Chryzostom (Martiszkin)
| Gieorgij Martiszkin | |
| Metropolita wileński i litewski | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 maja 1934 |
| Metropolita wileński i litewski | |
| Okres sprawowania | 2000–2010 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne | 1966 |
| Diakonat | do 1966 |
| Prezbiterat | 1966 |
| Chirotonia biskupia | 23 kwietnia 1972 |
| Data konsekracji | 23 kwietnia 1972 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Chryzostom, imię świeckie Gieorgij Fiodorowicz Martiszkin (ur. 3 maja 1934 w Kazince, obwód riazański) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Pochodził z rodziny chłopskiej, pracował w kołchozie, następnie w pracowni ochrony zabytków architektury. W 1965 ukończył seminarium duchowne w Moskwie, a cztery lata później Moskiewską Akademię Duchowną. W czasie nauki, w 1966, złożył śluby zakonne i otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował w cerkwi św. Pimena w Moskwie, a następnie w cerkwi Wszystkich Świętych w tym samym mieście. W 1971 otrzymał godność archimandryty, w roku następnym został biskupem pomocniczym eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa zarajskiego. 3 września 1974 został wyświęcony na biskupa kurskiego i biełgorodzkiego, trzy lata później został arcybiskupem. Na terenie swojej eparchii doprowadził do znaczącego ożywienia życia parafialnego, wyświęcając tylko w ciągu pierwszego roku sprawowania urzędu 22 kapłanów, co pozwoliło na otwarcie parafii oficjalnie czynnych, lecz niefunkcjonujących z braku duchownych. W ciągu sześciu lat biskup Chryzostom wyświęcił 120 nowych kapłanów, w tym wielu spośród mężczyzn bez formalnego przygotowania teologicznego, niemogących z braku miejsc podjąć nauki w seminariach[1].
W latach 1984–1990 pełnił obowiązki biskupa irkuckiego i czyckiego, tymczasowo (1984–1988) wypełniając również zadania biskupa chabarowskiego.
W styczniu 1990 został arcybiskupem wileńskim i litewskim, w 2000 został mu nadany tytuł metropolity. W 2010 duchowny odszedł na własną prośbę w stan spoczynku ze względu na zły stan zdrowia[2].
Jest zwolennikiem ekumenizmu i dialogu z Kościołem katolickim. Jako jedyny z biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej oficjalnie przyznał się do bycia tajnym współpracownikiem KGB w latach 1974–1990 pod pseudonimem „Restaurator”.
Przypisy
- ↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood – New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 410–411. ISBN 0-88141-033-0.
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 24 декабря 2010 года
Bibliografia
- Biografia w serwisie nt. prawosławia rosyjskiego. ortho-rus.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ФСБ подтянула РПЦ. rusglobus.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-03)].