Comfortably Numb

Comfortably Numb – ballada rockowa^[1] brytyjskiego zespołu rockowego Pink Floyd, pochodząca z albumu The Wall, który wydano w 1979 roku. Jest jedną z najbardziej znanych piosenek zespołu, m.in. ze względu na solo gitarowe w wykonaniu Davida Gilmoura kończące utwór.

Kompozycja

Utwór jest jednym z trzech z albumu The Wall, jakie wspólnie napisali Roger Waters (tekst) i David Gilmour (muzyka). Wszystkie pozostałe utwory w całości napisał Roger Waters. Wokół aranżacji tego utworu rozgorzał spór pomiędzy muzykami, gdyż Gilmour chciał nadać jej mocny rockowy styl. Wspominał później: „Kłóciliśmy się o tę piosenkę jak szaleńcy, stoczyliśmy wielką walkę”^[2].

Utwór zawiera dwa solo gitarowe grane przez Davida Gilmoura, uznawane są za przykład archetypicznego rocka. W 1989 roku fanzin grupy Pink Floyd The Amazing Pudding, uznał tę piosenkę za najlepszą w repertuarze zespołu. W magazynie Guitar World solówka znalazła się na czwartym miejscu w rankingu najlepszych solówek^[3], a telewizyjny kanał muzyczny Planet Rock uznał solówkę Gilmoura we wrześniu 2006 roku za najlepszą solówkę gitarową wszech czasów^[4].

Utwór kończył ostatni w historii zespołu występ Pink Floyd na żywo - podczas koncertu Live 8 w lipcu 2005^[5].

Treść piosenki opowiada o artyście o imieniu Pink, uginającym się pod brzemieniem sławy, zmęczonym, wyczerpanym i prawdopodobnie odurzonym używkami i lekami, który jest zmuszany do ciągłych występów. Jednocześnie utwór jest częścią albumu koncepcyjnego, który opowiada o artyście budującym wokół siebie mur odgradzający go od bliskich i fanów.

Twórcy

• David Gilmour – gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa, gitara stalowa, syntezator Prophet 5, wokal (refren)
• Nick Mason – perkusja
• Roger Waters – wokal (zwrotki), gitara basowa
• Richard Wright – organy
• Lee Ritenour – gitara akustyczna
• Michael Kamen – aranżacja orkiestralna

Covery

Piosenka doczekała się kilku coverów:

• 2002, na płycie Pigs & Pyramids, wykonali ją muzycy Yes: Billy Sherwood, Chris Squire, Alan White
• 2004, wersja disco śpiewana falsetem przez Scissor Sisters. Singel ten dotarł do #10 miejsca UK Singles Chart, stając się najbardziej utytułowanym coverem Pink Floyd w Wielkiej Brytanii. Utwór ten otrzymał nominację do nagrody Grammy w kategorii Najlepsze Nagranie Dance, ale przegrał z „Toxic” Britney Spears.
• na koncertach grały ją m.in. Anathema, Dream Theater i The Sisters of Mercy oraz gitarzysta Alice in Chains Jerry Cantrell^[6].

Notowania

Wersja Scissor Sisters

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Okładka
• Analiza utworu. thewallanalysis.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-31)]. (ang.)