Coloni

Coloni
Ilustracja
Logo zespołu
Pełna nazwa

Scuderia Coloni

Aktywna

od 1982

Siedziba

Perugia

Ważni ludzie
Założyciel

Enzo Coloni

Dyrektor

Paolo Coloni

Dyrektor techniczny

Fidalma Coloni

Inne
Debiut

Grand Prix Włoch 1987

Ostatni wyścig

Grand Prix Australii 1991

Strona internetowa

Coloni (pełna nazwa: Scuderia Coloni, wcześniej Enzo Coloni Racing Car Systems) – włoski zespół wyścigowy, były konstruktor Formuły 1. Poza Formułą 1 zespół brał także udział w wyścigach Formuły 3000, serii GP2, azjatyckiej serii GP2, Euroseries 3000, Superleague Formula, Formuły BMW i włoskiej Formuły 3.

Początki

Zespół został założony w 1983 roku przez Enzo Coloniego, kierowcę wyścigowego z Perugii. Coloni ścigał się w latach 70. i na początku 80. W 1982 roku w wieku 36 lat zdobył mistrzostwo kierowców Włoskiej Formuły 3. Wziął także udział w dwóch wyścigach Formuły 2. Pod koniec 1982 roku zakończył karierę zawodnika i założył własny zespół, który początkowo ścigał się we Włoskiej Formule 3.

Formuła 3, Formuła 3000 (1983–1986)

Sukces przyszedł prawie natychmiastowo, kiedy to w 1984 roku zespół zdobył mistrzostwo włoskiej Formuły 3 z Ivanem Capellim. W 1986 roku zespół Coloni pojawił się w Formule 3000, korzystając z przestarzałych nadwozi March 85B. Jego kierowcami byli Nicola Larini i Gabriele Tarquini, ale występy były nieudane. Mimo to zespół zadebiutował w Formule 1 w następnym roku.

Formuła 1 (1987–1991)

Coloni-Ford (1987–1989)

Ogłoszenie FIA, że od 1989 roku zakazuje się używania turbo w celu uczynienia sportu bardziej przystępnym, było bodźcem dla Coloniego, by wejść do Formuły 1. Pierwszy występ tego zespołu miał miejsce w Grand Prix Włoch 1987. Pomalowany na żółto model FC187, napędzany przygotowanymi przez Novamotor silnikami Cosworth DFZ, był prostą maszyną zaprojektowaną przez byłego pracownika Dallary, Roberto Oriego. Enzo Coloni sam wykonał pierwszą jazdę, ale kierowcą był Nicola Larini. Samochód nie był dostatecznie przygotowany, więc Larini nie zakwalifikował się do wyścigu. Po ominięciu Grand Prix Portugalii kolejnym wyścigiem dla zespołu Coloni było Grand Prix Hiszpanii, do którego Larini się zakwalifikował, ale odpadł z wyścigu na ósmym okrążeniu z powodu awarii zawieszenia. W kończących sezon zamorskich Grand Prix (Meksyk, Japonia, Australia) Coloni nie wziął udziału. Jako zespół został sklasyfikowany na koniec sezonu na ostatniej, 16 pozycji.

Sezon 1988 był dla Coloni pierwszym pełnym sezonem w Formule 1 i rozpoczął się dobrze, mimo że „nowy” FC188 był prawie identyczny, jak poprzednik. Nowy kierowca, Gabriele Tarquini, kwalifikował się regularnie i zajął ósme miejsce w wyścigu o Grand Prix Kanady, najlepsze w historii startów Coloni w Formule 1. Ze względu na brak pieniędzy w trakcie sezonu prowadzono bardzo mało prac rozwojowych, co spowodowało, że zespół nie mógł być pewien osiągania dobrych wyników podczas nie tylko wyścigów czy kwalifikacji, ale nawet prekwalifikacji. Zespół nie zdobył w tamtym sezonie punktów, kończąc sezon na 15 pozycji, przed Osellą, EuroBrunem i Zakspeedem.

Mimo ciągłego braku funduszy, na sezon 1989 Coloni wystawił dwa samochody: jeden dla Roberto Moreno, a drugi dla Pierre-Henri Raphanela. FC188B był kolejnym rozwinięciem modelu z 1987 roku. Był trudny w prowadzeniu i przeciętnie około 20 km/h wolniejszy od konkurencji. Niemniej jednak obaj kierowcy byli w stanie zakwalifikować się do Grand Prix Monako; był to jedyny wyścig Formuły 1, w którym wystartowały dwa samochody Coloni. W Kanadzie Coloni zaprezentował nowy samochód (Coloni C3), który został zaprojektowany przez byłego pracownika AGS, Christiana Vanderpleyna. C3 był w zasadzie dobrym projektem, ale zespół nie miał z tego powodu korzyści w związku z całkowitym brakiem testów, co oznaczało, że zespół często nie mógł znaleźć odpowiednich ustawień na Grand Prix. Przez resztę sezonu C3 kwalifikował się do wyścigu tylko trzykrotnie, a miało to miejsce w Grand Prix Kanady, Wielkiej Brytanii i Portugalii. Do wszystkich tych wyścigów kwalifikował się Moreno, przy czym do wyścigu o Grand Prix Portugalii startował z wysokiego, 15. miejsca, co miało związek z rozwojem przedniego spojlera. Jednakże podczas rozgrzewki Moreno zderzył się z Eddiem Cheeverem i musiał skorzystać z zapasowego samochodu, który w wyścigu zepsuł się. Z powodu niezadowalających wyników z zespołu został zwolniony Vanderpleyn, a Enzo Coloni sam objął stanowisko inżyniera w zespole. Nie dało to jednak poprawy, podobnie jak zastąpienie w charakterze kierowcy za Raphanela Enrico Bertaggią. Zespół, nie kończąc żadnego wyścigu w sezonie, zajął w klasyfikacji zespołów 18. miejsce, wraz z Zakspeedem. Co więcej, Grand Prix Portugalii okazało się ostatnim wyścigiem, do którego zakwalifikował się kierowca Coloni.

Coloni-Subaru (1990)

Nieoczekiwanie przed sezonem 1990 Coloni podpisało umowę z Subaru, oddziałem Fuji Heavy Industries. Przyniosło to znaczne wsparcie pieniężne i silnik „na wyłączność” za darmo. Japoński koncern przejął 51% zespołu, spłacił długi i podpisał kontrakt na dostawę silników. Był to silnik bokser B12, którego projektantem był w rzeczywistości Carlo Chiti, właściciel firmy Motori Moderni (MM) z siedzibą w Novarze. MM dostarczało silniki V6 zespołowi Minardi w latach 1985–1987. W 1988 Chiti zaprojektował silnik wolnossący V12, który zainteresował Subaru. Pod koniec 1988 roku japońska firma zleciła Chitiemu zaprojektowanie nowego silnika Formuły 1, który miał być typu bokser – tak, jak silniki stosowane w samochodach drogowych Subaru. Silnik ten był gotowy latem 1989 roku, i pod szyldem Subaru, był testowany w samochodach Minardi M188, jednakże z uwagi na zauważalny brak mocy Minardi szybko wycofało się z tego przedsięwzięcia. Po kilku miesiącach poszukiwań, Subaru znalazło zespół Coloni, z którym podpisało umowę. Zmieniono oficjalną nazwę zespołu na Subaru Coloni Racing, a Enzo Coloni został człowiekiem odpowiedzialnym za działalność operacyjną.

Na początku 1990 roku silniki Subaru produkowały około 500 KM mocy, najmniej z całej stawki, tak więc samochody Coloni były jednymi z najwolniejszych w tamtym czasie (wolniejsze były jeszcze tylko samochody Life). Subaru i Chiti ustalili, że trzeba zbudować nowy silnik, a także nowe nadwozie, i powinny być one gotowe na lato, jednakże do tej pory Coloni nadal powinno brać udział w Grand Prix, w „przejściowym” silniku i nadwoziu. Na początku 1990 roku kilku mechaników zespołu próbowało umieścić w jednym z modeli C3 silnik Subaru. Zadanie to nie zostało wykonane aż do dnia, kiedy FIA rozpoczęła przewóz materiałów Formuły 1 do Phoenix. W garażach w Phoenix samochód został po raz pierwszy zmontowany, a na parkingu amerykańskiego supermarketu miały miejsce prywatne „testy”. W dniu prekwalifikacji do Grand Prix Stanów Zjednoczonych ujrzano „nowy” model Coloni, C3B, pomalowany w kolory biały, czerwony i zielony. Nie posiadający airboxa, a mający szerokie i długie boczne wloty powietrza, samochód wyglądał jak czołg, ważył prawie 150 kg więcej od rywali i był bardzo trudny do prowadzenia. Ani w Phoenix, ani w żadnym innym wyścigu, Bertrand Gachot, nowy kierowca Coloni, nie zdołał się prekwalifikować. W dalszej części sezonu dokonano niewielu ulepszeń, co nie wpłynęło pozytywnie na osiągi. Tymczasem w fabryce Coloni w Perugii nikt nie pracował nad nowym samochodem. Enzo Coloni został zwolniony przez Subaru, ale nie dało to poprawy. W czerwcu japońska firma wycofała się całkowicie z Formuły 1, sprzedała zespół z powrotem Enzo Coloniemu. Zespół nie był zadłużony, ale nie miał również sponsorów i silników. Przed Grand Prix Niemiec Coloni podpisało umowę z Cosworthem na dostarczanie silników. W Niemczech pojawił się również ulepszony samochód, oznaczony symbolem C3C. Był to de facto model C3 z 1989 roku, z niewielkimi zmianami w aerodynamice. Samochód był szybszy od C3B, ale niewystarczający do osiągnięcia jakichkolwiek poważnych wyników. Gachot zazwyczaj był w stanie się prekwalifikować, ale w „głównych” kwalifikacjach nie zdołał zająć miejsca premiowanego startem w wyścigu. W ciągu całego sezonu Coloni nie wystartowało w ani jednym wyścigu.

Coloni-Ford (1991)

W sezonie 1991 zespół składał się z sześciu osób. Samochód był kolejną wersją modelu C3 i posiadał kilka detali zaprojektowanych przez studentów Uniwersytetu w Perugii. Model ten oznaczono symbolem C4. Enzo Coloni miał nadzieję, że zatrudni w charakterze kierowcy Andreę de Cesarisa, który posiadał wsparcie finansowe od Marlboro, jednakże włoski kierowca został ostatecznie zawodnikiem zespołu Jordan. Coloni w charakterze kierowcy zatrudnił więc debiutanta, Pedro Chavesa, który wygrał mistrzostwa Brytyjskiej Formuły 3000. Samochód był przestarzały, powolny i trudny w prowadzeniu, wskutek czego Chaves ani razu nie zdołał się prekwalifikować. W domowym Grand Prix Chavesa, Grand Prix Portugalii, zespół Coloni miał tylko jeden silnik, który eksplodował przed sesją prekwalifikacyjną, więc Chaves w ogóle nie wziął w niej udziału. Ostatecznie Portugalczyk opuścił zespół. Na ostatnie dwa wyścigi kierowcą zespołu został Japończyk Naoki Hattori, który osiągał przyzwoite wyniki w niższych seriach, ale nie miał doświadczenia w Formule 1. Rezultaty zespołu nie poprawiły się.

Po sezonie Coloni sprzedał zespół Andrei Sassettiemu, który przemianował go na Andrea Moda Formula i wziął udział w sezonie 1992.

Formuła 3, Formuła 3000, GP2 (1992–obecnie)

W 1991 Coloni wróciło do włoskiej Formuły 3. W latach 1991–1993 dla zespołu jeździł Paolo Coloni, a w 1993 roku zajął drugie miejsce w zawodach Masters of Formula 3. Mimo że Paolo Coloni opuścił Włoską Formułę 3 po 1993 roku, zespół Coloni ścigał się w niej do końca sezonu 1996, kiedy to kierowcami byli Esteban Tuero i Dino Morelli.

Coloni Motorsport przeszło do Formuły 3000 w roku 1997. Przełom nastąpił w sezonie 2002, kiedy dla zespołu jeździli Giorgio Pantano i Enrico Toccacelo. Pantano zakończył tamten sezon na drugim, a Toccacelo na dziewiątym miejscu, a kierowcy ci odnieśli w sumie cztery zwycięstwa. W sezonie 2003 dla zespołu jeździli Ricardo Sperafico i Zsolt Baumgartner. Sperafico zajął w sezonie drugie miejsce, a Baumgartner zadebiutował w Formule 1, podczas domowego Grand Prix Węgier.

Adam Carroll podczas zawodów w Monako w sezonie 2008 Serii GP2

Zespół kontynuował ściganie się w Formule 3000, przemianowanej w 2005 roku na GP2 Series. Pod koniec 2005 roku kierowca Formuły 1 Giancarlo Fisichella połączył siły z Coloni[1]. Ponadto przemianowano nazwę zespołu na Fisichella Motor Sport International (FMSI), Podobna umowa miała miejsce we Włoskiej Formule 3000 w 2005 roku, kiedy to kierowca FMSI, Luca Filippi, wywalczył tytuł mistrzowski. Filippi wystartował w zespole FMSI w sezonie 2006 wraz z Jasonem Tahincioglu (posiadającym wsparcie Petrol Ofisi), ale po trzech wyścigach został zastąpiony przez Giorgio Pantano. Na sezon 2007 zespołowym partnerem Tahincioglu został Antônio Pizzonia, którego zastąpił następnie Adam Carroll. Na sezon 2008 zespół ścigał się w kolorach zespołu Fisichelli w Formule 1 – Force India. Pierwszym samochodem cały sezon jeździł Roldán Rodríguez, a drugim – Adrián Vallés, Adam Carroll i Marko Asmer. Początkowo kontrakt z zespołem podpisał Andy Soucek, ale został zastąpiony przez Rodrígueza krótko przed rozpoczęciem sezonu. Soucek oddał sprawę do sądu. Na sezon 2009 do zespołu dołączyli Andreas Zuber i Luiz Razia. Po szóstej rundzie sezonu Coloni wykupił zespół od Fisichelli, podpisał też nową umowę sponsorską z PartyPokerRacing.com; umowa dotyczy także ich zespołu w Formule BMW Europe[2]. W rundzie w Belgii samochody Coloni zostały skonfiskowane, co wynikało z nakazu sądu w sprawie sporu Soucek-Coloni, jednakże zostały one później zwrócone[3]. W sezonie 2010 kierowcami zespołu byli Alberto Valerio oraz Władimir Arabadżiew. Zapewnili oni zespołowi 10. miejsce w klasyfikacji zespołów. W sezonie 2011 zespół poprawił się o trzy oczka głównie dzięki bardzo dobrym startom Luca Filippi, który zdołał nawet zdobyć tytuł wicemistrza serii. Stefano Coletti i Fabio Onidi zostali ogłoszeni kierowcami ekipy na sezon 2012. Jednak znów jedyne zwycięstwo dla zespołu zdobył Luca Filippi, który zastąpił Colettiego na dwie rundy przed końcem już ostatniego sezonu w historii startów zespołu Coloni w GP2. Już bowiem w trakcie sezonu zespół ogłosił, że pragnie opuścić serię wraz z końcem sezonu, z czym było związane wykluczenie zespołu z punktacji.

Wyniki

Formuła 1

SezonSamochódSilnikOponyKierowcy12345678910111213141516Pkt.Msc.
1987Coloni FC187FordGBRASMRBELMCODETFRAGBRDEUHUNAUTITAPORESPMEXJPNAUS0
Włochy Nicola LariniNZNU
1988Coloni FC188
Coloni FC188B
FordGBRASMRMCOMEXCANDETFRAGBRDEUHUNAUTITAPORESPJPNAUS0
Włochy Gabriele TarquiniNUNUNU148NPKNPKNPKNPK13NUNZ11NPKNPKNZ
1989Coloni FC188B
Coloni C3
FordPBRASMRMCOMEXUSACANFRAGBRDEUHUNAUTITAPORESPJPNAUS0
Brazylia Roberto MorenoNZNZNUNZNZNUNZNUNPKNPKNPKDKNUNPKNPKNPK
Francja Pierre-Henri RaphanelNPKNPKNUNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPK
Włochy Enrico BertaggiaNPKNPKNPKNPKNPKNPK
1990Coloni C3B
Coloni C3C
Subaru
Ford
GUSABRASMRMCOCNDMEXFRAGBRDEUHUNBELITAPORESPJPNAUS0
Belgia Bertrand GachotNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNZNZNZNZNZNZ
1991Coloni C4FordGUSABRASMRMCOCNDMEXFRAGBRDEUHUNBELITAPORESPJPNAUS0
Portugalia Pedro ChavesNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPKNPK
Japonia Naoki HattoriNPKNPK

Formuła 3000

SezonSamochódSilnikOponyKierowcy123456789101112Pkt.Msc.
1986March 85BFordGGBRROMPAUBELANGMUGMEDAUTBIRLEMESP[4][4]
Włochy Gabriele Tarquini13NU84NUNU313NU13
Szwajcaria Franco ForiniNZ
Włochy Guido DaccòNZ14NZ
Włochy Nicola LariniNU
Włochy Alessandro Santin1712
Włochy Nicola TesiniNZNZ
1997Lola T96/50Zytek JuddAGBRPAUFINNURPERHOCAUTBELMUGESP[4][4]
Austria Markus FriesacherNZNZNZNZ17NZNZNU19NZ
Argentyna Emiliano SpataroNZNZNZ11131612NUNU
Francja Oliver Tichy2
1998Lola T96/50Zytek JuddAOSCIMOESPGBRMONPAUAUTHOCHUNBELPERNUR[4][4]
Włochy Giorgio VinellaNZNU2522NZNZNU21NZ1522
Włochy Thomas Biagi410
Portugalia Rui Águas17177NUNU
Francja Oliver Tichy229918NUNU
1999Lola B99/50ZytekASMRMONESPFRAGBRAUTDEUHUNBELEUR[4][4]
Hiszpania Polo VillaamilNZNZNZNZNZ9NZNUNZNZ
Niemcy Norman SimonNUNZ18NZ2210NZ
Brazylia Marcelo Battistuzzi13
Wielka Brytania Dino Morelli10NZ
2000Lola B99/50ZytekASMRGBRESPEURMONFRAAUTDEUHUNBEL[4][4]
Francja Soheil Ayari146NUNUNU22NU
Francja Fabrice Walfisch10NZ
Włochy Fabrizio Gollin6NZ1721014NZNU18NU
2001Lola B99/50ZytekABRASMRESPAUTMONEURFRAGBRDEUHUNBELITA[4][4]
Włochy Fabrizio Gollin6817NU8201210NUNU1210
Brazylia Rodrigo Sperafico13722891215148
Belgia Marc GoossensNU57
2002Lola B02/50Zytek JuddABRASMRESPAUTMONEURGBRFRADEUHUNBELITA[4][4]
Włochy Enrico Toccacelo61266NUNU86NU1NUNU
Włochy Giorgio Pantano8314NUNU431213
2003Lola B02/50Zytek JuddASMRESPAUTMONEURFRAGBRDEUHUNITA[4][4]
Węgry Zsolt Baumgartner107105119119NW
San Marino Christian Montanari9
Brazylia Ricardo Sperafico3NU1DK14341NU3
2004Lola B02/50Zytek JuddASMRESPMONEURFRAGBRDEUHUNBELITA33
30[5]
5
6
Argentyna José María LópezNU635NU4683NU
Austria Mathias Lauda127NU10NU13NUNU146
Belgia Jeffrey van Hooydonk6NU78
Austria Patrick Friesacher35NW15NU
Turcja Can ArtamNU10NU13NU10
Izrael Chanoch NissanyNUNU12

Statystyki w F1 i F3000

RokSeriaZespółKonstruktorZgłoszeniaGPPKTP.P1P2P3Punkt.PPNONSDKNZ
1986Formuła 3000Coloni RacingMarch1019----12--4--
1987Formuła 1Enzo Coloni Racing Car SystemColoni22-NS------1-1
1988Formuła 1Coloni SpAColoni1616-NS------3-8
1989Formuła 1Coloni SpAColoni1632-NS------5127
1990Formuła 1Coloni Racing SrlColoni1616-NS--------16
1991Formuła 1Coloni Racing SrlColoni1515-NS--------15
1997Formuła 3000Coloni MotorsportLola1020----11--3-10
1998Formuła 3000Coloni MotorsportLola1224-----1--6-3
1999Formuła 3000Coloni MotorsportLola1020-----1--2-12
2000Formuła 3000Coloni F3000Lola1020-----2--5-2
2001Formuła 3000Coloni F3000Lola1224---1-3--4--
2002Formuła 3000Coloni F3000Lola1224--41214127--
2003Formuła 3000Coloni MotorsportLola10202-38-22-
2004Formuła 3000CMS Performance
Coloni Motorsport
Lola10
10
20
19
33
30
4
5

1

-
2
1
9
7
-2
-
7
7
--
Razem213193291661 x4637311442194
RokSeriaZespółKonstruktorZgłoszeniaGPPKTP.P1P2P3Punkt.PPNONSDKNZ
Zgłoszenia - starty wszystkich samochodów; GP - zaliczone wyścigi;
P. - pozycja końcowa; P1, P2, P3 - pozycje na podium; Punkt. - punktował; PP - pole position;
NO - najszybsze okrążenia; NS - nie sklasyfikowany; DK - dyskwalifikacje; NZ - nie zakwalifikował się

Seria GP2

RokZespółBolidKierowcyWyścigiWygranePPNOPktM.K.M.Z.
2005Włochy Coloni MotorsportDallara-MecachromeAustria Mathias Lauda230003219
Włochy Gianmaria Bruni171003510
Finlandia Toni Vilander4000259
Włochy Ferdinando Monfardini2000517
2006Włochy Petrol Ofisi FMS InternationalDallara-MecachromeWłochy Luca Filippi180007195
Włochy Giorgio Pantano15300445
Turcja Jason Tahincioglu21000030
2007Włochy Fisichella Motor SportDallara-MecachromeBrazylia Antônio Pizzonia50001279
Wielka Brytania Adam Carroll16201367
Turcja Jason Tahincioglu20000033
2008Włochy Fisichella Motor Sport InternationalDallara-MecachromeHiszpania Roldan Rodriguez20000141310
Hiszpania Adrián Vallés18000521
Wielka Brytania Adam Carroll4000125
Estonia Marko Asmer13000028
2009Włochy PPR.com Scuderia ColoniDallara-MecachromeZjednoczone Emiraty Arabskie Andreas Zuber18000211310
Brazylia Luiz Razia18101819
2010Włochy Scuderia ColoniDallara-MecachromeBrazylia Alberto Valerio1400042210
Portugalia Álvaro Parente40011315
Wielka Brytania James Jakes2000031
Bułgaria Władimir Arabadżiew16000029
Nowa Zelandia Brendon Hartley4000127
2011Włochy Scuderia ColoniDallara-MecachromeRumunia Michael Herck180001217
Włochy Davide Rigon2000029
Włochy Kevin Ceccon8000030
Włochy Luca Filippi8305542
2012Włochy Scuderia ColoniDallara-MecachromeMonako Stefano Coletti200012813EX
Włochy Luca Filippi41102915
Włochy Fabio Onidi240001320

Azjatycka Seria GP2

RokBolidZespółKierowcyWyścigiWygranePPNOPktM.K.M.Z.
2008Włochy Fisichella Motor Sport InternationalDallara-MecachromeHiszpania Adrián Vallés100001977
Rumunia Michael Herck8000023
Hiszpania Roldán Rodríguez2000029
2008/2009Włochy Fisichella Motor Sport InternationalDallara-MecachromeZjednoczone Emiraty Arabskie Andreas Zuber30000NS12
Wenezuela Rodolfo González8200023
Kevin Nai Chia Chen11000036
2009/2010Włochy Scuderia ColoniDallara-MecachromeHiszpania Roldán Rodríguez20000238
Brazylia Alberto Valerio2000032
Portugalia Álvaro Parente4000128
Wielka Brytania Will Bratt8000025
2011Włochy Scuderia ColoniDallara-MecachromeRumunia Michael Herck4000988
Wielka Brytania James Jakes2000024
Włochy Luca Filippi2000020

Przypisy

  1. Confirmed: Fisichella to partner Coloni in GP2 (ang.). crash.net, 2005-12-12. [dostęp 2010-03-26].
  2. Mark Glendenning: Coloni takes full control of FMS team (ang.). autosport.com, 2009-08-21. [dostęp 2010-03-26].
  3. Mark Glendenning: Legal row forces Coloni to miss Spa (ang.). autosport.com, 2009-08-28. [dostęp 2010-03-26].
  4. a b c d e f g h i j k l m n o p Punktów w klasyfikacjach zespołów nie przyznawano.
  5. 30 punktów jako Coloni Motorsport, 33 jako CMS Performance.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Adam Carroll 2008 GP2 Monaco.jpg
Autor: Cord Rodefeld from Ulm, Germany, Licencja: CC BY-SA 2.0
Adam Carroll driving for FMS International at the Monaco round of the 2008 GP2 Series season.
Coloni.png
This is a logo for Enzo Coloni Racing Car Systems.
Coloni FC188B 2008 Donington Park.jpg
Autor: jo3hug, Licencja: CC BY 2.0
The Coloni FC188B being demonstrated in 2008.