Cleistopholis glauca

*Cleistopholis glauca*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	magnoliopodobne
Rząd	magnoliowce
Rodzina	flaszowcowate
Rodzaj	Cleistopholis
Gatunek	Cleistopholis glauca
	Nazwa systematyczna
	Cleistopholis glauca Pierre ex Engl. & Diels; Monogr. Afrik. Pflanzen-Fam. 6: 35 1901
Synonimy
	Cleistopholis bequaertii De Wild.; Cleistopholis grandiflora De Wild.; Cleistopholis lucens De Wild.;
	Cleistopholis bequaertii De Wild.; Cleistopholis grandiflora De Wild.; Cleistopholis lucens De Wild.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Cleistopholis glauca Pierre ex Engl. & Diels – gatunek rośliny z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae Juss.). Występuje naturalnie w Republice Środkowoafrykańskiej, Kamerunie, Gwinei Równikowej, Gabonie, Kongo, Demokratycznej Republice Konga oraz Angoli^[5]^[6].

Morfologia

Pokrój: Zimozielone drzewo dorastające do 10–35 m wysokości. Kora jest podłużnie spękana^[6].
Liście: Mają eliptyczny, odwrotnie lancetowaty lub podłużnie odwrotnie owalny kształt. Mierzą 5–15 cm długości oraz 2–5 cm szerokości. Są prawie skórzaste. Nasada liścia jest klinowa. Wierzchołek jest długo spiczasty. Ogonek liściowy jest nagi i dorasta do 10–20 mm długości^[6].
Kwiaty: Zebrane po 8–9 w podbaldachach. Rozwijają się w kątach pędów. Mają zieloną barwę. Działki kielicha mają trójkątnie owalny kształt i dorastają do 2 mm długości. Płatki zewnętrzne są skórzaste, mają eliptycznie podłużny kształt i osiągają do 10–15 mm długości, natomiast wewnętrzne są owalnie prawie okrągłe i mierzą 2 mm długości. Kwiaty mają około 100 pręcików i 9–13 słupków^[6].
Owoce: Prawie siedzące, zebrane po 12–21 tworząc owoc zbiorowy. Mają odwrotnie jajowaty kształt. Osiągają 18–30 cm długości i 1–5 cm szerokości^[6].

Rośnie w wilgotnych lasach, na brzegach rzek^[6].

Włóknista kora jest używana do produkcji lin, natomiast jako wywar służy jako lek powodujący wymioty^[6].

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
↑ ^a ^b Cleistopholis glauca Pierre ex Engl. & Diels. The Plant List. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
↑ Cleistopholis glauca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ Cleistopholis glauca – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Cleistopholis glauca. Plantes & botanique. [dostęp 2015-08-22]. (fr.).