Cyril Suk
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 29 stycznia 1967 |
Wzrost | 180 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 1988 |
Zakończenie kariery | 2007 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 180 (28 listopada 1988) |
Australian Open | 1R (1989, 1990) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 32 |
Najwyżej w rankingu | 7 (11 kwietnia 1994) |
Australian Open | QF (1992, 1994) |
Roland Garros | QF (1991, 2001, 2002) |
Wimbledon | QF (1994, 2002, 2003) |
US Open | W (1998) |
Cyril Suk (ur. 29 stycznia 1967 w Pradze) – czeski tenisista, zwycięzca US Open 1998 w grze podwójnej, French Open 1991 i Wimbledonu 1992, 1996 i 1997 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).
Kariera tenisowa
Karierę zawodową rozpoczął w roku 1988. Jako junior Suk zwyciężył w wielkoszlemowym French Open 1985 wspólnie z Petrem Kordą. Tegoż samego roku czeski duet sklasyfikowany został na 1. pozycji w rankingu par juniorów.
Grając już jako zawodowiec Suk większe sukcesy odnosił jako deblista. W przeciągu całej kariery wygrał łącznie 32 turniejów rangi ATP World Tour, w tym na przełomie sierpnia i września 1998 roku wielkoszlemowy US Open. Wspólnie z Sandonem Stollem wyeliminował w drodze po tytuł m.in. parę Todd Woodbridge–Mark Woodforde, a w finale wynikiem 4:6, 7:6, 6:2 pokonał Marka Knowlesa i Daniela Nestora[1]. Ponadto Czech był uczestnikiem 27 innych deblowych finałów, w których ostatecznie został pokonany.
W grze mieszanej Suk odniósł cztery wielkoszlemowe zwycięstwa. Najpierw w roku 1991 razem z Heleną Sukovą w Rolandzie Garrosie, a następne trzy triumfy w Wimbledonie, podczas edycji z roku 1992 (wspólnie z Łarysą Sawczenko-Neiland), 1996 i 1997 (oba z Heleną Sukovą).
W latach 1992–1996 oraz 2003 Suk reprezentował Czechy w Pucharze Davisa. Rozegrał przez ten okres 10 pojedynków deblowych, z których 6 wygrał.
Suk w 2004 roku zagrał w konkurencji gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich w Atenach, odpadając wspólnie z Martinem Dammem w 2 rundzie.
W roku 2007 Suk zakończył karierę tenisową. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był na 7. miejscu w kwietniu 1994 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (4–4)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 czerwca 1991 | French Open, Paryż | Ceglana | Helena Suková | Caroline Vis Paul Haarhuis | 3:6, 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 2. | 5 lipca 1992 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Łarysa Sawczenko-Neiland | Miriam Oremans Jacco Eltingh | 7:6(2), 6:2 |
Finalista | 1. | 28 stycznia 1995 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Gigi Fernández | Natalla Zwierawa Rick Leach | 6:7(4), 7:6(3), 4:6 |
Finalista | 2. | 8 lipca 1995 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Gigi Fernández | Martina Navrátilová Jonathan Stark | 4:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 9 września 1995 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Gigi Fernández | Meredith McGrath Matt Lucena | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 7 lipca 1996 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Helena Suková | Łarysa Sawczenko-Neiland Mark Woodforde | 1:6, 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 4. | 5 lipca 1997 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Helena Suková | Łarysa Sawczenko-Neiland Andriej Olchowski | 4:6, 6:3, 6:4 |
Finalista | 4. | 31 stycznia 1998 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Helena Suková | Venus Williams Justin Gimelstob | 2:6, 1:6 |
Gra podwójna (32–27)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 20 sierpnia 1989 | Stuttgart | Ceglana | Florin Segărceanu | Petr Korda Tomáš Šmíd | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 20 sierpnia 1989 | Saint-Vincent | Ceglana | Josef Čihák | Massimo Cierro Alessandro De Minicis | 6:4, 6:2 |
Finalista | 2. | 10 lutego 1991 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | Omar Camporese Goran Ivanišević | 4:6, 6:7 |
Finalista | 3. | 7 kwietnia 1991 | Estoril | Ceglana | Tom Nijssen | Paul Haarhuis Mark Koevermans | 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 11 sierpnia 1991 | Praga | Ceglana | Vojtěch Flégl | Libor Pimek Daniel Vacek | 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 3. | 6 października 1991 | Tuluza | Twarda (hala) | Tom Nijssen | Jeremy Bates Kevin Curren | 4:6, 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 4. | 20 października 1991 | Lyon | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | Steve DeVries David Macpherson | 7:6, 6:3 |
Finalista | 4. | 27 października 1991 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | John Fitzgerald Anders Järryd | 5:7, 2:6 |
Zwycięzca | 5. | 23 lutego 1992 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | John Fitzgerald Anders Järryd | 6:3, 6:7, 6:3 |
Finalista | 5. | 12 lipca 1992 | Gstaad | Ceglana | Petr Korda | Hendrik Jan Davids Libor Pimek | walkower |
Zwycięzca | 6. | 4 października 1992 | Bazylea | Twarda (hala) | Tom Nijssen | Karel Nováček David Rikl | 6:3, 6:4 |
Finalista | 6. | 18 października 1992 | Bolzano | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | Anders Järryd Bent-Ove Pedersen | 5:7, 2:6 |
Finalista | 7. | 14 lutego 1993 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | Mark Kratzmann Wally Masur | 6:4, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 7. | 20 czerwca 1993 | Halle | Trawiasta | Petr Korda | Mike Bauer Marc-Kevin Goellner | 7:6, 5:7, 6:3 |
Zwycięzca | 8. | 25 lipca 1993 | Stuttgart | Ceglana | Tom Nijssen | Gary Muller Piet Norval | 7:6, 6:3 |
Finalista | 8. | 7 listopada 1993 | Paryż | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | Byron Black Jonathan Stark | 6:4, 5:7, 2:6 |
Zwycięzca | 9. | 23 sierpnia 1993 | New Haven | Ceglana | Tom Nijssen | Steve DeVries David Macpherson | 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 10. | 9 stycznia 1994 | Oʻahu | Twarda | Tom Nijssen | Alex O’Brien Jonathan Stark | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 11. | 13 lutego 1994 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Tom Nijssen | Hendrik Jan Davids Piet Norval | 4:6, 7:6, 7:6 |
Finalista | 9. | 26 lutego 1995 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Daniel Vacek | Grant Connell Patrick Galbraith | 2:6, 2:6 |
Zwycięzca | 12. | 23 kwietnia 1995 | Nicea | Ceglana | Daniel Vacek | Luke Jensen David Wheaton | 3:6, 7:6, 7:6 |
Zwycięzca | 13. | 21 maja 1995 | Rzym | Ceglana | Daniel Vacek | Jan Apell Jonas Björkman | 6:3, 6:4 |
Finalista | 10. | 23 lipca 1995 | Waszyngton | Twarda | Petr Korda | Olivier Delaître Jeff Tarango | 6:1, 3:6, 2:6 |
Zwycięzca | 14. | 27 sierpnia 1995 | Long Island | Twarda | Daniel Vacek | Rick Leach Scott Melville | 5:7, 7:6, 7:6 |
Finalista | 11. | 17 września 1995 | Bukareszt | Ceglana | Daniel Vacek | Mark Keil Jeff Tarango | 4:6, 6:7 |
Zwycięzca | 15. | 1 października 1995 | Bazylea | Twarda (hala) | Daniel Vacek | Mark Keil Peter Nyborg | 3:6, 6:3, 6:3 |
Finalista | 12. | 29 października 1995 | Essen | Dywanowa (hala) | Daniel Vacek | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 5:7, 4:6 |
Finalista | 13. | 10 marca 1996 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Hendrik Jan Davids | David Adams Marius Barnard | 3:6, 7:5, 6:7 |
Finalista | 14. | 11 sierpnia 1996 | Cincinnati | Twarda | Sandon Stolle | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:3, 3:6, 4:6 |
Finalista | 15. | 18 sierpnia 1996 | Indianapolis | Twarda | Petr Korda | Jim Grabb Richey Reneberg | 6:7, 6:4, 4:6 |
Zwycięzca | 16. | 20 października 1996 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Sandon Stolle | Ján Krošlák Karol Kučera | 7:6, 6:3 |
Finalista | 16. | 16 lutego 1997 | Dubaj | Twarda | Sandon Stolle | Sander Groen Goran Ivanišević | 6:7, 3:6 |
Finalista | 17. | 23 lutego 1997 | Antwerpia | Twarda (hala) | Sandon Stolle | David Adams Olivier Delaître | 6:3, 1:6, 2:6 |
Finalista | 18. | 15 czerwca 1997 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Sandon Stolle | Mark Philippoussis Patrick Rafter | 2:6, 6:4, 5:7 |
Zwycięzca | 17. | 9 listopada 1997 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Martin Damm | David Adams Fabrice Santoro | 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 18. | 8 marca 1998 | Scottsdale | Twarda | Michael Tebbutt | Kent Kinnear David Wheaton | 4:6, 6:1, 7:6 |
Finalista | 19. | 12 lipca 1998 | Gstaad | Ceglana | Daniel Orsanic | Gustavo Kuerten Fernando Meligeni | 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 19. | 11 września 1998 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Sandon Stolle | Mark Knowles Daniel Nestor | 4:6, 7:6, 6:2 |
Zwycięzca | 20. | 11 lipca 1999 | Gstaad | Ceglana | Donald Johnson | Ałeksandar Kitinow Eric Taino | 7:5, 7:6(4) |
Zwycięzca | 21. | 25 czerwca 2000 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Martin Damm | Paul Haarhuis Sandon Stolle | 6:4, 6:7(5), 7:6(5) |
Zwycięzca | 22. | 30 lipca 2000 | Kitzbühel | Ceglana | Pablo Albano | Joshua Eagle Andrew Florent | 6:3, 3:6, 6:3 |
Finalista | 20. | 24 czerwca 2001 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Martin Damm | Paul Haarhuis Sjeng Schalken | 4:6, 4:6 |
Finalista | 21. | 13 stycznia 2002 | Auckland | Twarda | Martín García | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 6:7(5), 6:7(7) |
Zwycięzca | 23. | 10 marca 2002 | Delray Beach | Twarda | Martin Damm | David Adams Ben Ellwood | 6:4, 6:7(5), 10–5 |
Zwycięzca | 24. | 12 maja 2002 | Rzym | Ceglana | Martin Damm | Wayne Black Kevin Ullyett | 7:5, 7:5 |
Zwycięzca | 25. | 23 czerwca 2002 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Martin Damm | Paul Haarhuis Brian MacPhie | 7:6(6), 6:7(6), 6:4 |
Zwycięzca | 26. | 5 stycznia 2003 | Doha | Twarda | Martin Damm | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:4, 7:6(8) |
Zwycięzca | 27. | 22 czerwca 2003 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Martin Damm | Donald Johnson Leander Paes | 7:5, 7:6(4) |
Finalista | 22. | 15 czerwca 2003 | Halle | Trawiasta | Martin Damm | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 28. | 27 lipca 2003 | Kitzbühel | Ceglana | Martin Damm | Jürgen Melzer Alexander Peya | 6:4, 6:4 |
Finalista | 23. | 25 sierpnia 2003 | Long Island | Twarda | Martin Damm | Robbie Koenig Martín Rodríguez | 3:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 29. | 11 stycznia 2004 | Doha | Twarda | Martin Damm | Andy Roddick Stefan Koubek | 6:2, 6:4 |
Finalista | 24. | 29 lutego 2004 | Marsylia | Twarda (hala) | Martin Damm | Mark Knowles Daniel Nestor | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 30. | 20 czerwca 2004 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Martin Damm | Lars Burgsmüller Jan Vacek | 6:3, 6:7(7), 6:3 |
Zwycięzca | 31. | 17 października 2004 | Wiedeń | Twarda (hala) | Martin Damm | Gastón Etlis Martín Rodríguez | 6:7(4), 6:4, 7:6(4) |
Finalista | 25. | 20 lutego 2005 | Rotterdam | Twarda (hala) | Pavel Vízner | Jonatan Erlich Andy Ram | 4:6, 6:4, 3:6 |
Zwycięzca | 32. | 19 czerwca 2005 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Pavel Vízner | Tomáš Cibulec Leoš Friedl | 6:3, 6:4 |
Finalista | 26. | 28 maja 2006 | Pörtschach | Ceglana | Oliver Marach | Paul Hanley Jim Thomas | 3:6, 6:4, 5–10 |
Finalista | 27. | 30 lipca 2006 | Kitzbühel | Ceglana | Oliver Marach | Philipp Kohlschreiber Stefan Koubek | 2:6, 3:6 |
Przypisy
- ↑ Stolle, Suk capture men's doubles crown (ang.). sportsillustrated.cnn.com, 11 września 1998. [dostęp 2011-12-06].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-01] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-10-01] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-10-01] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).