Cmentarz prawosławny w Księżpolu

	Cmentarz prawosławny w Księżpolu
	Cmentarz prawosławny w Księżpolu
	; Widok ogólny; w głębi po lewej kaplica
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Księżpol
Typ cmentarza	wyznaniowy
Wyznanie	prawosławne
Stan cmentarza	czynny
Powierzchnia cmentarza	1 ha
Liczba kwater cmentarnych	bez podziału
Data otwarcia	ok. 1875
Zarządca	Parafia Świętej Trójcy w Tarnogrodzie
	Położenie na mapie gminy Księżpol Cmentarz prawosławny w Księżpolu
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Cmentarz prawosławny w Księżpolu
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Cmentarz prawosławny w Księżpolu
	Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego Cmentarz prawosławny w Księżpolu
	50°25′13″N 22°45′07″E/50,420278 22,751944

Cmentarz prawosławny w Księżpolu – nekropolia w Księżpolu, utworzona w ok. 1875 na potrzeby miejscowej ludności prawosławnej. Czynna do dzisiaj.

Historia i opis

Cmentarz został założony ok. 1875 na rzecz miejscowej parafii prawosławnej, świeżo restytuowanej w ramach likwidacji unickiej diecezji chełmskiej^[1]. Został pomyślany jako kontynuacja starszego cmentarza^[1]. Do końca XIX w. ludność użytkowała oba cmentarze, lecz początku XX w. jedyną czynną nekropolią prawosławną pozostał nowy cmentarz^[1]. Do dziś służy prawosławnej społeczności, a opiekę sprawuje nad nim parafia Świętej Trójcy w Tarnogrodzie^[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii zachowało się ok. 30 całych lub zdekompletowanych kamiennych nagrobków sprzed 1945. Są to krzyże na prostopadłościennych postumentach, słupach imitujących pnie drzew i z obeliskowymi nadstawami dekorowane akroterionami, tympanonami oraz roślinnymi ornamentami^[1]. Wśród współczesnych nagrobków dominują lastrikowe, betonowe i marmurowe stelle z łacińskimi krzyżami^[1]. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w językach cerkiewnosłowiańskim i polskim^[1].

Wokół cmentarza rośnie 50 wiązów, 15 lip, 5 dębów oraz po 3 topole i jesiony^[1]. W częściach środkowej i północnej występują sumak octowiec, bez czarny, śnieguliczka oraz samosiewy wiązu i lipy^[1].