Cytadela Autarchy
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | |||
| Data powstania | 1983 | ||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | |||
| Język | |||
| Data wydania | |||
| Wydawca | Simon & Schuster | ||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Data wydania polskiego | 1995 | ||
| Wydawca | Iskry | ||
| Przekład | |||
| |||
Cytadela Autarchy (ang. The Citadel of the Autarch) – powieść fantastyczna autorstwa Gene’a Wolfe’a, z 1983 roku, czwarta część cyklu Księga Nowego Słońca. Wyróżniona nagrodą Campbella[1] oraz nominowana do Nebuli, Locusa i BSFA.
Fabuła
Severian po starciu z Baldandersem zmierza na północ z zamiarem oddania Pazura pelerynom, mimo że klejnot został strzaskany. W trakcie podróży zostaje żołnierzem, sługą Peleryn oraz jeńcem Agii i Vodalusa.
Spotyka po raz ostatni Autarchę Wspólnoty i staje się nim. Powraca do Cytadeli i zrozumiawszy kim jest Dorcas, odnajduje jej syna i zabiera go do niej. Wybiera Valerię na swoją żonę i zasiadłszy na tronie Wspólnoty spisuje historię swej podróży - Księgę Nowego Słońca.
Przypisy
- ↑ John W. Campbell Memorial Award 1984. Science Fiction Awards Database. [dostęp 2018-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-08)].