Chrząstka nalewkowata

Szkielet chrzestny krtani – widok z tyłu. Chrząstki nalewkowate zaznaczone po prawej stronie jako Arytenoid.

Chrząstka nalewkowata (łac. cartilago arytenoidea) – jest parzystą chrząstką budującą szkielet chrzęstny krtani. Nazwa nalewka pochodzi od kształtu chrząstek – obie razem przypominają naczynie, jakiego Grecy używali do nalewania oliwy.

Topografia i budowa

Chrząstki nalewkowate położone są w tylnym odcinku krtani na płytce chrząstki pierścieniowatej. Mają kształt ostrosłupa o trójkątnej podstawie. Posiadają trzy powierzchnie:

• przyśrodkową
• przednio-boczną
• tylną

W ich budowie wyróżnić możemy także wierzchołek i podstawę.

Na podstawie chrząstki nalewkowatej znajduje się powierzchnia stawowa wchodząca w skład stawu pierścienno-nalewkowego. Na tylno-bocznej powierzchni podstawy znajduje się wyrostek mięśniowy (łac. processus muscularis), do którego przyczepiają się mięsień pierścienno-nalewkowy tylny i mięsień pierścienno-nalewkowy boczny. Ku przodowi od podstawy odchodzi wyrostek głosowy (łac. processus vocalis). Przyczepia się do niego więzadło głosowe. Do powierzchni tylnej chrząstki nalewkowatej przyczepiają się: mięsień nalewkowy poprzeczny i mięsień nalewkowy skośny. Powierzchnia przyśrodkowa chrząstki tworzy granicę boczną części międzychrzęstnej szpary głośni. Na nierównej powierzchni przednio-bocznej znajduje się pod wierzchołkiem wzgórek (łac. colliculus). Odchodzi od niego listewka chrzęstna zwana grzebieniem łukowatym (łac. crista arcuata) Biegnie on aż do wyrostka głosowego. Na powierzchni tej znajdują się także dwa zgłębienia- na górze (objęty grzebieniem łukowatym) dołek trójkątny (łac. fovea triangularis) oraz tuż przy podstawie, nieco większy dołek podłużny (łac. fovea oblonga). Dołki te są skupiskiem gruczołów śluzowych. Na wierzchołku chrząstki nalewkowatej leżą małe chrząstki różkowate (łac. cartilagines corniculatae).

Piśmiennictwo

A. Bochenek, M. Reicher Anatomia człowieka. tom II. PZWL, Warszawa 1989. ​ISBN 83-200-1556-1​