Chrząstka pierścieniowata

Krtań wraz z mięśniami – widok od strony prawej. Chrząstka pierścieniowata zaznaczona jako Cricoid cartilage. Widoczna także powierzchnia stawowa stawu pierścienno tarczowego Articular facet for inferior cornu of thyroid cartilage oraz zakres przyczepu mięśnia pierścienno-tarczowego Crico-thyroideus

Chrząstka pierścieniowata (łac. cartilago cricoidea) – jedna z chrząstek budujących szkielet chrzęstny krtani. Ma ona wygląd sygnetu. Światło pierścienia od góry jest eliptyczne a na przekroju dolnym okrągłe. Składa się z dwóch zasadniczych elementów: płytki leżącej z tyłu i łuku znajdującego się z przodu i z boków chrząstki.

Łuk (łac. arcus)

Od przodu niski, ku tyłowi jest znacznie wyższy. Do jego bocznej powierzchni przyczepia się mięsień pierścienno-tarczowy oraz bocznie stożek sprężysty i mięsień pierścienno-nalewkowy boczny. Od przodu do górnego brzegu łuku przyczepia się więzadło pierścienno-tarczowe. Brzeg dolny łuku łączy się więzadłem pierścienno-tchawiczym z pierwszą chrząstką tchawicy.

Płytka (łac. lamina)

Ustawiona jest pionowo. Stanowi tylny element chrząstki pierścieniowatej. Jej górna powierzchnia pośrodkowo wytwarza dołek, od którego bocznie i obustronnie znajdują się owalne powierzchnie stawowe dla stawu pierścienno-nalewkowego. Do jej tylnej powierzchni złożonych z dwóch nieco wklęsłych zagłębień przyczepia się mięsień pierścienno-nalewkowy tylny, przyśrodkowo zaś włókna warstwy podłużnej mięśniówki przełyku. Na jej bocznym brzegu obustronnie znajduje się okrągława powierzchnia stawowa dla stawu pierścienno-tarczowego. Jest to miejsce dla rogów dolnych chrząstki tarczowatej.

Piśmiennictwo

A. Bochenek, M. Reicher Anatomia człowieka. tom II. PZWL, Warszawa 1989. ISBN 83-200-1556-1