Ciżma

Poulaines noszone w Burgundii około 1470 roku

Ciżma, ciżemka (l.mn. ciżmy, ciżemki) – rodzaj butów o niezwykle wydłużonych noskach, bardzo popularnych w Europie w XV wieku, znane tam pod nazwą poulaines i cracoves. Buty te były płytkie z krótką cholewką sięgającą maksymalnie kostki. Podeszwę miały płaską, bez obcasa.

Większość badaczy jest zgodna, że nazwy poulaines i cracoves pochodzą od Polski i Krakowa. Francuzi nazywali je le soulier de poulaine („buty pochodzące z Polski”) lub po prostu poulaine albo poleyn. Buty wykonywano z każdego rodzaju materiału, w tym welwetu i skóry, często były też wyszywane perłami lub złotem. Lewy i prawy but były odmiennej barwy i kontrastowały z odpowiadającymi im nogawkami. Nadmierne wydłużenie i zaostrzony kształt nosków powodował chód przypominający ataktyczny[1]. W bitwie pod Nikopolis w 1396 roku francuscy krzyżowcy byli zmuszeni odciąć noski swoich poulaines, aby móc uciec[2].

W celu wzmocnienia fallicznego znaczenia poulaines, wiele z nich było pokrytych dziwacznymi zdobieniami, często obscenicznymi. Na przełomie XIV i XV wieku poulaines stały się krótsze. Dowody archeologiczne wskazują, że w XIV wieku również dzieci nosiły buty z wydłużonymi noskami. Niektórzy historycy uważają, że długość chłopięcych butów zwiększała się wraz ze wzrostem dziecka, wskazując na zbliżanie się do dorosłości, jednak brak dowodów w pełni potwierdzających tę hipotezę. W XV wieku modne poulaines były o ponad 60 cm dłuższe niż stopa[1].

Poulaines nie były jednak popularne we wszystkich krajach Europy. Znaleziska archeologiczne z Holandii i Szwecji sugerują, że rzadko noszono je w północnej Europie. Historycy mody interpretują to jako potwierdzenie, iż poulaines łączą się z dekadencją i rozwiązłością. Buty te były również łączone z odrodzeniem pogaństwa, dlatego też Kościół katolicki w wydawanych przez papieża bullach regulował, kto może nosić tego typu obuwie. Po roku 1500 buty z wydłużonymi noskami niemal całkowicie zanikły i pojawiły się ponownie dopiero w okresie rewolucji seksualnej w latach 60. XX wieku[1].

W Polsce XVI i XVII w. znane również pod nazwą boczkorki szyte były z kolorowych skór i zdobione motywami wschodnimi. Wówczas to stały się jednym z elementów ubioru narodowego.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Cameron Kippen. The curious history of long-toed shoes. „British Journal of Podiatry”. 7 (4), s. 97–100, 2004. (ang.). 
  2. Isaac Asimov: Isaac Asimov's Book of Facts. New York: Wings Books, 1979, s. 113–114. ISBN 0-517-06503-7.

Bibliografia

  • Słownik terminologiczny sztuk pięknych pod red. Stefana Kozakiewicza, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976

Media użyte na tej stronie

Arsen 5104 f14 detail2.jpg
Foliant de Ionnal presents his text to Rudolph of Norway, detail of frontispiece to L'Instruction d'un jeune prince, an advice book on good conduct by Guillebert de Lannoy, c. 1468-70.