Cyrulik Warszawski (pismo)
„Cyrulik Warszawski”, winieta (1926) | |
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Język | polski |
Pierwszy numer | 5 czerwca 1926[1] |
Ostatni numer | 15 września 1934[1] |
„Cyrulik Warszawski” – satyryczny tygodnik literacki wydawany w latach 1926–1934 w Warszawie, związany z obozem piłsudczykowskim i grupą literacką Skamander[1].
Został założony przez poetów wywodzących się z grupy Skamandra. Kolejnymi redaktorami (i często wydawcami) byli: Leon Osiński, Ludwik Fiszer, Leszek Serafinowicz (Jan Lechoń), M. Łubowski, J. Zimosz oraz Jerzy Paczkowski. Motto, jakie przyświecało Cyrulikowi, zaczerpnięte było z Pierre'a Beaumarchais'go i brzmiało Śmiejmy się! Kto wie, czy świat potrwa jeszcze trzy tygodnie.
Cyrulik Warszawski miał nakład w wysokości 25 tys. egzemplarzy. Został założony przy poparciu finansowym i organizacyjnym ówczesnego obozu rządzącego. Po przejęciu czasopisma przez warszawski koncern Dom Prasy S.A., Cyrulik przestał być drukowany w 1934 roku[2].
Współpracownicy Cyrulika Warszawskiego to m.in.:
- Konstanty Ildefons Gałczyński
- Kazimierz Wierzyński
- Antoni Słonimski
- Wiktor Popławski
- Julian Wołoszynowski
- Janusz Minkiewicz
- Światopełk Karpiński
- Jarosław Iwaszkiewicz
- Zofia Terné
- graficy
Duży rozgłos przyniosły Cyrulikowi Warszawskiemu szopki polityczne wystawiane w latach 1927–1930.
Według raportu współpracownika SB z lat siedemdziesiątych, Antoni Słonimski w prywatnej rozmowie
Stwierdził, że w Encyklopedii Warszawy pod hasłem "Cyrulik Warszawski" jako reprezentantów humoru wymieniono Iwaszkiewicza i Wierzyńskiego. Czytelnik, który nie znajdzie ich nazwisk w rocznikach pisma, niech nie myśli, że go oszukano, bo wyjaśnienie jest proste-pisywali pod pseudonimami Jan Lechoń i Antoni Słonimski[3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Cyrulik Warszawski: numery z lat 1926-1934 – Śląska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 12 marca 2013]
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Winieta Cyrulika Warszawskiego z 1926 r.