Cisi Pracownicy Krzyża

Cisi Pracownicy Krzyża
Nazwa łacińskaSilenziosi Operai della Croce
Skrót zakonnySOdC
Wyznaniekatolickie
Kościółrzymskokatolicki
Założycielbł. ks. prał. Luigi Novarese
Data założenia1950
Data zatwierdzenia1960
PrzełożonyLuigi Garosio
Liczba członków133 (2008)
Strona internetowa

Cisi Pracownicy Krzyża (wł. Silenziosi Operai della Croce) – stowarzyszenie założone w 1950 roku przez włoskiego kapłana bł. ks. prałata Luigi Novarese, które ma charakter wspólnoty osób konsekrowanych: kapłanów i wiernych świeckich zaangażowanych w uświadamianie ludziom chorym i niepełnosprawnym chrześcijańskiego sensu ich cierpienia. Skrót nazwy wspólnoty zakonnej: SOdC.

Historia (świat)

  • Stowarzyszenie „Cichych Pracowników Krzyża” powstało w Rzymie, 1 listopada 1950, jako jedno z czterech dzieł apostolskich Sługi Bożego ks. prał. Luigi Novarese i jego współpracownicy, s. Elwiry Miriam Psorulla.
  • W 1960 roku całe dzieło apostolskie ks. Luigi Novarese, w tym "Cisi Pracownicy Krzyża", uzyskało aprobatę władz Kościoła katolickiego wyrażoną przez papieża Jana XXIII w Breve apostolskim "Valdae probande".
  • 5 października 2020 zmarł ks. Janusz Malski, a 28 listopada 2020 ks. Luigi Garosio został wybrany nowym moderatorem[1].

Historia (Polska)

  • W 1982 roku założyciel stowarzyszenia, ks. Luigi Novarese i współzałożycielka – siostra Elwira Miriam Psorulla przybyli do Polski na zaproszenie ks. abpa Kazimierza Majdańskiego, ordynariusza diecezji szczecińskiej. Wówczas ks. Novarese zaczął tworzyć pierwsze plany zainicjowania nowej wspólnoty w Polsce. Pragnieniem założyciela było, aby wspólnota osiedliła się na Jasnej Górze.
  • 11 listopada 1981 roku w Rzymie miało miejsce pierwsze spotkanie obecnego moderatora generalnego wspólnoty, ks. Janusza Malskiego (wówczas alumna Seminarium Duchownego w Szczecinie) z założycielem wspólnoty.
  • W 1983 roku ks. Janusz i s. Małgorzata Malscy (rodzeństwo) dostąpili aktu konsekracji w obecności założyciela dzieła ks. Novarese. To właśnie ks. Januszowi Malskiemu założyciel dzieła powierzył troskę o jego rozwój w Polsce, zwracając się z prośbą o nabycie terenu pod budowę domu, jeśli to możliwe, na Jasnej Górze.
  • 7 lipca 1985 roku miały miejsce święcenia kapłańskie ks. Janusza Malskiego – pierwszego polskiego kapłana we wspólnocie "Cichych Pracowników Krzyża". W tym samym roku miała miejsce pierwsza pielgrzymka chorych kapłanów z Polski do sanktuarium maryjnego w Lourdes (Francja). W dotychczasowych pielgrzymkach wzięło udział ponad 270 kapłanów z wszystkich diecezji polskich.
  • W 1986 roku odbyły się pierwsze rekolekcje dla chorych z Polski, które zorganizowano we włoskim domu stowarzyszenia – Domu "Niepokalanego Serca Maryi” w Re (Włochy). Chorzy obecni na tych rekolekcjach niejednokrotnie podkreślali potrzebę otwarcia takiego Domu w Polsce.
  • 16 października 1986 roku miało miejsce pierwsze spotkanie przełożonych stowarzyszenia "Cichych Pracowników Krzyża" z biskupem pomocniczym Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej dr. Pawłem Socha i proboszczem z Głogowa ks. Ryszardem Dobrołowiczem. Spotkanie odbyło się w Rzymie przy okazji konsekracji biskupa Józefa Michalika. Wtedy padła pierwsza propozycja, aby stowarzyszenie podjęło działalność w Głogowie.
  • W styczniu 1987 roku bp Michalik przybył do Rzymu, gdzie potwierdził gotowość przyjęcia wspólnoty w Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej.
  • W maju 1987 roku, podczas obchodów 40-lecia powstania "Centrum Ochotników Cierpienia" w Rzymie, chorzy z Polski (200 osób) wraz z ks. Ryszardem Dobrołowiczem i ks. Januszem Malskim zaprezentowali papieżowi Janowi Pawłowi II makietę domu wspólnoty – projekt głogowskiego ośrodka (autorstwa arch. prof. Jerzego Gurawskiego), wyrażając przy tym pragnienie osiedlenia się wspólnoty również w Polsce. Spotkało się to z aprobatą Jana Pawła II, który pobłogosławił dzieło.
  • 27 października 1989 roku abp Józef Michalik, ordynariusz zielonogórsko-gorzowski, poświęcił teren pod budowę Domu "Uzdrowienie Chorych", zlokalizowanego w najstarszej części Głogowa, w cieniu zabytkowej Kolegiaty Wniebowzięcia NMP.
  • 4 czerwca 1992 roku Diecezja Zielonogórsko-Gorzowska podpisała ze "Stowarzyszeniem Cichych Pracowników Krzyża" umowę regulującą sprawy związane z działalnością stowarzyszenia i z budową domu.
  • W 1993 roku stowarzyszenie rozpoczęło działalność apostolską, m.in. poprzez wydawanie czasopisma dla chorych i niepełnosprawnych pt. "Kotwica nadziei" (obecnie dwumiesięcznik "Kotwica").
  • 2 czerwca 1994, po 6 latach realizacji projektu, nastąpiło uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego. Aktu wmurowania dokonał nowy ordynariusz zielonogórsko-głogowski, bp Adam Dyczkowski, w obecności prezydenta miasta Głogowa i współzałożycielki "Cichych Pracowników Krzyża" – s. Elwiry Miriam Psorulla, która otrzymała tytuł honorowego obywatela miasta Głogowa.
  • 13 czerwca 1996 roku ma miejsce kolejny etap utwalania obecności wspólnoty na ziemi głogowskiej: nadanie imienia ks. prałata Luigiego Novarese nowej ulicy, przy której usytuowany jest Dom "Uzdrowienie Chorych". W uroczystości udział wzięli min. prezydent miasta Głogowa, bp Adam Dyczkowski i s. Elwira Miriam Psorulla.
  • 13 stycznia 1997 roku wspólnota osiedliła się na stałe w Głogowie. Tymczasowo zamieszkuje na plebanii parafii kolegiackiej. Przedstawicielami wspólnoty są: moderator – ks. Janusz Malski oraz siostry: Małgorzata Malska i Włoszka – s. Maria Teresa Neato.
  • 31 października 1997 roku Sekretariat Episkopatu Polski pozytywnie zaopiniował wniosek moderatora krajowego ks. Janusza Malskiego w sprawie założenia pierwszego domu wspólnoty w Polsce[2].
  • 8 grudnia 1997 roku stowarzyszenie "Cichych Pracowników Krzyża" otrzymało osobowość prawną w Polsce[3].
  • 16 czerwca 2003 roku został otwarty i uroczyście poświęcony Dom "Uzdrowienie Chorych" im. Jana Pawła II w Głogowie – pierwszy dom wspólnoty w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej, a także ośrodek duszpasterstwa chorych.
  • 16 października 2004 roku nastąpiła zmiana nazwy ze "Stowarzyszenie Cichych Pracowników Krzyża" na "Cichych Pracowników Krzyża", co bardziej oddaje zakonny charakter wspólnoty działającej na różnych kontynentach[4].

Kontakt

  • ul. ks. Prałata L. Novarese 2
  • 67-200 Głogów

Przypisy

  1. Cisi Pracownicy Krzyża – Dzieło bł. Luigiego Novarese » rehabilitacja, uzdrowienie, turnusy » Ks. Luigi Garosio – nowym Moderatorem Generalnym Cichych Pracowników Krzyża, cisi.pl [dostęp 2020-12-21] (pol.).
  2. Pismo Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski (SEP-6.1.1-8) z dnia 31 października 1997 r. do Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Pana Janusza Tomaszewskiego
  3. Pismo Departamentu Wyznań MSWiA nr W.R-130/52/97/IS z dnia 8 grudnia 1997 r.
  4. "Informacja Moderatora Krajowego Cichych Pracowników Krzyża w Polsce do Departamentu Wyznań Religijnych oraz Mniejszości Narodowych i Etnicznych MSWiA z dnia 18 lipca 2005 r., Pismo Departamentu Wyznań Religijnych oraz Mniejszości Narodowych i Etnicznych MSWiA nr WR-6733-139/2005/AM z dnia 19 lipca 2005 r.

Bibliografia

  • Minęło już 25 lat..., w: „Kotwica” nr 4 (30) 2006.
  • Historia obecności wspólnoty w Polsce, w: „Kotwica” nr 2 (18) 2003.

Linki zewnętrzne