2017-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-28)]. (ang.).
  53. ↑ The World Modeling Agency of the Czech Republic. AVN, 1998-06-02. [dostęp 2022-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-31)]. (ang.).
  54. ↑ Mishi Fucks Over the Pool Table. Private Media Group. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-20)]. (ang.).
  55. ↑ Dan Miller (2010-12-16): Industry Honors John Leslie at Moving Memorial. XBIZ.com. [dostęp 2017-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  56. ↑ Lisa Z. Sigel: International exposure: perspectives on modern European pornography, 1800-2000. Rutgers University Press, 2005, s. 179. ISBN 0-8135-3519-0.
  57. ↑ Violet Blue: The Smart Girl’s Guide to Porn. Cleis Press, 2006, s. 88. ISBN 1-57344-247-X.
  58. ↑ AVN Awards 2007-01-14. luba-love.com. [dostęp 2018-07-15]. (ros.).
  59. ↑ Christoph Clark Awards. Adult Industry Awards Database. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
  60. ↑ David Sullivan, XRCO Awards, 2008 Award Winners, „Adult Video News”, czerwiec 2008, p. 136.
  61. ↑ Brazzers Worldwide: Paris. Porn-s Signup. [dostęp 2022-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-21)]. (ang.).
  62. ↑ Porn’s dirtiest girl cleans up. Brisbane Times. [dostęp 2015-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  63. ↑ Christoph Clark personality profile Filmografia in DVD. SearchExtreme.com. [dostęp 2021-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-13)]. (ang.).
  64. ↑ David Sullivan (2008-08-12): Evil Angel Debuts Christoph Clark’s New Girl/Girl Series. AVN. [dostęp 2017-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  65. ↑ Sebastian Stodolak (2016-04-24): Węgry - stolica światowego przemysłu porno. Tutaj zarabia się fortunę. Forsal.pl. [dostęp 2016-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (pol.).
  66. ↑ Violet Blue: The Smart Girl's Guide to Porn, str. 88. Cleis Press, 2006. ISBN 1-57344-247-X.
  67. ↑ Male Performers: Christophe Clark. Woodman Forum. [dostęp 2017-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (ang.).
  68. ↑ Gilbert Grosso in Emmanuelle IV. HotFlick Net. [dostęp 2017-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-10)]. (ang.).
  69. ↑ Christoph Clark. Listal. [dostęp 2016-05-04]. (ang.).
  70. ↑ Critique de Emmanuelle 4. AlloCiné. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (fr.).
  71. ↑ Christoph Clark. notreCinema. [dostęp 2020-07-04]. (fr.).
  72. ↑ Personalidade: Christoph Clark (França). InterFilmes.com. [dostęp 2017-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (port.).
  73. ↑ Christoph Clark. Osobnosti.cz. [dostęp 2016-05-04]. (cz.).
  74. ↑ A proposito. it.ulule.com. [dostęp 2013-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  75. ↑ Clark Chris. facebook.com. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
  76. ↑ L'analyse de la défaite des Bleus face à l'Allemagne par un ancien acteur porno amuse le web. L'Indépendant. [dostęp 2017-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (fr.).
  77. ↑ Exclusive Deborah Wells Store. deborahwellsxxx.com. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-20)]. (ang.).
  78. ↑ Do you like Deborah Wells and Christoph Clark?. FamousFix. [dostęp 2014-07-05]. (ang.).
  79. ↑ Deborah Wells Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-11-20]. (ang.).
  80. ↑ Christopher Clark. x-star.ru. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ros.).
  81. ↑ Deborah Wells DVD Shop. zagrebnights.com. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  82. ↑ a b c d Who is Christoph Clark dating?. Who’s Dated Who?. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  83. ↑ John Nadler (1995-10-09): ‘X’ Marks The Spot. Variety.com. [dostęp 2016-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  84. ↑ @clark090258; Father of 2 gorgeous sons. Twitter. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-08)]. (ang.).
  85. ↑ Dzieci, najpiękniejsza rzecz na świecie. Instagram. [dostęp 2022-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-03)]. (fr.).
  86. ↑ “Le Gentleman du X” alias tonton pour les intimes. T83. [dostęp 2015-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-16)]. (fr.).
  87. ↑ Gilbert Grosso. LinkedIn. [dostęp 2022-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-16)]. (węg.).
  88. ↑ Hot Vidéo, "Special Cannes +", Nr 33. czerwiec 1992
  89. ↑ Hot Vidéo, "Special Hot D’Or '93", Nr 44. czerwiec 1993
  90. ↑ „Hot Vidéo”, Special Hot D’Or ’94, Nr 55/czerwiec 1994
  91. ↑ Les cérémonies des Hot d’Or. Hotvideo.fr. [dostęp 2021-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)]. (fr.).
  92. ↑ „History: The 1998 AVN Awards Show”. Official Program. Van Nuys, California: AVN Publications, Inc. 9 stycznia 1998
  93. ↑ 1999 AVN Awards Winners". Adult Video News. Van Nuys, CA: AVN Publications, Inc. (1999-03-01). 15 (3): 56–58. marzec 1999. ISSN 0883-7090
  94. ↑ 2000 Hot d’or Nominations Are In. avn.com. [dostęp 2017-04-17]. (ang.).
  95. ↑ 2001 AVN Award nominees. AVNAwards.com. [dostęp 2022-03-14]. (ang.).
  96. ↑ a b c 2002 AVN Award nominees. AVNAwards.com. [dostęp 2022-03-14]. (ang.).
  97. ↑ a b 2002 AVN Award winners and categories”. AVN. [dostęp 2006-12-14]. (ang.).
  98. ↑ a b c 2003 AVN Awards Nominees. AVN. [dostęp 2022-04-24]. (ang.).
  99. ↑ Heidi Pike-Johnson: 2003 AVN Awards Winners Announced. AVN. [dostęp 2003-01-21]. (ang.).
  100. ↑ 2006 AVN Awards Winners. avnawards.com. [dostęp 2021-07-15]. (ang.).
  101. ↑ AVN Awards 2006. avnawards.com. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).
  102. ↑ AVN Awards 2007. luba-love.livejournal.com. [dostęp 2018-07-15]. (ros.).
  103. ↑ a b Bob Preston: 'Manhunters,' 'Corruption' Big Winners at 2007 AVN Awards. xbiz.com, 2007-06-15. [dostęp 2022-03-06]. (ang.).
  104. ↑ AVN Awards 2007. LiveJournal. [dostęp 2018-07-15]. (ros.).
  105. ↑ Christoph Clark Awards. FamousFix. [dostęp 2020-12-02]. (ang.).
  106. ↑ Angel Perverse 8 (2007). Award-Winning Adult Movies. [dostęp 2021-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-22)]. (ang.).
  107. ↑ PM (2008-05-08): XRCO Awards A Big Hit, Organizers Say. XBIZ.com. [dostęp 2017-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  108. ↑ David Sullivan (2009-01-11): 2009 AVN Award-Winners Announced. AVN.com. [dostęp 2015-04-25]. (ang.).
  109. ↑ Paul Jérôme: Les catégories des Hot d’Or 2009. Hotvideo.fr, 21 sierpnia 2009. [dostęp 2021-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)]. (fr.).
  110. ↑ Nominations for 2010 AVN Awards Announced. AVN.com. [dostęp 2016-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  111. ↑ Bobbi Violates Europe (2009). Award-Winning Adult Movies. [dostęp 2021-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-22)]. (ang.).
  112. ↑ a b c d Christoph Clark Director. iafd.com. [dostęp 2019-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-18)]. (ang.).
  113. ↑ Sharan Street: Nominations for the 2011 AVN Awards Announced. AVN. [dostęp 2010-11-29]. (ang.).
  114. ↑ Peter Warren: AVN Awards 2012: The Nominees. AVN. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  115. ↑ 2013 AVN award nominees. Creative Loafing. [dostęp 2012-12-04]. (ang.).
  116. ↑ Dan C.: 2013 XBIZ Award Nominees Announced. Die-Screaming. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).
  117. ↑ a b 2014 AVN Award Nominees. Creative Loafing. [dostęp 2013-12-03]. (ang.).
  118. ↑ a b Dan C.: 2014 XBIZ Award Nominees Announced. Die-Screaming. [dostęp 2013-11-20]. (ang.).
  119. ↑ Dan C.: 2015 AVN Awards Nominees Announced. Die-Screaming. [dostęp 2014-11-21]. (ang.).
  120. ↑ a b Lila Gray (2014-11-11): XBIZ Announces Movies & Production Nominees for 2015 XBIZ Awards. XBIZ.com. [dostęp 2017-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  121. ↑ TRPWL (2015-07-15): 2015 NightMoves Award Show National Ballot. The Real Porn WikiLeaks. [dostęp 2017-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  122. ↑ Evil Angel Celebrates 86 Nominations for the 2016 XBIZ Awards. xbiz.com. [dostęp 2019-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-25)]. (ang.).
  123. ↑ John Roland (2016-11-19): Nominations for 2017 AVN Awards Announced. AVN. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  124. ↑ Rhett Pardon (2016-11-17): XBIZ Announces Finalist Nominees for 2017 XBIZ Awards. XBIZ.com. [dostęp 2017-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Christoph Clark.jpg
Autor: Rick Hall from Hollywood, CA, Licencja: CC BY 2.0
Porn actor and director Christoph Clark