Curriculum vitae

Ten artykuł od 2015-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Japońskie CV

Curriculum vitae, CV lub c.v. (łac. „bieg życia”, „przebieg życia”) – życiorys zawodowy.

Łacińskie skrzydlate słowa curriculum vitae pochodzą z mowy konsularnej W obronie Rabiriusza (63 p.n.e.) Cycerona^[1].

Format

Życiorys przedstawiony jest w formie odmiennej od biograficznej – informacje są wymieniane w oddzielnych, wyróżnionych nagłówkami bądź śródtytułami blokach tematycznych: dane personalne, wykształcenie, przebieg pracy zawodowej, doświadczenie zawodowe, preferencje osobiste (hobby, zainteresowania itp).

Ze względu na przeznaczenie CV, na przykład według polskiego prawa dokument może zawierać (tak jak w innych dokumentach aplikacyjnych) klauzulę zawierającą zgodę na przetwarzanie danych osobowych^[2].

Układy curriculum vitae

Wzór CV w układzie chronologicznym w języku angielskim

CV może mieć następujące układy^[3]:

• Układ chronologiczny – po danych osobowych zamieszcza się informacje o wykształceniu (lata nauki, rodzaj szkoły, kierunek nauki) w odwróconym porządku chronologicznym. Następnie podawany jest, również w odwrotnej kolejności, przebieg pracy. Każda pozycja powinna zawierać lata pracy, nazwę firmy, stanowisko, skrócony opis zadań, osiągnięcia zawodowe. W dalszej części zamieszczane są informacje o pozostałych osiągnięciach, zakresie dodatkowych kompetencji, zainteresowaniach, referencjach. Jest to układ najczęściej stosowany przy podaniach o pracę^[3];
• Układ celowy – wymieniane są jedynie informacje adekwatne do stanowiska: szkolenia, kursy, opis osiągnięć i predyspozycji. Ten układ ma zadanie przedstawić pracodawcy konkretną wizję pracy, jaką przyszły pracownik ma zamiar realizować. Może być używany przez osoby o konkretnym celu zawodowym i bogatym doświadczeniu^[3];
• Układ funkcjonalny – w tym układzie szczególnie istotny jest opis kompetencji, osiągnięć, umiejętności przydatnych w branży. Główne zadanie tego układu to zmniejszenie niekorzystnego wrażenia, jakie osoba czytająca może odnieść np. z powodu przerw w zatrudnieniu czy wykształcenia nieadekwatnego do stanowiska. Stosują go również osoby chcące zatrudnić się w branży czy na stanowisku odmiennym od dotychczasowego^[4];
• Wersja twórcza CV/Kreatywne CV - cechuje się niestandardowym szablonem, tworzonym zwykle na potrzeby konkretnej rekrutacji. Wymaga przemyślanego pomysłu, utożsamianego z daną specjalizacją lub firmą. W tym przypadku liczy się pomysł, nowatorskość i oryginalność. Przykładem może być CV dla nauczyciela w formie planu lekcji^[5];
• Europejska wersja CV - została stworzona na mocy programu z ramienia Parlamentu Europejskiego i Rady decyzją z 15 grudnia 2004. Układ ten charakteryzuje się uniwersalnym layoutem, który należy uzupełnić podstawowymi informacjami o karierze zawodowej, edukacji czy umiejętnościach w darmowym serwisie Europass. Taki układ pozwala na poszukiwanie pracy we wszystkich państwach Unii Europejskiej^[5].

Istotność informacji zawartych w CV

Poszczególne elementy życiorysu zawodowego posiadają różną wagę z punktu widzenia procesów rekrutacyjnych, w których CV są wykorzystywane. Badania na temat istotności poszczególnych elementów CV w procesach rekrutacyjnych potwierdzają, że zdecydowanie najważniejszym elementem jest doświadczenie zawodowe.^[6][7][8] Z uwagi na szczególną wagę jaką w CV posiada opis doświadczenia zawodowego rekomenduje się aby ten element życiorysu był opisany najbardziej wyczerpująco.^[9][10][11]

Inne nazwy

W Stanach Zjednoczonych, anglojęzycznej Kanadzie, na Filipinach oraz w Rosji na curriculum vitae używa się określenia "résumé" (ros. pезюме).

W Ameryce Północnej terminu curriculum vitae używa się w zasadzie wyłącznie w środowisku naukowym i akademickim. Jeszcze prostszym określeniem jest używane (przy pozycjach nie wymagających szczególnych kwalifikacji) pojęcie "biodata".

Przypisy