Cicha Orlica

Cicha Orlica Tichá Orlice
Cicha Orlica między Ústí nad Orlicí a Libchavami
Kontynent	Europa
Państwo	Czechy
Rzeka
Średni przepływ	1,5 m³/s przy ujściu
Źródło
Miejsce	Hanušovická vrchovina u podnóża Jerzabu (czes. Jeřábu)
Wysokość	760 m n.p.m.
Ujście
Recypient	Orlica
Miejsce	w okolicy Albrechtic nad Orlicí
Wysokość	246 m n.p.m.
Współrzędne	50°08′04,2″N 16°04′08,0″E/50,134500 16,068900
Położenie na mapie Czech ujście

Cicha Orlica (czes. Tichá Orlice) – rzeka w Czechach, w Sudetach, lewy dopływ Orlicy w dorzeczu Łaby, w zlewisku Morza Północnego.

Przebieg

Źródło rzeki znajduje się na czesko-morawskiej granicy u północno-zachodniego podnóża Jerzabu (czes. Jeřábu, na wysokości ok. 760 m n.p.m.) w Hanušovicke vrchovinie. Płynie na zachód przez Górne Orlice (czes. Horní Orlice), Dolne Orlice (czes. Dolní Orlice), skręca na północny zachód, mijając od południowego zachodu Králíky, z powrotem skręca na zachód, przyjmuje z prawej strony Lipkovský potok, płynie przez Lichkov do Mladkova. W Mladkovie skręca na południe. Mija Těchonín i Jablonné nad Orlicí, oddzielając masyw Bukovohorske hornatiny od Mladkovske vrchoviny w czeskiej części Gór Orlickich oraz od Žamberske pahorkatiny na Pogórzu Orlickim (czes. Podorlická pahorkatina). Oddziela najwyższą górę w Bukowogórskiej Wysoczyźnie (czes. Bukovohorska Hornatina) Suchy Wierch (czes. Suchý Vrch) od właściwego grzbietu Gór Orlickich. Przebiegała tędy historyczna ziemska granica pomiędzy Czechami i Morawami. Odcinek w okolicy Jablonné nad Orlicí ma większe katarakty z falami, koryto rzeki jest kamieniste. Z lewej strony przyjmuje Těchonínský potok, Černovický potok, Jamnenský potok, Orličský potok, Čenkovičkę i Čermną. Z Jablonného nad Orlicí do Chocně rzeka pomału spływa na północny zachód, przez głęboką, zalesioną i miejscami rozszerzającą się dolinę. Koryto rzeki jest, miejscami, kamieniste. Rzeka płynie przez Verměřovice i Letohrad, gdzie wpada doń z prawej Lukavický potok. W Letohradzie znów skręca na południowy zachód i wpływa na obszar Płyty Orlickiej (czes. Orlická tabule). Płynie przez miejscowości: Červená, Dolní Dobrouč, Lanšperk, Černovír, Dolní Libchavy, Ústí nad Orlicí. Z lewej strony wpada Dobroučka, a z prawej Libchavský potok. W Ústí nad Orlicí z lewej strony wpływa doń lewy dopływ Třebovka, a sama Cicha Orlica płynie odtąd na zachód krętą i przeważnie głęboko wciętą doliną. Mija Brandýs nad Orlicí i Choceň. Za tym ostatnim miastem rzeka wypływa z gór, zmienia kierunek na północno-zachodni, jej dolina rozszerza się, a ona sama płynie szeroką równiną wśród łąk. Rzeka tworzy wiele zakrętów, a dno rzeki zmienia się z kamienistego w gliniaste i piaszczyste koryto. Miejscami występują przybrzeżne plaże zalecane do kąpania i opalania się. Mija kilka mniejszych wsi i przysiółków, miasteczko Borohrádek i na wysokości miejscowości Albrechtice nad Orlicí łączy się z Dziką Orlicą (czes. Divoká Orlice) w drugą co do wielkości rzekę wschodnich Czech – Orlicę (czes. Orlice).

Parametry

Szerokość koryta wynosi od 5 m w górnym odcinku do 10 m w dolnym odcinku. Średnia prędkość nurtu wynosi 6 km/h. Rzeka przy wysokich stanach wody, na odcinku w okolicy Lichkova jest niespokojna, dolna część biegu rzeki tworzy meandry.

Plany

W nadchodzących latach planowane jest wyprostowanie biegnącej wzdłuż rzeki jednej z najstarszych w Czechach linii kolejowej Kolín – Česká Třebová, która po modernizacji ma przebiegać planowanymi do realizacji tunelami^[1].

Zobacz też

• Rzeki Czech

Przypisy

Bibliografia

• Králický Sněźník. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1994-97, ​ISBN 80-85499-44-4​
• Orlické hory. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1992, aktualizovaný dotisk, 1997, ​ISBN 80-85499-03-7​
• Českomoravské mezihoří – Českotřebovsko. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 2 wyd., 1999, ​ISBN 80-85999-41-2​
• Vysokomýtsko a Skutečsko. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1995-98, ​ISBN 80-85499-49-5​
• Podorlicko a okolí Babiččina údolí. Turistická mapa 1:50 000, Klub českých turistů, Praha, 1 wyd., 1994, aktualizovaný dotisk, 1997, ​ISBN 80-85499-65-7​