Cmentarz Francuski w Gdańsku

Cmentarz Francuski

Województwo	pomorskie
Miasto	Gdańsk
Adres	ul. Powstańców Warszawskich 35[1]
Typ cmentarza	wojenny
Liczba grobów	1152[2]
Liczba kwater cmentarnych	8[3]
Data otwarcia	1967
Zarządca	GZDiZ
Położenie na mapie Gdańska Cmentarz Francuski
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Cmentarz Francuski
Położenie na mapie województwa pomorskiego Cmentarz Francuski
54°21′28,818″N 18°37′36,986″E/54,358005 18,626941

Cmentarz Francuski – cmentarz wojenny w Gdańsku, miejsce pochówku jeńców francuskich zmarłych na terenie Polski w XIX i XX wieku.

Historia

Pod koniec lat 40. XX wieku zaczęto przygotowywać w Gdańsku cmentarz na którym miałyby zostać zebrane szczątki żołnierzy francuskich, spoczywające wówczas w różnych miejscach Polski. Do początku lat 60. udało się jednak wyłącznie wznieść pomnik z trzema krzyżami, który stoi na cmentarzu do dziś^[2]. Nekropolię otwarto przed wizytą Charlesa de Gaulle w Polsce, która miała miejsce w 1967 roku^[1]. Jest największym cmentarzem francuskim położonym poza granicami Francji^[1][3]. Spoczywają na nim jeńcy francuscy, zmarli w niewoli na terenie całej Polski. Jeńcy ci dostali się do niewoli w trakcie bitwy pod Sedanem (1870), będącej częścią wojny francusko-pruskiej oraz podczas obydwu wojen światowych^[3]. W trakcie budowy cmentarza, zbiegiem okoliczności natrafiono na szczątki żołnierzy francuskich, zmarłych w trakcie oblężenia Gdańska w 1807, które również spoczywają w tym miejscu^[2].

10 września 1967 r. cmentarz odwiedził Charles de Gaulle. 15 czerwca 1989 r. nekropolię wizytował François Mitterrand^[2].

Charakterystyka

Cmentarz ma powierzchnię ok. 2 ha i składa się z 8 kwater^[1]. Spoczywają tu 1152 osoby, z czego znana jest tożsamość 329 z nich. Obecne nagrobki pochodzą z 2002 roku, kiedy cmentarz przeszedł renowację. Pochowani są tutaj wyznawcy różnych religii, niektóre nagrobki mają postać muzułmańskich steli^[2]. Patronat nad cmentarzem pełni ambasador Francji w Polsce^[3]. Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków miasta Gdańska^[4].

Przypisy