Curtiss YA-10

Curtiss YA-10
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Curtiss Aeroplane and Motor Company

Typ

samolot szturmowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1932

Lata produkcji

1932

Wycofanie ze służby

1939

Liczba egzemplarzy

2

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-1690

Moc

630 KM

Wymiary
Rozpiętość

13,41 m

Długość

9,75 m

Wysokość

2,74 m

Powierzchnia nośna

23,78 m2

Masa
Startowa

2783 kg

Osiągi
Prędkość maks.

281,6 km/h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
5 km 7,62 mm, do 210 kg bomb
Użytkownicy
United States Air Corp
United States Navy

Curtiss YA-10 – wersja rozwojowa samolotu Curtiss A-8, wersją produkcyjną tego samolotu był w mało zmienionej formie Curtiss A-12 Shrike.

Historia

Curtiss YA-10 (Curtiss Model 59B) był wersją rozwojową samolotu Curtiss YA-8[1]. Pierwszy samolot z tej serii, number seryjny 32-344, został wyposażony w chłodzony powietrzem silnik gwiazdowy typu Pratt & Whitney R-1690-9 (R-1690D) Hornet o mocy 630 KM[2]. Oprócz zmiany silnika w samolocie dokonano niewielkich zmian konstrukcyjnych które spowodowały zwiększenie masy startowej z 5888 do 6135 funtów (2671 do 2783 kg) co spowodowało zmniejszenie prędkości maksymalnej z 294,5 km/h na 281,6 km/h[3][4].

Modyfikacje zakończono na początku września i 8 września 1932 samolot został przekazany do bazy Wright Field[5]. Oblatywanie i testowanie nowego samolotu trwało trzy tygodnie i nowa konstrukcja została oceniona bardzo pozytywnie[5]. Podstawową zaletą samolotu był chłodzony powietrzem silnik gwiazdowy który był uważany za mniej podatny na uszkodzenia bojowe niż chłodzony cieczą silnik rzędowy[2]. Po testach, USAAC zamówił 46 samolotów w tej wersji, ale pod oznaczeniem Curtiss A-12 Shrike[6]. Jeden samolot został zamówiony także przez United States Navy, gdzie nosił oznaczenie XS2C-1[1].

6 grudnia maszyna została przekazana do 13 Dywizjonu Szturmowego w Fort Crockett w celu dalszej ewaluacji samolotu[5]. W tym czasie samolot był pomalowany w ówczesne kolory Dywizjonu (szaro-oliwkowy i żółty) i nosił godło dywizjonu oraz biały numer burtowy 63[5]. W lipcu 1934 samolot został przekazany do bazy Barksdale Field w Luizjanie gdzie usunięto z niego godło jego wcześniejszego dywizjonu i otrzymał nowy numer 120[5]. 29 kwietnia 1934 samolot przekazano do bazy San Antonio Air Depot, a następnie, 8 sierpnia został przeznaczony do służby w Command and General Staff College w Forth Leavenwhorth[5]. Po listopadzie 1936 samolot został przemalowany na standardowe wówczas kolory żółty i niebieski (z czerwono-żółtą szachownicą na owiewce silnika) i otrzymał numer 7[5]. 18 kwietnia 1937, samolot nosił numer 20 z innym typem szachownicy na owiewce i podobnym wzorem namalowanym na owiewkach kół[5]. W tym czasie owiewki kół były często zdejmowane aby zapobiec gromadzenia się w nich błota[5].

14 września 1938 samolot został przekazany do bazy Chanute Field, gdzie został złomowany 23 lutego 1939, łącznie przebywał w powietrzu 2199 godzin[5].

Przypisy

  1. a b P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 328.
  2. a b Curtiss YA-10 (ang.). nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-03].
  3. P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 327.
  4. P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 330.
  5. a b c d e f g h i j W. M. Jeffries: The Curtiss Shrike. s. 3.
  6. Curtiss A-12 (ang.). nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-03].

Bibliografia

  • Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
  • Walter M. Jeffries, Kenneth Rust: The Curtiss Shrike. Wielka Brytania: Profile Publications, 1966.
  • E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. Jefferson, N.C.: McFarland, 2008. ISBN 0-7864-3464-3.

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States (1912-1959).svg
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Curtiss YA-10.jpg
Curtiss YA-10