Coco Gauff

Coco Gauff

Pełne imię i nazwisko	Cori Gauff
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	13 marca 2004 Delray Beach
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Corey Gauff
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	4 (24 października 2022)
Australian Open	4R (2020)
Roland Garros	F (2022)
Wimbledon	4R (2019, 2021)
US Open	QF (2022)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	6 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (15 sierpnia 2022)
Australian Open	QF (2020, 2021)
Roland Garros	F (2022)
Wimbledon	3R (2021)
US Open	F (2021)

Cori „Coco” Gauff (ur. 13 marca 2004 w Delray Beach) – amerykańska tenisistka, finalistka French Open 2022 w grze pojedynczej i podwójnej kobiet oraz US Open 2021 w grze podwójnej kobiet, mistrzyni juniorskich turniejów wielkoszlemowych French Open 2018 w grze pojedynczej oraz US Open 2018 w grze podwójnej, druga w historii najmłodsza liderka rankingu WTA deblistek.

Kariera tenisowa

Kariera juniorska

W wieku 11 lat została jedną z ośmiu stypendystek fundacji Champ’Seed, należącej do trenera Sereny Williams Patricka Mouratoglou, a prowadzącej akademię w Nicei. W 2016 roku zwyciężyła w mistrzostwach USA U-16, rok później przegrała w finale juniorskiego US Open i wygrała juniorski turniej Roland Garros^[1].

2018

Tenisistka zadebiutowała w rozgrywkach ITF w maju 2018 roku w Osprey na Florydzie, gdzie wygrała swój pierwszy zawodowy mecz. Bez straty seta przeszła przez trzystopniowe kwalifikacje, a w pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała Alexandrę Perper z Mołdawii 6:2, 6:3. Odpadła w kolejnym meczu. Na przełomie sierpnia i września zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym. Otrzymała dzikie karty do kwalifikacji rozgrywek singlowych i turnieju gry mieszanej (wraz z Christopherem Eubanksem). W grze pojedynczej przegrała w pierwszym meczu (z Heather Watson 4:6, 1:6), ale w mikście wygrała swój debiutancki pojedynek w turnieju wielkoszlemowym – zwycięstwo nad parą Chan Hao-ching–Henri Kontinen 6:4, 6:4. W kolejnym spotkaniu nie sprostali późniejszym finalistom turnieju Alicji Rosolskiej i Nikoli Mektić 2:6, 1:6.

2019

Sezon 2019 rozpoczęła na przełomie stycznia i lutego od turnieju ITF z pulą nagród 100 000 $ w Midland. W grze pojedynczej odpadła w drugiej rundzie z Rebeccą Peterson 2:6, 1:6. Do turnieju gry podwójnej zgłosiła się wspólnie z Ann Li, by po raz pierwszy w seniorskiej karierze wystartować w deblu. Młode Amerykanki zostały zatrzymane dopiero w meczu finałowym przez o wiele bardziej doświadczone Wolhę Hawarcową i Waleriję Sawinych 4:6, 0:6. Dwa tygodnie później podczas turnieju w Amerykańskim Surprise (25 000 $), wspólnie z Paige Hourigan, wygrała zmagania deblowe, rozgrywając jednego dnia zarówno półfinał i finał oraz półfinał gry pojedynczej. W singlu doszła również do finału, lecz nie sprostała w nim bardziej doświadczonej i ponaddwukrotnie starszej Sesił Karatanczewej 7:5, 3:6, 1:6.

Startowała później w turniejach ITF, aż do French Open 2019, podczas którego otrzymała dzikie karty, jako ubiegłoroczna juniorska mistrzyni, do zawodów kwalifikacji singla oraz deblowych. W eliminacjach gry pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ankita Raina 6:4, 6:4, ale w drugiej uległa Kaji Juvan 3:6, 3:6. W deblu wspólnie z Loudmillą Bencheikh przegrała z parą Han Xinyun–Wang Yafan 2:6, 3:6.

Miesiąc później otrzymała dziką kartę do turnieju kwalifikacyjnego do Wimbledonu 2019 i jako najmłodsza w historii zawodniczka przeszła eliminacje na londyńskiej trawie. W pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała swoją idolkę Venus Williams 6:4, 6:4^[1]. W kolejnej odprawiła Magdalénę Rybárikovą 6:3, 6:3, a w trzeciej po bardzo zaciętym meczu pokonała Polonę Hercog (która rundę wcześniej wyeliminowała Madison Keys) 3:6, 7:6(7), 7:5. W walce o ćwierćfinał nie sprostała jednak późniejszej triumfatorce Simonie Halep 3:6, 3:6. W grze mieszanej wystąpiła z Jayem Clarkiem, lecz odpadli już w pierwszej rundzie z Jeļeną Ostapenko i Robertem Lindstedtem 1:6, 4:6.

Pod koniec lipca wystartowała po raz pierwszy w karierze w turnieju organizowanym przez Women’s Tennis Association w Waszyngtonie. Przeszła przez turniej eliminacyjny, lecz odpadła w pierwszej rundzie głównej drabinki z Zariną Dijas 4:6, 2:6. Do turnieju deblowego, wspólnie z Catherine McNally, otrzymała dziką kartę. Gauff zrewanżowała się Dijas (występującej w parze ze Zhu Lin) za porażkę w singlu w pierwszej rundzie zawodów deblowych, zwyciężając 6:3, 6:2. W półfinale młode Amerykanki pokonały trzecią parę turnieju Anna Kalinska–Miyu Katō 6:1, 6:2. W meczu decydującym o triumfie nie dały szansy rozstawionym z numerem czwartym Marii Sanchez i Fanny Stollár 6:2, 6:2, odnosząc zwycięstwo w debiucie w turnieju WTA. Gauff triumfowała w turnieju w wieku 15 lat 4 miesięcy i 22 dni, stając się najmłodszą zwyciężczynią turnieju deblowego WTA od czasów Andrei Jaeger, która w 1980 roku wygrała w Toronto w wieku 15 lat 2 miesiące 7 dni.

Życie osobiste

Gauff zaczęła grać w tenisa w wieku 7 lat. Dorastała w Atlancie, ale potem rodzina przeniosła się na Florydę, gdzie tenisistka miała lepsze warunki rozwoju. Jej ojciec, Corey Gauff, grał w koszykówkę na Georgia State University a matka, nauczycielka Candi Gauff, trenowała lekkoatletykę (siedmiobój i bieg przez płotki) na Florida State University^[1].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Występy juniorskie w grze pojedynczej

Występy juniorskie w grze podwójnej

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza 3 (2–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	13 października 2019	Linz	Twarda (hala)	Jeļena Ostapenko	6:3, 1:6, 6:2
Zwyciężczyni	2.	22 maja 2021	Parma	Ceglana	Wang Qiang	6:1, 6:3
Finalistka	1.	4 czerwca 2022	French Open	Ceglana	Iga Świątek	1:6, 3:6

Gra podwójna 9 (6–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	3 sierpnia 2019	Waszyngton	Twarda	Catherine McNally	Maria Sanchez Fanny Stollár	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	2.	19 października 2019	Luksemburg	Twarda (hala)	Catherine McNally	Kaitlyn Christian Alexa Guarachi	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	3.	22 maja 2021	Parma	Ceglana	Catherine McNally	Darija Jurak Andreja Klepač	6:3, 6:2
Finalistka	1.	12 września 2021	US Open	Twarda	Catherine McNally	Samantha Stosur Zhang Shuai	3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni	4.	25 lutego 2022	Doha	Twarda	Jessica Pegula	Wieronika Kudiermietowa Elise Mertens	3:6, 7:5, 10–5
Finalistka	2.	24 kwietnia 2022	Stuttgart	Ceglana (hala)	Zhang Shuai	Desirae Krawczyk Demi Schuurs	3:6, 4:6
Finalistka	3.	5 czerwca 2022	French Open	Ceglana	Jessica Pegula	Caroline Garcia Kristina Mladenovic	6:2, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	5.	14 sierpnia 2022	Toronto	Twarda	Jessica Pegula	Nicole Melichar-Martinez Ellen Perez	6:4, 6:7(5), 10–5
Zwyciężczyni	6.	16 października 2022	San Diego	Twarda	Jessica Pegula	Gabriela Dabrowski Giuliana Olmos	1:6, 7:5, 10–4

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2022	Faza grupowa	Caroline Garcia Darja Kasatkina Iga Świątek	4:6, 3:6 6:7(6), 3:6 3:6, 0:6

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2022	Faza grupowa	Jessica Pegula	Xu Yifan Yang Zhaoxuan Desirae Krawczyk Demi Schuurs Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková	4:6, 6:4, 7–10 6:3, 0:6, 5–10 2:6, 1:6

Historia występów w turniejach WTA

W grze pojedynczej

Turniej	Kategoria do 2020	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–Pa
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals		A	A	NH	A	RR	0 / 1	0 – 3
Turnieje WTA 1000
Dubaj	Premier 5/Premier	P	A	P	QF	500	0 / 1	3 – 1
Doha	Premier 5/Premier	A	P	A	500	QF	0 / 1	3 – 1
Indian Wells	Premier Mandatory	A	A	NH	3R	3R	0 / 2	2 – 2
Miami	Premier Mandatory	A	2R	NH	2R	4R	0 / 3	3 – 3
Madryt	Premier Mandatory	A	A	NH	1R	3R	0 / 2	2 – 2
Rzym	Premier 5	A	A	2R	SF	3R	0 / 3	7 – 3
Montreal/Toronto	Premier 5	A	A	NH	QF	QF	0 / 2	5 – 2
Cincinnati	Premier 5	A	A	1R	2R	1R	0 / 3	1 – 3
Wuhan	Premier 5	A	A	Nie rozegrano			0 / 0	0 – 0
Pekin	Premier Mandatory	A	A	Nie rozegrano			0 / 0	0 – 0
Guadalajara	–	Nie rozegrano				QF	0 / 1	2 – 1
							0 / 19	28 – 21

W grze podwójnej

Turniej	Kategoria do 2020	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–Pa
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals		A	A	NH	A	RR	0 / 1	0 – 3
Turnieje WTA 1000
Dubaj	Premier 5/Premier	P	A	P	1R	500	0 / 1	0 – 1
Doha	Premier 5/Premier	A	P	A	500	W	1 / 1	4 – 0
Indian Wells	Premier Mandatory	A	A	NH	QF	QF	0 / 2	4 – 2
Miami	Premier Mandatory	A	A	NH	QF	SF	0 / 2	5 – 2
Madryt	Premier Mandatory	A	A	NH	1R	QF	0 / 2	1 – 2
Rzym	Premier 5	A	A	2R	QF	1R	0 / 3	3 – 3
Montreal/Toronto	Premier 5	A	A	NH	1R	W	1 / 2	3 – 1
Cincinnati	Premier 5	A	A	2R	2R	A	0 / 2	2 – 2
Wuhan	Premier 5	A	A	Nie rozegrano			0 / 0	0 – 0
Pekin	Premier Mandatory	A	A	Nie rozegrano			0 / 0	0 – 0
Guadalajara	–	Nie rozegrano				QF	0 / 1	1 – 1
							2 / 16	23 – 14

Finały turniejów ITF

Gra pojedyncza 1 (0–1)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Finalistka	1.	17/02/2019	Surprise	25 000	Twarda	Sesił Karatanczewa	7:5, 3:6, 1:6

Gra podwójna 2 (1–1)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Finalistka	1.	02/02/2019	Midland	100 000	Twarda (hala)	Ann Li	Wolha Hawarcowa Walerija Sawinych	4:6, 0:6
Zwyciężczyni	1.	16/02/2019	Surprise	25 000	Twarda	Paige Hourigan	Usue Maitane Arconada Emina Bektas	6:3, 4:6, 14–12

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	2017	US Open	Twarda	Amanda Anisimova	0:6, 2:6
Zwyciężczyni	2018	French Open	Ziemna	Catherine McNally	1:6, 6:3, 7:6(1)

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	2018	US Open	Twarda	Catherine McNally	Hailey Baptiste Dalayna Hewitt	6:3, 6:2

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2022-11-04]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2022-11-04]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2022-11-04]  (ang.).