Cyprian Głowiński

Cyprian Głowiński
	kapitan sanitarny
Data i miejsce urodzenia	29 września 1892 ; Świniuchy, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń, ZSRR
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	Kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Cyprian Głowiński (ur. 29 września 1892 w Świniuchach, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – polski bibliotekarz i bibliograf, kapitan sanitarny^[1] Wojska Polskiego. Ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 29 września 1892 w Świniuchach na Wołyniu w rodzinie Jana Głowińskiego. Odbył studia lekarskie w Kijowie i Lwowie. W dwudziestoleciu międzywojennym pełnił zawodową służbę w Wojsku Polskim. W 1922 zweryfikowany został w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów administracji, a następnie korpusie oficerów służby zdrowia - grupie oficerów sanitarnych. Między innymi, w latach 1932–1939 pełnił służbę na stanowisku bibliotekarza Biblioteki Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. Był kierownikiem administracyjnym dwutygodnika „Lekarz Wojskowy”, którego redakcja mieściła się w Warszawie przy ulicy Górnośląskiej 45.

Opracował Skorowidz alfabetyczny (autorski i przedmiotowy) czasopisma „Neurologia Polska” (dla tomów I–XV z lat 1910–1932), wydany jako dodatek do tomu XV tego pisma w 1934. Przez kilka lat przygotowywał roczne bibliografie Nowotwory. Piśmiennictwo polskie (za lata 1933–1937) ogłaszane w Biuletynie Polskiego Komitetu do Zwalczania Raka „Nowotwory”. W „Lekarzu Wojskowym” opublikował m.in. wspomnienie pośmiertne o lekarzu naczelnym garnizonu miasta stołecznego Warszawy, pułkowniku Marcjanie Zienkiewiczu, które ukazało się także jako odrębny druk (nadbitka) w 1937. W 1939 został internowany przez wojska radzieckie, wiosną 1940 zginął w Katyniu.

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia majora^[2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Był żonaty z Marią z Rogowskich, dzieci nie mieli.

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[3]
Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Przypisy

↑ Cyprian Głowacki nie był lekarzem wojskowym. W Roczniku Lekarskim Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, opracowanym przez jego przełożonego - Stanisława Konopka, figuruje wyłącznie jako kierownik administracyjny dwutygodnika „Lekarz Wojskowy”, a nie jako lekarz.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu administracji wojska”.

Bibliografia

Ksawery Świerkowski, Cyprian Głowiński, [w:] Słownik pracowników książki polskiej. Zeszyt próbny (redaktor naczelny Ksawery Świerkowski), nakładem Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, Łódź 1958, s. 37 (tu data śmierci: 1941, ze względów cenzuralnych)
lista ofiar zbrodni katyńskiej awansowanych w listopadzie 2007 (plik PDF, dostęp: 27 marca 2009), s. 34
Cyprian Głowiński, Śp. Płk. dr. med. Marcjan Zienkiewicz (Wspomnienie pośmiertne), Warszawa 1937 (plik PDF, dostęp: 27 marca 2009), ze zbiorów Towarzystwa Naukowego Płockiego
Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 721, 752.
Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 381, 826.
Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936, s. 1689.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Publikacje Cypriana Głowińskiego w bibliotece Polona

[1] Cyprian Głowacki nie był lekarzem wojskowym. W Roczniku Lekarskim Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, opracowanym przez jego przełożonego - Stanisława Konopka, figuruje wyłącznie jako kierownik administracyjny dwutygodnika „Lekarz Wojskowy”, a nie jako lekarz.

[2] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[3] M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu administracji wojska”.

[1]

[2]

[3]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne