Cyklara gujańska

Cyklara gujańska

Cyclarhis gujanensis[1]
(Gmelin, 1789)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	wireonkowate
Rodzaj	Cyclarhis
Gatunek	cyklara gujańska
Synonimy
Tanagra gujanensis J. F. Gmelin, 1789[2]
Podgatunki C. g. septentrionalis A. R. Phillips, 1991 C. g. flaviventris Lafresnaye, 1842 C. g. yucatanensis Ridgway, 1887 C. g. insularis Ridgway, 1885 C. g. nicaraguae W. Miller & Griscom, 1925 C. g. subflavescens Cabanis, 1861 C. g. perrygoi Wetmore, 1950 C. g. flavens Wetmore, 1950 C. g. coibae Hartert, 1901 C. g. cantica Bangs, 1898 C. g. flavipectus P. L. Sclater, 1859 C. g. parva Chapman, 1917 C. g. gujanensis (J. F. Gmelin, 1789) C. g. cearensis S. F. Baird, 1866 C. g. ochrocephala Tschudi, 1845 C. g. viridis (Vieillot, 1822) C. g. virenticeps P. L. Sclater, 1860 C. g. contrerasi Taczanowski, 1879 C. g. saturata Zimmer, 1925 C. g. pax Bond & Meyer de Schauensee, 1942 C. g. dorsalis Zimmer, 1942 C. g. tarijae Bond & Meyer de Schauensee, 1942
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Cyklara gujańska^[4] (Cyclarhis gujanensis) – gatunek małego ptaka z rodziny wireonkowatych (Vireonidae).

Występowanie

Cyklara gujańska żyje w Meksyku, Ameryce Centralnej i Południowej. Ptak ten zamieszkuje tereny wtórnie zarośnięte, a także skraje lasów tropikalnych oraz subtropikalnych.

Systematyka

Wyróżniono ponad dwadzieścia gatunków C. gujanensis^[5]:

• C. gujanensis septentrionalis – wschodni Meksyk.
• C. gujanensis flaviventris – południowo-wschodni Meksyk (z wyjątkiem Jukatanu), Gwatemala i północny Honduras.
• C. gujanensis yucatanensis – Jukatan.
• C. gujanensis insularis – Cozumel.
• C. gujanensis nicaraguae – południowy Meksyk do Nikaragui.
• C. gujanensis subflavescens – Kostaryka i zachodnia Panama.
• C. gujanensis perrygoi – zachodnio-środkowa Panama.
• C. gujanensis flavens – wschodnia Panama.
• C. gujanensis coibae – wyspa Coiba.
• C. gujanensis cantica – północna i środkowa Kolumbia.
• C. gujanensis flavipectus – północno-wschodnia Wenezuela i Trynidad.
• C. gujanensis parva – północno-wschodnia Kolumbia i północna Wenezuela.
• cyklara gujańska^[4] (C. gujanensis gujanensis) – wschodnia Kolumbia i południowa Wenezuela przez region Gujana do północno-wschodniej i środkowej Brazylii oraz wschodniego Peru.
• C. gujanensis cearensis – wschodnia Brazylia.
• cyklara ochrogłowa^[4] (C. gujanensis ochrocephala) – południowo-wschodnia Brazylia, Urugwaj, Paragwaj i północno-wschodnia Argentyna.
• cyklara zielonawa^[4] (C. gujanensis viridis) – Paragwaj i północna Argentyna.
• cyklara żółtawa^[4] (C. gujanensis virenticeps) – zachodni Ekwador i północno-zachodnie Peru.
• C. gujanensis contrerasi – południowo-wschodni Ekwador i północne Peru.
• C. gujanensis saturata – środkowe Peru.
• C. gujanensis pax – wschodnio-środkowa Boliwia.
• C. gujanensis dorsalis – środkowa Boliwia.
• C. gujanensis tarijae – południowo-wschodnia Boliwia i północno-zachodnia Argentyna.

Ubarwienie

Cyklara gujańska ma głowę ubarwioną na popielatoszaro z brązowym wierzchem, oczy otoczone żółtą obwódką, grzbiet zielonożółty, natomiast brzuch biały z rdzawym nalotem.

Pożywienie

Cyklara gujańska odżywia się dużymi owadami, nasionami oraz owocami.

Rozród

Samica znosi średnio 3 jaja, które są wysiadywane na zmianę przez oboje rodziców przez okres ok. 12 dni.

Status

IUCN uznaje cyklarę gujańską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Według szacunków organizacji Partners in Flight z 2008 roku, liczebność światowej populacji zawiera się w przedziale 5–50 milionów osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).