Cornelius XFG-1
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | |
| Producent | Cornelius Aircraft Co | |
| Konstruktor | George Cornelius | |
| Typ | szybowiec transportowy | |
| Załoga | 1 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | październik 1944 | |
| Liczba egzemplarzy | 2 | |
| Liczba wypadków • w tym katastrof | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 16,46 m | |
| Długość | 8,92 m | |
| Osiągi | ||
| Prędkość holowania | 400 km/h | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| United States Army Air Forces | ||
Cornelius XFG-1 – amerykański bezogonowy szybowiec transportowy przeznaczony do transportu paliwa. Z dwóch wybudowanych prototypów jeden uległ katastrofie zabijając pilota. Cały program został anulowany w 1945 roku
Historia
W 1943 roku w ramach programu oznaczonego MX-416, Amerykańskie Siły Powietrzne zamówiły w wytwórni Cornelius Aircraft szybowiec przeznaczony do transportu paliwa. Szybowiec miał pełnić rolę zewnętrznego zbiornika paliwa dla holujących go bombowców, a po zużyciu całej benzyny miał być zwalniany z holu. Docelowa wersja szybowca miała być bezpilotowa i przenosić na swoim pokładzie około 2900 litrów benzyny lotniczej. Do tego typu rozwiązania skłoniły olbrzymie obszary Pacyfiku jakie musiały pokonywać bombowce Boeing B-29 Superfortress w drodze nad swoje cele w Japonii. Opierając się na swojej wcześniejszej konstrukcji, jednosilnikowym, bezogonowym samolocie Cornelius Mallard, George Cornelius zaprojektował podobny konstrukcyjnie, bezogonowy szybowiec ze skośnymi skrzydłami ze skosem do przodu wynoszącym 15° w 1/4 cięciwy aerodynamicznej. W odróżnieniu od innych amerykańskich szybowców z tego okresu przewidywano, że nowa konstrukcja będzie zdolna do lotu na holu z prędkością rzędu 400 km/h. Zbudowano dwa prototypy, które poddano badaniom tunelowym i próbom statycznym. Do swojego pierwszego lotu szybowiec wzbił się w październiku 1944 roku. Pomiędzy 1944, a 1945 wykonano 32 loty. Jeden z prototypów utracono w wyniku niemożności wyprowadzenia szybowca z korkociągu. W 1945 roku sprawność B-29 i amerykańskie postępy na Pacyfiku były na tyle duże, że nie widziano już potrzeby posiadania tak skomplikowanego układu zapewnienia bombowcom paliwa i cały program został anulowany.
Bibliografia
- Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985, s. 89-90. ISBN 83-11-07162-4.
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Cornelius XFG-1 fuel glider in flight.
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.