Ciborinia allii

Ciborinia allii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

tocznikowce

Rodzina

twardnicowate

Rodzaj

Ciborinia

Gatunek

Ciborinia allii

Nazwa systematyczna
Ciborinia allii (Sawada) L.M. Kohn
Phytopathology 69(8): 885 (1979)

Ciborinia allii (Sawada) L.M. Kohn – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)[1]. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach[2]. Wraz z kilku innymi patogenami wywołuje u nich chorobę o nazwie zgnilizna szyjki cebuli[3]

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botrytinia, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1919 r. K. Sawada nadając mu nazwę Sclerotinia allii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu L.M. Kohn r. w 1979 r[1].

Synonimy[4]:

  • Botryotinia allii (Sawada) W. Yamam. 1956
  • Botrytis byssoidea J.C. Walker 1925
  • Sclerotinia allii Sawada1919

Morfologia

Grzyb mikroskopijny. Pasożyt i saprotrof występujący w tkankach porażonych roślin i na ich obumarłych resztkach. Wytwarza zarówno anamorfę, jak i teleomorfę. Ta ostatnia powstaje na tarczowatych, brązowoczarnych sklerocjach o rozmiarach 0,7 × 0,5–2,0 μm i grubości 0,3–0,7 μm. Ich zewnętrzna, barwna warstwa zbudowana jest z pseudoparenchymy, wewnętrzna jest hialinowa. Sklerocja tworzą się gęsto na górnej powierzchni tkanki żywiciela. Owocniki zawierają cylindryczne, 8-zarodnikowe worki o rozmiarach 184–212 × 12–18 μm. Askospory bladożółte, elipsoidalne, o rozmiarach 15–23 × 8–12 μm. Wstawki włókniste, bezbarwne, sedymentowane, z dwoma lub trzema ramionami[2].

Anamorfa tworzy konidiofory, konidia i mikrokonidia. Wzniesione konidiofory powstają bezpośrednio z septowanych, hialinowych strzępek. Są grubościenne, mają barwę od jasnobrązowej do ciemnobrązowej i nabrzmiałą podstawę. Odgałęzienia szczytowe zakończone są ampułami wytwarzającymi konidia. Po zakończeniu konidiogenezy odgałęzienia te odpadają. Konidia są owalne, gładkie, jednokomórkowe, początkowo bezbarwne, potem bladobrązowe, na koniec szarobrązowe. Mają rozmiar 8–19 × 5–11 μm, najczęściej 10-14 × 6-9 μm. Mikrokonidia mają średnicę 3-4 μm[2].

Trzy z 7 gatunków wywołujących zgniliznę szyjki cebuli, a mianowicie Botrytis allii, Botrytis aclada i Ciborinia allii są morfologicznie trudne do odróżnienia. Wyniki badań metodami biologii molekularnej pozwoliły wyjaśnić relacje między nimi. Porównanie sekwencji DNA wykazało, że Botrytis allii jest mieszańcem B. aclada i C. allii, i posiada allele genów od każdego z nich. B. aclada i C. allii mają po 16 chromosomów, podczas gdy B. alli ma ich 32[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Index Fungorum [dostęp 2017-07-11] (ang.).
  2. ↑ a b c d Ciborinia allii. [dostęp 2017-07-11].
  3. ↑ red: Selim Kryczyński i Zbigniew Weber, Fitopatologia. Tom 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: PWRiL, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7
  4. ↑ Species Fungorum [dostęp 2017-07-11] (ang.).