Clay Guida
 Clayton Guida w 2007 | |
| Pseudonim | The Carpenter |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 170 cm |
| Masa ciała | 70 kg |
| Styl walki | |
| Debiut | 2003 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub | Midwest Training Center (przed 2009) |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 60 |
| Zwycięstwa | 38 |
| Przez nokauty | 7 |
| Przez poddania | 14 |
| Przez decyzje | 16 |
| Porażki | 22 |
| Remisy | 0 |
| Nieodbyte | 0 |
| |
Clay Guida (ur. 8 grudnia 1981 w Round Lake) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), mistrz organizacji Strikeforce wagi lekkiej z 2006. Obecnie związany z UFC.
Życiorys
Urodzony i wychowany w Illinois we włoskiej rodzinie, zaczął uprawiać zapasy w wieku pięciu lat i był sportowcem trzech dyscyplin w Johnsburg High School. Kontynuował karierę zapaśniczą w Harper College, gdzie rywalizował z wagą 67,5 kg. Jest młodszym bratem Jasona Guidy, który jest również zawodnikiem MMA[1].
Kariera MMA
Wczesna kariera
W mieszanych sztukach walki zadebiutował 26 lipca 2003 przegrywając z Adamem Copenhaverem przez poddanie[2]. Od 2003 do 2006 walczył na mniejszych galach pokonując m.in. pochodzącego z Polski Barta Palaszewskiego, uzyskując bilans 18-4 i zostając mistrzem kilku lokalnych organizacji m.in. Xtreme Fighting Organization (XFO)[2]. 10 marca 2006 zdobył mistrzostwo Strikeforce wagi lekkiej wygrywając z Joshem Thomsonem na punkty[3]. Pas stracił w pierwszej obronie na rzecz Gilberta Melendeza[4]. Jeszcze w tym samym roku związał się z Ultimate Fighting Championship.
UFC
W latach 2006–2010 pokonywał m.in. Marcusa Aurélio (UFC 74), Nate’a Diaza (UFC 94) oraz Rafaela dos Anjosa (UFC 117)[2]. Przegrane boje z Rogerem Huertą i Diego Sanchezem były ogłaszane walkami roku kolejno 2007 i 2009 roku przez Wrestling Observer Newsletter oraz FIGHT! Magazine.
W 2011 roku zwyciężał nad utytułowanymi zawodnikami – byłym mistrzem PRIDE FC Takanorim Gomim[2] i byłym mistrzem WEC Anthonym Pettisem[2]. Pod koniec roku, w listopadzie przegrał na punkty w eliminatorze do walki o pas wagi lekkiej z Bensonem Hendersonem[2]. Od 2012 do 2015 toczył zwycięskie starcia m.in. z Tatsuyą Kawajirim[2] oraz przegrane m.in. z Grayem Maynardem[2] i przed czasem z Chadem Mendesem[2].
25 czerwca 2017 na gali UFC Fight Night: Chiesa vs. Lee pokonał jednogłośnie na punkty Erika Kocha[2], natomiast 11 listopada 2017 znokautował w rewanżu Diego Sancheza w pierwszej rundzie[2].
11 listopada 2017 roku podczas UFC Fight Night: Poirier vs. Pettis zmierzył się z Joe Lauzonem. Wygrał przez TKO w pierwszej rundzie[5].
Oczekiwano, że zmierzy się z Bobbym Greenem 9 czerwca 2018 roku na UFC 225, ale Green wycofał się z walki, powołując się na kontuzję i został zastąpiony przez Charlesa Oliveirę[6]. Przegrał walkę przez poddanie gilotynowe w pierwszej rundzie[7].
Następnie zmierzył się z byłym mistrzem dwóch kategorii wagowych UFC, B.J. Pennem 11 maja 2019 roku na UFC 237. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[8].
W kolejnym pojedynku został poddany przez Jima Millera duszeniem gilotynowym w pierwszej minucie pierwszej rundy 3 sierpnia 2019 r. na UFC on ESPN 5[9].
Guida zmierzył się z Bobbym Greenem 20 czerwca 2020 podczas UFC Fight Night: Blaydes vs. Volkov. Przegrał walkę jednogłośną decyzją[10].
W pierwszej walce nowego czterowalkowego kontraktu skrzyżował rękawice z Michaelem Johnsonem 6 lutego 2021 roku na UFC Fight Night 184. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[11].
21 sierpnia 2021 na gali UFC on ESPN 29 zmierzył się z Markiem Madsenem. Przegrał walkę przez niejednogłośną decyzję[9].
4 grudnia 2021 na UFC on ESPN: Font vs. Aldo zmierzył się z Leonardo Santosem. Po widowiskowej demolce, jaką Guidzie sprezentował Santos w pierwszych dwóch minutach walki, Amerykanin odwrócił losy pojedynku i poddał rywala, wielokrotnego mistrza świata BJJ. To zwycięstwo przyniosło mu bonus za walkę wieczoru[12].
Podczas gali UFC Fight Night 216, która odbyła się 3 grudnia 2022 stoczył pojedynek ze Scottem Holtzmanem[13]. Wygrał niejednogłośną decyzją sędziów (29-28, 28-29, 29-28)[14].
Sponsoring i życie prywatne
Wystąpił w krajowej reklamie SafeAuto Insurance. Reklama została nakręcona w Columbus, w kwietniu 2011 roku. Jest jednym z kilku zawodników reprezentujących SafeAuto Fight Team[15].
Kariera Guidy jest zarządzana przez VFD Sports Marketing, firmę zajmującą się marketingiem sportowym, która koncentruje się na sportowcach UFC[16].
Jest fanem Chicago Bears i Chicago Cubs, jak i amerykańskiej grupy rockowej – Grateful Dead. Uczestniczył w pokazach zjazdowych GD50 Grateful Dead[17].
Osiągnięcia[18]
Mieszane sztuki walki
- 2004–2005: mistrz Xtreme Fighting Organization w wadze lekkiej (-70 kg)
- 2005: Xtreme Kage Kombat – 1. miejsce w turnieju wagi lekkiej
- 2005: mistrz Combat Do Fighting Challenge w wadze lekkiej
- 2006: mistrz Strikeforce w wadze lekkiej
- 2007: FIGHT! Magazine – walka roku przeciwko Rogerowi Huercie[19]
- 2009: Wrestling Observer Newsletter, World MMA Awards – walka roku przeciwko Diego Sanchezowi[20]
Przypisy
- ↑ Clay Guida’s Painful Motivation to Succeed | UFC, www.ufc.com, 14 września 2018 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Statystyki i rekord MMA na sherdog.com. sherdog.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ Wyniki gali Strikeforce: Shamrock vs. Gracie na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ Wyniki gali Strikeforce: Revenge na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ Jay Anderson, UFC Norfolk Gains Joe Lauzon vs. Clay Guida, Cageside Press, 28 sierpnia 2017 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Phil Thompson, Johnsburg’s Clay Guida faces Bobby Green in UFC 225 battle of little bigmouths, chicagotribune.com [dostęp 2021-12-05].
- ↑ UFC 225 results: Charles Oliveira spoils Clay Guida’s homecoming, ties Royce Gracie record, MMA Junkie, 9 czerwca 2018 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Jay Anderson, UFC 237 Results: Strong Start for BJ Penn Not Enough, Clay Guida Wins Decision, Cageside Press, 11 maja 2019 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ a b Josh Evanoff, UFC Newark Results: Jim Miller Stuns, Submits Clay Guida, Cageside Press, 3 sierpnia 2019 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Josh Evanoff, UFC on ESPN 11 Results: Bobby Green Outlasts Clay Guida, Cageside Press, 20 czerwca 2020 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Dan Doherty, UFC Vegas 18 Results: Clay Guida’s Aggression Overwhelms Michael Johnson, Cageside Press, 6 lutego 2021 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Cloud, Clay Guida powraca z zaświatów i poddaje Leonarda Santosa, wielokrotnego mistrza świata BJJ | MMAROCKS, MMA Rocks!, 5 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-05] (pol.).
- ↑ Michał Tkaczuk, Clay Guida stoczy pojedynek z byłym rywalem Mateusza Gamrota na grudniowej gali UFC | MMAROCKS, MMA Rocks!, 26 sierpnia 2022 [dostęp 2022-12-02] (pol.).
- ↑ UFC on ESPN 42: Thompson vs. Holland - wyniki na żywo, MMA PL, 3 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-04] (pol.).
- ↑ SafeAuto, SafeAuto Insurance Commercial Featuring MMA Star Clay Guida, 3 czerwca 2011.
- ↑ VFD Marketing Unveils Clay Guida’s UFC on FOX 12 Fight Shorts, web.archive.org, 5 października 2017 [dostęp 2021-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-05].
- ↑ Author Team ME, Clay Guida defeats Anthony Pettis, MiddleEasy, 5 czerwca 2011 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Profil na UFC.com. ufc.com.com. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
- ↑ 2007 FIGHT! Awards | FIGHT! Magazine, www.fightmagazine.com [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
- ↑ 2009 World MMA Awards Results – Featuring A Drunken Diego Sanchez Video – SBNation.com, www.sbnation.com [dostęp 2017-11-17].
Linki zewnętrzne
| Mężczyźni (waga ciężka) |
|
|---|---|
| Mężczyźni (waga półciężka) |
|
| Mężczyźni (waga średnia) |
|
| Mężczyźni (waga półśrednia) |
|
| Mężczyźni (waga lekka) |
|
| Kobiety (waga piórkowa) |
|
| Kobiety (waga kogucia) |
|
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Autor: Lee Brimelow, Licencja: CC BY 2.0
Oktagon. Oktagon (UFC 74). Guida vs Aurelio.
Autor: Oryginalnym przesyłającym był East718 z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 3.0
Author: Gavin Ng. Permission is on file with the WMF.