Chrystianofobia
Chrystianofobia – lęk lub nienawiść, odczuwane wobec chrześcijan[1].
Niechęć do chrześcijaństwa może wynikać z pobudek religijnych bądź ideologicznych. Chrystianofobia może być motywacją do popełniania przestępstw[2]. Aż 3/4 osób prześladowanych fizycznie ze względów religijnych stanowią chrześcijanie[3].
Przykładami chrystianofobii są prześladowania i akty agresji wobec chrześcijan w krajach muzułmańskich jak np. Irak, Egipt (Koptowie)[4], Erytrea (Prawa człowieka w Erytrei[5]) i inne, a także w Indiach czy na terenach osadnictwa izraelskiego.
Za przejawy chrystianofobii uznaje się także akty nietolerancji, wandalizmu i marginalizacji społecznej obecne w wysokorozwiniętych i zeświecczonych krajach Europy i Ameryki Północnej, czego przykładem może być palenie historycznych świątyń w Skandynawii w latach 90. XX w.[6] Niektóre subkultury blackmetalowe otwarcie przyznają się do niechęci względem chrześcijan[7].
Według prawnika Josepha Weilera, członka komisji przygotowującej Traktat z Maastricht i autora książki Chrześcijańska Europa. Konstytucyjny imperializm czy wielokulturowość? chrystianofobia w Europie jest efektem dominacji pokolenia '68 i jego buntu przeciw kulturze zachodniej[8].
Rzymskokatolicka teolog Gudrun Kugler z akcji „Europa dla Chrystusa” rozszerza ten termin na irracjonalny lęk lub nienawiść wobec chrześcijan, a także chrześcijaństwa w ogóle. Znaczenie tego słowa ma obejmować również antychrześcijańskie uprzedzenia, które mają się manifestować stopniową marginalizacją osób z chrześcijańskimi przekonaniami[9].
Analitycy źródeł współczesnej niechęci doszukują się również w dziełach XVIII-wiecznych filozofów oświecenia[10].
Słowo chrystianofobia zostało wprowadzone do brytyjskiego parlamentu przez posła z ramienia Partii Konserwatywnej Marka Pritcharda[11], wywołując kontrowersje oraz natychmiastowy sprzeciw National Secular Society, które zwróciło uwagę m.in. na to, że głowa państwa jest chrześcijanką, ale też i głową kościoła, premier, większość posłów i lordów są chrześcijanami (włącznie z 26 biskupami), a chrześcijańskie szkoły religijne stanowią jedną trzecią systemu edukacji (korzystając przy tym z pieniędzy podatników)[11][12].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Guitton: Europe: “50 million Christians persecuted in the world” (ang.). Agenzia Fides, 2010-11-24. [dostęp 2016-12-05].
- ↑ Piotr Sobański, Ochrona przed chrystianofobią na gruncie polskiego prawa karnego, 8 września 2019.
- ↑ Une journée européenne pour les martyrs chrétiens d’aujourd’hui (fr.). Zenit, 2011-01-31. [dostęp 2016-12-05].
- ↑ Abdallah Mostafa: EU parliament accuses Egypt of persecuting Christian minority (ang.). Egypt Independent, 2011-10-28. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ Głos prześladowanych chrześcijan (pol.). [dostęp 2018-05-27].
- ↑ Lords of Chaos (1998): 78.
- ↑ Satan Rides The Media (ang.). [dostęp 2017-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-14)].
- ↑ Zbigniew Stawrowski: Chrześcijańska Europa, Joseph Weiler (pol.). Gazeta Wyborcza, 2004-02-27. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Austria: Strona internetowa poświęcona chrystianofobii w Europie, wiara.pl, [dostęp 2010-05-15].
- ↑ Bossuet, Pensées détachées, 7.
- ↑ a b Christianophobia warning from MP (ang.). BBC News, 2007-12-04. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ Terry Sanderson: “Christianophobia” claims are pure paranoia. National Secular Society. s. 2007–2012–07. [dostęp 2013-03-22].
Linki zewnętrzne
- Wiek XXI – wiek chrystianofobii?. niedziela.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)].
- christianophobia.eu
Media użyte na tej stronie
Autor: Jacob Rask z Alingsås, Sweden, Licencja: CC BY 2.0
A vandalized Christian graveyard in Bethlehem. The text says "Death to arabs" in Hebrew.
Autor: All India Christian Council, Licencja: CC-BY-SA-3.0
A Christian girl who was bruised and burnt during the Orissa violence in August 2008. This girl was injured with burns bruises during anti Christian violence by Hindu nationalists. It occured when a bomb was thrown into her house by extremists.