Claudio Abbado

Claudio Abbado

Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1933 Mediolan
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	20 stycznia 2014 Bolonia
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, pianista
Wydawnictwo	Decca, Deutsche Grammophon
Powiązania	La Scala, Wiener Philharmoniker, Wiener Staatsoper, London Symphony Orchestra, Berliner Philharmoniker
Odznaczenia

Claudio Abbado (ur. 26 czerwca 1933 w Mediolanie^[1], zm. 20 stycznia 2014 w Bolonii^[2]) – włoski dyrygent i pianista.

Życiorys

Studiował grę na fortepianie w konserwatorium mediolańskim (Conservatorio di musica „Giuseppe Verdi” di Milano) pod kierunkiem swojego ojca, Michelangela Abbado, później w Konserwatorium Wiedeńskim u Hansa Swarowsky'ego poszerzał swoją wiedzę z zakresu dyrygentury.

W 1958 zdobył nagrodę im. Kusewickiego, co ugruntowało jego pozycję we Włoszech, a w 1963 zdobył I nagrodę na międzynarodowym konkursie dla dyrygentów im. Mitropoulosa, po którym gwałtownie wzrosła jego międzynarodowa popularność jako dyrygenta orkiestr symfonicznych i operowych.

Abbado debiutował w mediolańskiej La Scali w 1960. W latach 1968-1986 pracował jako jej dyrektor muzyczny, dyrygując nie tylko tradycyjnym repertuarem włoskim, ale przedstawiając również każdego roku współczesną operę, a także serię koncertów poświęconą muzyce Albana Berga i Modesta Musorgskiego. W okresie, kiedy kierował La Scalą, założył Orchestra della Scala, wykonującą repertuar symfoniczny.

W 1965 na Festiwalu w Salzburgu po raz pierwszy dyrygował Wiedeńskimi Filharmonikami. Od 1986 do 1991 roku był dyrektorem artystycznym Staatsoper w Wiedniu i jednocześnie Filharmoników Wiedeńskich, kierując m.in. słynnymi wykonaniami: Borysa Godunowa, nieczęsto wystawianej Chowańszczyzny Musorgskiego, Fierrabrasa Schuberta i Podróży do Reims Rossiniego.

Od 1979 do 1987 był głównym dyrygentem London Symphony Orchestra, a w 1989 objął po Herbercie von Karajanie stanowisko głównego dyrygenta Berliner Philharmoniker, które opuścił w 2002 i przeszedł na emeryturę.

Abbado wykonywał i nagrywał wiele dzieł muzyki romantycznej. Znany jest również ze swoich interpretacji muzyki współczesnej (Arnold Schönberg, Karlheinz Stockhausen, Luigi Nono).

W roku 1998 stworzył festiwal muzyczny Wien Modern, którego formuła uległa od tego czasu poszerzeniu i obecnie uwzględnia wszystkie przejawy sztuki współczesnej. Festiwal odbywał się co roku pod kierownictwem założyciela. Abbado chętnie pracował także z młodymi muzykami. Był założycielem i dyrektorem European Union Youth Orchestra (1978) i Gustav Mahler Jugend Orchestra (1986).

Dyrygował orkiestrą Berliner Philharmoniker podczas nagrywania albumu Moment of Glory zespołu Scorpions. Płyta została wydana w 2000.

Dokonał wielu wybitnych nagrań płytowych. Do najwybitniejszych należą kompletne lub bardzo obszerne wybory symfonii Beethovena, Mendelssohna, Schuberta, Brahmsa, Czajkowskiego i Mahlera, koncertów fortepianowych Beethovena, Mozarta, Chopina, Brahmsa i Czajkowskiego, oper Rossiniego i Verdiego oraz bardzo liczne nagrania muzyki XX wieku.

Był laureatem licznych nagród i wyróżnień, m.in. doktorem honoris causa uniwersytetów w Cambridge, Aberdeen i Ferrarze^[3].

30 sierpnia 2013 w uznaniu zasług został mianowany przez prezydenta Giorgio Napolitano dożywotnim senatorem^[4].

Przypisy

Bibliografia

• bach-cantatas.com - Claudio Abbado
• DavidD. Nice DavidD., Claudio Abbado obituary, theguardian.com, 20 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-20]  (ang.).
• AllanA. Kozinn AllanA., Claudio Abbado, a Conductor With Global Reach, Dies at 80, nytimes.com, 20 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-20]  (ang.).
• MartinM. Anderson MartinM., Claudio Abbado: Conductor whose work in Milan, Berlin and elsewhere led him to be hailed as one of the 20th century's finest, independent.co.uk, 22 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-22]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Dyskografia Claudio Abbado. abbadiani.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-13)].