Claudia Goldin

Claudia Goldin
Ilustracja
Claudia Goldin (2008)
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1946
Nowy Jork, Stany Zjednoczone

Zawód, zajęcie

ekonomistka

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Uniwersytet Cornella, Uniwersytet Chicagowski

Uczelnia

Uniwersytet Harvarda

Pracodawca

National Bureau of Economic Research

Partner

Lawrence F. Katz

Odznaczenia
Carolyn Shaw Bell Award, R.R. Hawkins Award, Richard A. Lester Award, IZA Prize in Labor Economics
Strona internetowa

Claudia Goldin (ur. 14 maja 1946) – ekonomistka amerykańska, profesor ekonomii Uniwersytetu Harvarda, dyrektorka jednego z programów badawczych NBER, i przewodnicząca Amerykańskiego Towarzystwa Ekonomicznego w kadencji 2013–14. Jest specjalistką historii gospodarczej Stanów Zjednoczonych, oraz wiodącą badaczką empirycznej mikroekonomii dyskryminacji, różnic preferencji i nierówności ekonomicznych związanych z płcią[1][2].

Życiorys

Wczesne życie i wykształcenie

Urodziła się w Nowym Jorku w 1946. Jak relacjonuje, odkąd pamięta chciała zostać naukowczynią. Studiowała ekonomię na Uniwersytecie Cornella (M.A. cum laude, 1968) i Uniwersytecie Chicagowskim (Ph.D., 1972). Szczególny wpływ wywarła na nią nauka i współpraca z Garym Beckerem[1][2][3].

Praca i dalsze życie

Pracowała na Uniwersytecie Wisconsin, Uniwersytecie Princeton, Uniwersytecie Pensylwanii. Od 1990 należy do kadry Uniwersytetu Harvarda. Jest wizytującą pracowniczką naukową Brookings Institution, i Fellow Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk[1][2].

Jedna z jej szerzej znanych publikacji dotyczących nierówności płacowych kobiet i mężczyzn, Orchestrating Impartiality, analizowała wieloletnie dane z rekrutacji do orkiestr muzycznych w Stanach Zjednoczonych metodą różnicy w różnicach. Pozwoliła na oszacowanie, że przejście na system przesłuchań za maskującą płeć kandydatów kurtyną przyczyniło się do dużego wzrostu zatrudnienia kobiet w orkiestrach[4][5].

Jej partnerem w życiu prywatnym jest inny ekonomista Harvardu i częsty współautor Lawrence Katz[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c Janet Zollinger Giele, Leslie Foster Stebbins, Women and Equality in the Workplace: A Reference Handbook, ABC-CLIO, 2003, s. 179 i następne, ISBN 978-1-57607-937-9 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
  2. ↑ a b c Douglas Clement, Interview with Claudia Goldin, „The Region”, Federal Reserve Bank of Minneapolis, 1 września 2004 [dostęp 2019-03-18].
  3. ↑ Sophie M. Alexander, Goldin Demystifies Gender Economics, The Harvard Crimson, 26 kwietnia 2007 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
  4. ↑ Claudia Goldin, Cecilia Rouse, Orchestrating Impartiality: The Effect of 'Blind' Auditions on Female Musicians, „American Economic Review”, 90 (4), 2000 [dostęp 2019-03-18].
  5. ↑ Claire Cain Miller, Is Blind Hiring the Best Hiring?, „The New York Times”, 25 lutego 2016, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-03-18] (ang.).
  6. ↑ Michael Jonas, Learning curve, CommonWealth Magazine, 3 listopada 2011 [dostęp 2019-03-18] (ang.).

Media użyte na tej stronie

2008 Claudia Goldin.jpg
Autor: Eric Unverzagt/Claudia Goldin, Licencja: CC BY 3.0
Prof. Claudia Dale Goldin