Culture of Fear

Culture of Fear – szósty album studyjny Thievery Corporation, wydany 28 czerwca 2011 roku w Stanach Zjednoczonych przez Eighteenth Street Lounge Music jako CD^[1].

Album

Charakterystyka muzyczna

Pomimo niedwuznacznego tytułu Culture of Fear nie jest tak nacechowany politycznie, jak poprzedni album zespołu^[2]. Wyjaśniając ten tytuł (Kultura strachu) Eric Hilton stwierdził, iż powodem jego użycia było powszechne odczucie, że po zamachu z 11 września ludzie żyli w poczuciu strachu, który był nieco sztuczny. Na ludzki lęk, że może wydarzyć się kolejny atak terrorystyczny, nałożyły się obawy o pewność pracy w najbliższej przyszłości oraz o stabilność pieniądza i rynku. Na ogół jednak ludzie, zdaniem Hiltona, pozostali sobą, a zespół był wszędzie przyjaźnie przyjmowany, nawet w takich kontrowersyjnych miejscach jak Rosja czy kraje arabskie. W wywiadzie dla Sophie Gilbert stwierdził on, że obaj z Garzą w poszukiwaniu inspiracji do niektórych piosenek sięgnęli również do lat 60., w tym do doświadczeń takich grup studyjnych, takich jak Mystic Moods Orchestra, które tworzyły muzykę do filmów i telewizji, zacierając przy tym granice między gatunkami^[3].

Choć pewne utwory, takie jak: „Overstand”, „False Flag Dub” czy „Culture of Fear” kontynuują tematykę Radio Retaliation, to większość utworów obecnego wydawnictwa, w tym: „Take My Soul”, „Where It All Starts”, „Is It Over?” i „Safar (The Journey)” stanowią typowe dla zespołu, ciężkie nagrania z uwodzicielskim, kobiecym wokalem^[2].

Lista utworów

Zestaw utworów na płycie CD^[1]:

Muzycy

• Eric Hilton, Rob Garza – wszystkie instrumenty, produkcja
• Ashish Vyas – gitara basowa
• Andrew Black – perkusja
• Jeff Franca – perkusja, instrumenty perkusyjne, melodyka
• Federico Aubele – gitara
• Jeff "Jahlex" Alexander – gitara
• Rob Myers – gitara
• Dave Finnell, Frank Mitchell – rogi
• Darrell Burke, Will Rast – instrumenty klawiszowe
• Will Rast – organy^[1]

Inżynierowie dźwięku

Chris "Stone" Garrett, Gianmaria Conti^[1]

Odbiór

Opinie krytyków

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic[2]
Metacritic[4]	72/100
Paste[5]	7.0
Record Collector[6]
RYM [7]	3.07/5
Sputnikmusic[8]	3.0/5

Według opinii Douglasa Heselgrave’a z magazynu Paste Culture of Fear od strony muzycznej nie stanowi zaskoczenia. Nie wytycza nowych granic, ani nie zawiera nowych pomysłów. Od strony brzmieniowej jest połączeniem brzmienia rzeczywistych instrumentów (jak gitary, na których grają Federico Aubele i Rob Myers) z elektronicznymi teksturami i frazami obejmującymi style od brazylijskiej bossa novy do starego, jamajskiego dubu^[5]. Garza i Hilton nie zbaczają zbyt daleko od utartej ścieżki, wytyczonej przez poprzednie albumy, skupiając się bardziej na rozszerzaniu i ulepszaniu swojej formuły, niż na jej innowacjach^[8]. Podobną opinię wyraził Daryl Easlea z Record Collector; według niego „album, z kamerą przemysłową na froncie, pełen jest gęsto upakowanych opowieści o paranoi na tle swobodnego podkładu reggae”. Od strony muzycznej „nie zawiera niczego odkrywczego, ale umacnia pozycję grupy jako jednego z pierwszorzędnych muzycznych komentatorów politycznych”. Funkowy, otwierający album „Web Of Deception”, ma za temat 7 World Trade Center, budynek, na którym skupiły się wszystkie teorie spiskowe na temat 11 września, zaś „False Flag Dub” to „wspaniały pretekst do czadowego odlotu”. Ocenę podsumowuje stwierdzeniem, iż „po innowacjach w The Cosmic Game i Radio Retaliation, Garza i Hilton wydają się po prostu wykorzystywać swoje mocne strony”^[6]. Podobną opinię wyraża recenzent Sputnikmusic: „[Thievery Corporation] nie zbaczają zbyt daleko od utartej ścieżki, skupiając się bardziej na rozszerzaniu i ulepszaniu swojej formuły niż na jej innowacjach^[8].

Przypisy