Codex Euricianus

Codex Euricianus (łac. Kodeks Euryka) – pierwszy zbiór prawa zwyczajowego Wizygotów, najstarszy z zachowanych spisów praw szczepowych germańskich, określanych ogólną nazwą Leges Barbarorum. Wydany około 475 przez króla Euryka, wpływ na jego kształt miało prawo rzymskie. W późniejszych czasach był wielokrotnie nowelizowany.

Został wydany dla ludności gockiej, ale z przekazów źródłowych wynika, że mógł on być stosowany także wobec ludności rzymskiej. Narzucanie Rzymianom obcego prawa jednak się nie powiodło. Kodeks Euryka wprowadzał do prawa Gotów rzymskie konstrukcje prawne, takie jak np. testament, podatek od darowizny, oprocentowaną pożyczkę czy użycie dokumentu w praktyce sądowej. Sporo przepisów dotyczyło niewolników.

Bibliografia

• A. Dziadzio, Powszechna historia prawa, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2008, s. 49
• B. Lesiński, W. Rozwadowski, Historia prawa sądowego. Zarys wykładu, Wyd. Ars boni et aequi, Poznań 2007, ​ISBN 978-83-60550-07-6​