Chrześcijaństwo w Omanie

Chrześcijaństwo w Omanie – religia mniejszości, wyznawana przez 2,5% społeczeństwa czyli około 64 000 osób (2006 rok)^[1]. W Omanie istnieje około 90 wspólnot chrześcijańskich a zdecydowaną większość ich członków stanowią obcokrajowcy^[2]. Wywodzą się oni głównie z Filipin, Indii i krajów zachodnich. Jednakże istnieją także wspólnoty złożone z ludności rdzennej, tak zwani chrześcijanie św. Tomasza. Nawracanie na chrześcijaństwo muzułmanów, stanowiących większość społeczeństwa, jest zabronione przez prawo^[3]. Państwo uznaje i zapewnia prawną ochronę kościołom katolickim i protestanckim^[4]. Wyznania te mogą prowadzić własne szkoły z chrześcijańskim programem nauczania, w szkołach państwowych obowiązuje nauka w duchu islamskim^[5].

Katolicyzm

Według spisu ludności z 2005 roku Oman zamieszkuje ok. 3000 katolików, którzy posiadają 21 wspólnot. Ich kościoły podlegają pod Wikariat apostolski Arabii Południowej.

Kościoły wschodnie

W Omanie działa Malankarski Kościół Ortodoksyjny. Skupia on Chrześcijan św. Tomasza, a jego parafie należą do diecezji Ahmedabad^[6].

Protestantyzm

Protestanci stanowią 0,4% społeczeństwa, ale są bardzo podzieleni, gdyż na terenie Omanu działa 21 wyznań protestanckich^[7].

Świadkowie Jehowy

Działalność Świadków Jehowy w Omanie zainicjowali pod koniec lat 40. XX w. misjonarze Szkoły Gilead^[8]. W latach 70. XX w. obcokrajowcy, a kontynuowali ją przyjezdni współwyznawcy z innych krajów. W połowie lat 80. XX w. do ich grona dołączyła grupa zainteresowanych, głównie z Indii. Aktualnie działalność prowadzona jest nieoficjalnie z zachowaniem środków ostrożności. Zebrania religijne prowadzone są potajemnie w mieszkaniach prywatnych. Tylko cudzoziemcy mogą praktykować swoje wyznanie, prowadzą oni głównie wśród cudzoziemców działalność kaznodziejską. Z powodu prawa państwowego większość miejscowych wyznawców musiało opuścić kraj. Wiadomo o jednej istniejącej ok. 20 osobowej grupie wyznawców, którzy tu pozostali. Obecnie sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, gdzie ich działalność jest ograniczona prawnie lub zakazana. Działalność nadzoruje brytyjskie Biuro Oddziału^[9].

Przypisy