Col d’Izoard

Col d’Izoard
Ilustracja
Pomnik na szczycie Col d’Izoard
Państwo Francja
Wysokość2360 m n.p.m.
PasmoAlpy Kotyjskie
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Col d’Izoard”
Ziemia44°49′12″N 6°44′07″E/44,820000 6,735278
Col d'Izoard. Po prawej skłon południowy, zwany Casse Déserte
Col d'Izoard, skłon północny (w centrum „schronisko Napoleona”)

Col d’Izoard (2360 m n.p.m.) – jedna z wyższych przejezdnych przełęczy alpejskich we francuskich Alpach Kotyjskich, części Alpach Zachodnich, w departamencie Alpy Wysokie.

Położenie

Znajduje się w bocznym grzbiecie Alp Kotyjskich, odchodzącym od głównego grzbietu Alp w kierunku zachodnim. Leży pomiędzy masywem najwyższego lokalnie szczytu, Grand Pic de Rochebrune (3324 m n.p.m., na wschodzie) i masywem Pic de Beaudois (2833 m n.p.m., na zachodzie)[1].

Przełęcz oddziela od głównego grzbietu wododziałowego Alp rozległą grupę górską, wypełniającą obszar między dolinami Durance (na zachodzie) oraz jej dopływów: Cerveyrette (na północy) i Guil (na południu).

Charakterystyka

Przełęcz ma formę dość szerokiego, kamienisto-trawiastego siodła, wciętego w generalnie skalisty grzbiet. Oba stoki są strome, kamieniste. Stok południowy, mocno nasłoneczniony, wyjątkowo suchy i w znacznej części pozbawiony roślinności, nosi nazwę Casse Déserte.

W kierunku północnym spływa spod przełęczy drobny ciek wodny, lewobrzeżny dopływ Cerveyrette, natomiast w kierunku południowym - Torrent de la Rivière, dopływ Guil[1].

Droga przez przełęcz

Pierwotnie przez przełęcz biegła jedynie górska ścieżka, używana przez pasterzy. Z czasem stała się ona dostępna dla podróżujących konno lub na mułach. Droga jezdna została zbudowana na początku lat 90. XIX w. jako strategiczna droga wojskowa i oddana do użytkowania w 1893 r. Łączy region Briançonnais na północy z regionem Queyras na południu. Obecnie funkcjonuje jako droga nr D 902, łącząc Briançon na północy z Château-Ville-Vieille na południu. Pod względem połączenia drogowego ma ona małe znaczenie, gdyż droga wiodąca przez dolinę Durance jest krótsza i lepiej zbudowana.

Przejazd przez przełęcz jest zamknięty w sezonie zimowym, tj. od listopada do początku czerwca. Droga utrzymywana jest jedynie do przysiółka le Laus (gmina Cervières) po stronie północnej oraz do przysiółka Brunissard (gmina Arvieux) po stronie południowej[2].

Obiekty na przełęczy

W siodle przełęczy w 1934 r. ustawiono obelisk, upamiętniający 50-lecie budowy drogi. Naprzeciwko niego znajduje się niewielkie muzeum wyścigu kolarskiego Tour de France oraz wybudowany w 1989 r. punkt odpoczynkowy dla rowerzystów. Na siodle miejsca parkingowe dla samochodów.

Schronisko Napoleona

Tuż pod przełęczą, po jej północnej stronie, na wysokości 2290 m n.p.m. znajduje się jedno z tzw. schronisk Napoleona (fr. refuge Napoléon), zbudowanych w 1858 r. na mocy testamentu Napoleona Bonaparte. Obiekt działa do dnia dzisiejszego, oferując kilka pokoi noclegowych i restaurację. Przeznaczony pierwotnie dla podróżnych, jest obecnie wykorzystywany głównie przez turystów. Jest czynny od początku czerwca do końca września oraz od połowy grudnia do końca marca[2].

Przełęcz w dziejach Tour de France

Przełęcz regularnie pojawia się na trasie Tour de France. Jest na niej wówczas z reguły ustanawina premia górska. Przy podjeździe pod przełęcz od strony południowej, po lewej stronie szosy, umieszczona jest tablica, poświęcona pamięci wybitnych cyklistów, Louisona Bobeta i Fausto Copiego, zwycięzców premii na przełęczy w latach 1949-1954.

Zwycięzcy premii górskich Tour de France na przełęczy Izoard

RokZawodnikKraj
2006Stefano Garzelli Włochy
2003Aitor Garmendia Arbilla Hiszpania
2000Santiago Botero Kolumbia
1993Claudio Chiappucci Włochy
1989Pascal Richard Szwajcaria
1986Eduardo Chozas Hiszpania
1976Lucien Van Impe Belgia
1975Bernard Thévenet Francja
1973José-Manuel Fuente Hiszpania
1972Eddy Merckx Belgia
1965Joaquim Galera Hiszpania
1960Imerio Massignan Włochy
1958Federico Bahamontes Hiszpania
1956Valentin Huot Francja
1954Louison Bobet Francja
1953Louison Bobet Francja
1951Fausto Coppi Włochy
1950Louison Bobet Francja
1949Fausto Coppi Włochy
1948Gino Bartali Włochy
1947Jean Robic Francja
1939Sylvère Maes Belgia
1938Gino Bartali Włochy
1937Julián Berrendero Hiszpania
1936Sylvère Maes Belgia
1927Nicolas Frantz Luksemburg
1926Bartolomeo Aymo Włochy
1925Bartolomeo Aymo Włochy
1924Nicolas Frantz Luksemburg
1923Henri Pélissier Francja
1922Philippe Thys Belgia

Galeria

Przypisy

  1. ↑ a b Carte touristique 1:100 000 nr 54 "Grenoble. Gap", wyd. 3, IGN France, Paris 1977;
  2. ↑ a b wg strony Refuge Napoléon du col d'Izoard [1]

Linki zewnętrzne

Najwyższe alpejskie przełęcze na trasie Tour de France
powyżej 2000 m n.p.m.
poniżej 2000 m n.p.m.
  • Col de la Madeleine (2000 m)
  • Cormet de Roselend (1967 m)
  • Col du Glandon (1924 m)
  • Col de Joux-Plane (1700 m)
  • Col des Saisies (1633 m)
  • Col de la Colombière (1618 m)
  • Col du Télégraphe (1566 m)
  • Col des Aravis (1487 m)

Media użyte na tej stronie

France relief location map.jpg
Autor: Eric Gaba (Sting - fr:Sting), Licencja: CC BY-SA 4.0
Blank physical map of metropolitan France for geo-location purpose.
Scale : 1:14 816 000 (accuracy : about 3,7 km) for the bathymetry. More maps of France, view → Commons Atlas of France.
Mountain pass 12x12 n.svg
oriented mountain pass symbol : n ne e se
Col d'Izoard - img 50335.jpg
Autor: Pmau, Licencja: CC BY-SA 4.0
Versant nord du Col d'Izoard.
Panorama sur le col d'Izoard.jpg
Autor: Marc Mongenet, Licencja: CC BY-SA 4.0
Panorama sur le col d'Izoard et la Casse déserte, Hautes-Alpes, France.
Izoard3.jpg
Autor: Zehnfinger, Licencja: CC BY 3.0
Col Izoard, north part of the street, just after the pass
Casse Deserte.jpg
(c) Stephan Brunker, CC-BY-SA-3.0
Casse Deserte an der Südseite des Izoardpasses
Au col d'Izoard.JPG
Autor: Anthospace, Licencja: CC BY-SA 3.0
Au sommet du col d'Izoard, le petit musée du Tour de France