Cornelius Bundrage
 | |
| Pseudonim | K9 |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 kwietnia 1973 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 168 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | lekkośrednia |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 44 |
| Zwycięstwa | 37 |
| Przez nokauty | 21 |
| Porażki | 6 (3 KO) |
| Nieodbyte | 1 |
| |
Cornelius Bundrage (ur. 25 kwietnia 1973 w Detroit) – amerykański bokser, aktualny mistrz świata IBF w kategorii lekkośredniej.
Kariera zawodowa
Karierę zawodową rozpoczął 15 września 1995. Do grudnia 2008 stoczył 33 walki, z których wygrał 29 a cztery przegrał. W tym czasie zdobył tytuł UBA Intercontinental w wadze lekkośredniej i pokonał m.in. byłego mistrza IBF Kassima Oumę z Ugandy oraz Rosjanina Zaurbeka Bajsangurowa przyszłego mistrza WBO.
W czerwcu 2009 stanął do walki z Izraelczykiem Jurij Formanem będącej eliminacją do pojedynku o tytuł mistrza IBF w wadze lekkośredniej. Walka w trzeciej rundzie została przerwana po nieumyślnym zderzeniu głowami i uznana za ”nie odbytą”. Rok później otrzymał jednak szansę walki o mistrzowski pas IBF. 7 sierpnia 2010 w Saint Louis spotkał się z broniącym tytułu rodakiem Cory Spinksem. Wygrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie i w wieku 37 lat został po raz pierwszy mistrzem świata[1].
W pierwszej obronie tytułu 25 czerwca 2011 spotkał się z Sechewem Powellem. Zwyciężył jednogłośnie na punkty rewanżując się za porażkę z 2005, kiedy przegrał już w 22 sekundzie pierwszej rundy przez techniczny nokaut[2]. Do kolejnej obrony doszło rok później, 30 czerwca 2012. Zmierzył się ponownie z Corym Spinksem (zwyciężył w walce eliminacyjnej Sechewa Powella). Wygrał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie, mając przeciwnika na deskach w rundzie pierwszej i trzykrotnie w siódmej[3]. Po raz trzeci w obronie tytułu zmierzył się w Detroit 23 lutego 2013 z rodakiem Ishe Smithem. Po wyrównanym pojedynku przegrał niejednogłośną decyzją sędziów i utracił pas mistrzowski[4]. Od dziewiątej rundy walkę utrudniało mu rozcięcie nad okiem.
Po pokonaniu na początku 2014 r. Joeya Hernandeza, Bundrage został oficjalnym pretendentem do mistrzostwa świata IBF w kategorii lekkośredniej. 11 października zmierzył się z Carlosem Moliną, dla którego była to pierwsza obrona pasa. Molina był ogromnym faworytem, ale Bundrage sprawił niespodziankę, wygrywając wysoko na punkty[5].
12 sierpnia 2015 w Connecticut przegrał przed czasem w trzeciej rundzie z Jermallem Charlo (22-0, 17 KO)z tracąc tytuł mistrza świata federacji IBF.
Przypisy
- ↑ Early results from St. Louis. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (Fightnews.com) [dostęp 06-02-2012]
- ↑ Alexander edges Matthysse. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (Fightnews.com) [dostęp 06-02-2012]
- ↑ Bundrage KOs Spinks again. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (Fightnews.com) [dostęp 01-07-2012]
- ↑ Smith zdetronizował Bundrage'a (Bokser.org) [dostęp 24-02-2013]
- ↑ Cornelius Bundrage wins IBF title from Carlos Molina in Cancun (ang.). badlefthook.com.
Linki zewnętrzne
- Lista walk zawodowych Corneliusa Bundrage (BoxRec.com)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Winner2011, Licencja: CC BY-SA 3.0
Current I.B.F. super welterweight world champion 2012