Claude Autant-Lara

Claude Autant-Lara
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1901
Luzarches

Data i miejsce śmierci

5 lutego 2000
Antibes

Zawód

reżyser

Claude Autant-Lara (ur. 5 sierpnia 1901 w Luzarches, zm. 5 lutego 2000 w Antibes[1]) – francuski reżyser filmowy.

Życiorys

Syn architekta Édouard Autanta i aktorki Louise Lary. W trakcie I wojny światowej przebywał wraz z matką na emigracji w Wielkiej Brytanii. Po powrocie do Francji kształcił się w szkole artystycznej École des Beaux-Arts. Początkowo współpracował jako dekorator i kostiumograf z Marcelem L’Herbierem, Fernandem Légerem, Albertem Cavalcantim, a także z Jeanem Renoirem przy filmie Nana. Pod koniec lat 20. zrealizował swój pierwszy film panoramiczny – Construire un feu, współpracując z profesorem fizyki Henrim Chrétienem[2].

Od tego czasu regularnie zajmował się reżyserią filmową. Rozpoznawalność międzynarodową zyskał m.in. filmem Diabeł wcielony (1947). Tworzył także satyry filmowe (Czerwona oberża z 1951, Czarny rynek w Paryżu z 1956), dramaty obyczajowe (Na wypadek nieszczęścia z 1958), filmy wojenne (Nie zabijaj z 1960). Reżyserował również adaptacje dzieł literackich: Czerwone i czarne według Stendhala (1954), Gracz według Fiodora Dostojewskiego (1958), Hrabia Monte Christo według Alexandre'a Dumasa (1961). Okazjonalnie opracowywał także scenariusze filmowe (m.in. do Czerwonej oberży)[1][2]. W latach 60. stał się przedstawicielem nurtu filmowego nowej fali. W 1965 wyreżyserował kontrowersyjną produkcję Journal d'une femme en blanc. Ostatnim jego filmem był dramat Gloria z 1977[2].

W jego filmach grali m.in. Jean Gabin, Fernandel, Bourvil i Danielle Darrieux[2]

W 1989 z ramienia Frontu Narodowego uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego III kadencji, z którego zrezygnował jeszcze w tym samym roku[3]. Jako najstarszy deputowany wygłosił mowę na sesji inauguracyjnej, w trakcie której większość posłów opuściła salę obrad. Wzbudził następnie kontrowersje swoimi dywagacjami dotyczącymi pochodzenia Simone Veil. Ustąpił wówczas również z funkcji wiceprzewodniczącego Académie des Beaux-Arts[2].

Wybrana filmografia

Przypisy

  1. ↑ a b Claude Autant-Lara w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2017-08-25].
  2. ↑ a b c d e Claude Autant-Lara. theguardian.com, 7 lutego 2000. [dostęp 2017-08-25]. (ang.).
  3. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-08-25].

Linki zewnętrzne