Clemente Domínguez y Gómez
| Clemente Domínguez y Gómez | |
| Papież Kościoła Palmariańskiego | |
.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 maja 1946 |
| Data i miejsce śmierci | 22 marca 2005 |
| Papież Kościoła Palmariańskiego | |
| Okres sprawowania | 1978–2005 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | Zakon Karmelitanów od Najświętszego Oblicza |
| Prezbiterat | 31 grudnia 1975 |
| Nominacja biskupia | 1976 |
| Sakra biskupia | 11 stycznia 1976 |
| Pontyfikat | 15 sierpnia 1978 |
| Data konsekracji | 11 stycznia 1976 |
|---|---|
| Konsekrator |
Clemente Domínguez y Gómez (ur. 23 maja 1946 w Sewilli, zm. 22 marca 2005 w El Palmar de Troya) – mistyk chrześcijański, papież Kościoła Palmariańskiego jako Grzegorz XVII w latach 1978–2005.
Życiorys
Clemente Domínguez y Gómez od 1969 r. był blisko związany z ośrodkiem religijnym w El Palmar de Troya; ośrodek ten miał być według wiernych miejscem objawień maryjnych od 1968. Także Domínguez ogłaszał, że był świadkiem objawień Maryi (po raz pierwszy 30 września 1969), pod wpływem których uznał za heretycką politykę reform Kościoła katolickiego po II soborze watykańskim. Przez pewien czas pozostawał pod wpływem arcybiskupa Marcela Lefebvre’a. Według świadectw swoich zwolenników był stygmatykiem.
Także pod wpływem wizji maryjnych założył w 1975 własny zakon, karmelitów Świętego Oblicza (Orden de los Carmelitas de la Santa Faz). W t.r. przyjął imię brata Fernando oraz święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa wietnamskiego Petera Ngô Đình Thục; ten sam duchowny udzielił Dominguezowi kilka dni później sakry biskupiej. Jednocześnie wyświęcono kilku jego zwolenników. Za samowolne dokonanie święceń arcybiskup Ngô Đình Thục został ukarany ekskomuniką.
W maju 1976 Clemente Domínguez stracił wzrok w wypadku samochodowym; nie przerwało to jednak jego wizji religijnych. W jednym z objawień miał mu się ukazać Chrystus w towarzystwie św. Piotra i św. Pawła; pod wpływem tej wizji Domínguez ogłosił się wikariuszem Chrystusa na ziemi i następcą papieża Pawła VI. Po śmierci Pawła VI (6 sierpnia 1978) przyjął imię Grzegorza XVII i został koronowany 15 sierpnia 1978 roku w Sewilli przez mianowanych przez siebie kardynałów.
Jako papież stanął na czele tzw. Kościoła Palmariańskiego i rezydował w Palmar de Troya. Miał około 2000 zwolenników (w tym około 60 księży), kaplice także poza Hiszpanią (w Wielkiej Brytanii i Ameryce Łacińskiej). Stworzył dwa nowe dogmaty – „o niepokalanym poczęciu św. Józefa” oraz „o cielesnej obecności Matki Boskiej w Eucharystii”. Obłożył ekskomuniką rezydujących w Watykanie Jana Pawła I i Jana Pawła II oraz wyklął króla Hiszpanii Jana Karola. Kanonizował między innymi generała Franco, admirała Carrero Blanco, Jose Antonia Prima de Riverę oraz Krzysztofa Kolumba. Według wiary swoich zwolenników miał być ostatnim papieżem i ponieść śmierć męczeńską na krzyżu około 2015 w Jerozolimie. Proroctwo się nie spełniło – zmarł w marcu 2005 w Palmar de Troya. Jego następcą został Manuel Corral, który przyjął imię Piotra II.
Imię Grzegorza XVII przybrał w 1968 także inny samozwańczy papież, Kanadyjczyk Gaston Tremblay.
