Chwalcie łąki umajone

Chwalcie łąki umajone – polska pieśń maryjna o spokojnej, uroczystej melodii.

Autorem tekstu jest jezuita Karol Antoniewicz, który nadał jej tytuł Pieśń majowa. Pochodzi z lat 40. XIX wieku i śpiewana jest najczęściej w maju, miesiącu maryjnym.

Chwalcie łąki umajone...

Tekst wychwala Maryję, wzywając, aby całość przyrody ożywionej i nieożywionej dołączyła do uwielbienia jej przez ludzi.

Tekst

1. Chwalcie łąki umajone,
Góry, doliny zielone.
Chwalcie, cieniste gaiki,
Źródła i kręte strumyki!
2. Co igra z morza falami,
W powietrzu buja skrzydłami,
Chwalcie z nami Panią Świata,
Jej dłoń nasza wieniec splata.
3. Ona dzieł Boskich korona,
Nad Anioły wywyższona;
Choć jest Panią nieba, ziemi,
Nie gardzi dary naszymi.
4. Wdzięcznym strumyki mruczeniem,
Ptaszęta słodkim kwileniem,
I co czuje, i co żyje,
Niech z nami sławi Maryję!

Bibliografia

  • Wacław Panek, Polski śpiewnik narodowy, w: Magazyn Słowo Dziennik Katolicki, nr 10(73)/1995, s.22, ISSN 1230-8668
  • Poezye Karola Antoniewicza tom I s.110. Spółka Wydawnicza Polska, Kraków 1895.

Media użyte na tej stronie

20200424 Kapliczka w Lesie Wolskim w Krakowie 1136 1373.jpg
Autor: Jakub Hałun, Licencja: CC BY-SA 4.0
Przydrożna kapliczka w Lesie Wolskim w Krakowie